DANGEROUS TIME :: CHAPTER 1 [100%]
1475 Words
ในขณะที่ตี้กำลังมองกลุ่มสาวสวยสามคนก็ถูกใครบางคนสะกิดหลัง ทำให้เธอหันไปมองก็ต้องตกตะลึงกับใบหน้าหล่อหวานของรุ่นพี่คนหนึ่งที่ยิ้มกว้างให้เธอ สูงจนเธอเงยหน้ามองเขา แต่งตัวได้เซอร์ มีผมสีน้ำตาลแดงอ่อนขลับกับใบหน้าขาวๆ ตี๋ของเขา
“น้องหาพี่รหัสอยู่เหรอ? พี่เห็นน้องยืนตรงนี้นานแล้ว”
“อ่ะ ค่ะ ชะ ใช่... คะ คือตี้ยังหาไม่เจอเลย?”
“ชื่อตี้เหรอ? ไหนพี่ขอดูใบหน่อยเร็ว” ตี้ส่งใบกระดาษให้เขาดู ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะกระตุกยิ้มจนเธองุนงง เขาเท้าเอวแล้วกวาดสายตามองไปทั่วลานกิจกรรม
“ฉันเจอน้องรหัสแล้วนะไอ้เวร...”
“เวย์ก็ได้มั้ง ไอ้ห่า!!” ใบหน้าหวานงุนงงทันที เมื่อมองรุ่นพี่อีกคนที่เดินตรงมาหยิบใบของเธอไปดู และมองมาที่ป้ายชื่อของเธออย่างนิ่งๆ
“โอเคถูกต้อง รหัส 093 แล้วก็นะไอ้ห่า กูชื่อเวย์ครับ ไม่ใช่ไอ้เวร... จำไว้ด้วย ไอ้แอล”
“พะ พี่แอล...”
“แกพี่แอล!!”
“พี่แอลได้ยัยเฉิ่มนั่นเป็นน้องรหัส ไม่นะ!!” เสียงฮือฮาในลานกิจกรรมดังขึ้นมาทำเอาตี้ตกเป็นเป้าสายตาในทันที หันไปมองรุ่นพี่ที่ชื่อแอลที่กำลังส่งยิ้มให้เธออยู่
“พี่ชื่อแอล นิเทศเบื้องหลังปีสาม... ยินดีที่ได้รู้จักนะน้องตี้”
“อ่ะ ค่ะ ยะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่แอล”
“ลุกนั่งสิบที ปฏิบัติ!!” ตี้ที่ได้ฟังก็ทำตามคำสั่งเขาทันที เพราะถ้าไม่ทำตามมีหวังโดนทำโทษหนักแน่ เสร็จร่างบางก็ยืนทรงตัวแทบไม่ไหว ทำให้แอลยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่นจนตี้ตกใจ
หมับ!!
“จากนี้ไป เราจะเป็นพี่น้องกันจนกว่าจะจบการศึกษานะ... มีอะไรปรึกษาพี่ได้ตลอด”
“ค่ะ” รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นทันทีที่แอลมอง น้องคนนี้มีอะไรน่าค้นหามากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกซะอีกนะ ถึงแม้ว่าจะดูเฉิ่มมากที่สุดในบรรดารุ่นน้องที่เข้ามาใหม่ แต่กลับมีอะไรดึงดูดมาก โดยเฉพาะรอยยิ้ม
ธามที่ไม่ได้เข้าเรียนก็นั่งอยู่กับเพื่อนของเขามองสาวและนั่งกินขนมอย่างหิวๆ อันที่จริง เขาแค่ไม่อยากจะเข้าเรียนในวันเปิดเรียนเช้าๆ หรอกเพราะว่ามันน่าเบื่อ
“ไอ้ธาม... น้องมิวของมึงอ่ะ เป็นไงบ้างวะ?”
“จะอะไร ก็เสร็จกูไปแล้วไง... แต่แม่งไม่ฟิตว่ะ โดนมาเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ลีลาเด็ดเวอร์หึ”
“แล้วไงต่อว่ะ ตอนนี้มึงกำลังเล็งใครไว้หรือเปล่า? กูเล็งไว้นะ ชีตาร์เด็กบริหารฯ แจ่มโคตร คุยไลน์กับกูวันเดียว คืนนื้จัดหนัก ฮ่าๆ”
“มึงนี่แม่งร้ายจริงๆ ไอ้ซัน!!” ธามตบหัวซัน เพื่อนของเขาที่เลว ร้ายและเจ้าชู้ไม่ต่างจากเขา ก่อนจะมองเพื่อนของเขาอีกคนที่ไม่ค่อยจะสุงสิงเรื่องแบบนี้ นอกซะจากทำตัวเย็นชาจนสาวๆ หวาดกลัว
“มึงนี่ก็นั่งนิ่งจริงนะ ไอ้นอล”
“เรื่องของกู มึงไม่ต้องยุ่ง” ใบหน้าหล่อส่ายหน้าไปมา ก่อนจะกดมือถือคุยกับสาวที่คืนนี้จะจัดหนักจัดเต็มสักหน่อย แต่ทว่าร่างบางของใครบางคนที่คุ้นตากลับวิ่งตรงมาหาเขาอย่างเหนื่อยหอบ
“พี่ธาม แฮ่กๆ”
“อ้าวเฮ้ย ยัยเฉิ่มนี่ใครวะไอ้ธาม!!” ตี้มองธามกับเพื่อนสลับกันไปมา ก่อนที่จะเป็นร่างสูงของธามจะกระชากแขนบางอย่างแรง และลากไปที่ตึกหลังคณะ ผลักร่างบางไปกระแทกกับกำแพงทันทีอย่างแรก
ปึก!!
“อึก ตะ ตี้เจ็บนะคะ!!”
“สาระแนมาเรียกฉันต่อหน้าเพื่อนทำไมวะ!!”
“กะ ก็ตี้แค่อยากรู้ว่าพี่เรียนเป็นยังไงบ้าง ก็เท่านั้นเอง...”
“เสือกไม่เข้าเรื่อง อย่าเสนอหน้ามาที่คณะฉันอีก ไสหัวไปเลยไป!!”
“ตะ แต่ว่าคุณป้า สั่งให้ตี้คอยดูแลพี่นะคะ”
“ก็ช่างแม่สิ!! แม่สั่งเธอ ไม่ได้สั่งฉัน เพราะงั้น อย่ามายุ่ง ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ไป!!” ธามตะคอกใส่ตี้ที่ยืนตัวลีบอยู่กับกำแพง ก่อนจะมองร่างหนาที่เดินหัวเสียไปทันที ใบหน้าหวานถอนหายใจออกมาลูบแขนตัวเองทันทีอย่างเจ็บปวด หรือเธอจะยุ่งเกินไป แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้จะรู้เหรอ? ว่าพี่ธามของเธอเป็นยังไงบ้าง
ตี้ร่วมกิจกรรมของทางมหาลัยจนเกือบดึก เป็นอะไรที่สนุกมากจริงๆ ถึงแม้เธอจะยังไม่มีเพื่อน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ เพราะเธอแค่ต้องการเรียนให้จบเท่านั้น
“นี่เธอๆ”
“เอ๋? ว่าไง มีอะไรเหรอ?” ใบหน้าหวานมอง หญิงสาวคนหนึ่งที่เข้ามายิ้มให้เธออย่างสดใส แถมยังแต่งตัวได้เซอร์มากด้วย ออกแนวมาดเซอร์เลยล่ะ หน้าตาเธอก็สวยมากด้วยถ้าไม่ติดตรงที่เธอชอบสวมสร้อยอะไรเยอะแยะ อย่างกับพวกเล่นของอะนะ
“สวัสดี ฉันชื่อแพนนะ เธอชื่ออะไร?”
“อ่อ ฉันชื่อตี้จ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะแพน”
“อืม ฉันเห็นเธอตั้งแต่เข้ามาในลานกิจกรรมแล้วนะ แต่ไม่ได้ทัก... เอาความจริงนะ ฉันกลัวว่าไปทักแล้วหน้าแตกมากกว่า”
“เอ๋? ทำไมเหรอ แพนก็น่ารักออก ผิดกับฉันนะ ถ้าไปทักใคร เขาคงไล่เอา”
“ชิ ไม่หรอก คนประเภทแบบเห็นพวกเราเป็นตัวประหลาดอ่ะ ไม่มีใครอยากจะคบหรอกเชื่อสิ” ตี้มองแพนที่เบ้ปากมองบนอย่างกวนสุดๆ จนเธอหลุดขำออกมา ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่นาน จนกระทั่งถึงเวลากลับ แพนก็เดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง
“บ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยหรอก เปิดร้านขายของอยู่... เธอล่ะอยู่แถวไหน ฉันไปส่งนะ ถือซะว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้ว”
“จะ จริงเหรอแพน?”
“อือ เพราะถ้าเราไม่เป็นเพื่อนกันเอง คงไม่มีใครคบกันเราสองคนหรอก จริงไหมล่ะ? ฮ่าๆ” ใบหน้าหวานมองแพนที่หัวเราะออกมา อันที่จริงมันก็ถูกของเธอนะ ถึงแพนจะสวยและน่ารัก แต่การแต่งตัวของเธอที่ดูเหมือนจะคลั่งไสยศาสตร์ ทำให้เธอดูไม่ค่อยน่าคบ แถมยังเซอร์มาก ไม่ได้แต่งตัวสวย เสื้อรัดกระโปรงรัดอย่างใครๆ ตี้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ของแพนและบอกทางไปคอนโดทันที
“โอ้โห พักที่หรูซะด้วยนะ”
“เปล่าหรอก ฉันพักกับ...”
“???”
“ไม่มีอะไรหรอก ไปนะ พรุ่งนี้เจอกัน” แพนพยักหน้ารับ โดยที่ไม่ได้ถามอะไรต่อ ซึ่งมันเป็นมารยาทที่ดีมาก ที่เธอเลือกที่จะไม่ถามเพราะไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่จะต้องรู้ว่าเพื่อนใหม่ของเธอพักอยู่กับใคร เธอไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แค่ขอมีเพื่อนที่ไปเรียนด้วยกัน ช่วยเหลือกัน และจริงใจกันก็พอ และดูเหมือนว่าตี้จะตรงสเปกแพนทุกอย่างด้วย
ร่างบางโบกมือให้กับแพน ยิ้มออกมาทันทีที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนใหม่ที่ไม่หยิ่ง และไม่ดูถูกเธอเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก ตี้ขึ้นลิฟต์มาอย่างใจจดใจจ่อ ดีที่คุณป้าให้กุญแจสำลองมาด้วย ไม่งั้นเธอยังไม่รู้เลยว่าจะเข้าห้องยังไง ถ้าพี่ธาม ของเธอไม่กลับห้อง มือบางเสียบมาสเตอร์คีย์อย่างยิ้มแย้ม
แกร๊ก!!
“อ๊ะ ซี๊ดดดด... แอ่นสะโพกหน่อยดิ อืม แบบนั้น”
“!!!”
ใบหน้าหวานเบิกตาโพลงด้วยความตกใจอย่างมาก ทำมาสเตอร์คีย์หล่น จนธามที่กำลังอัดสะโพกใส่ร่างของหญิงสาวถึงกับหันมามองตี้ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร พอๆ กับหญิงสาวคนนั้นที่ร้องออกมาอย่างเมามันส์
“ธะ ธามขาาา แรงอีก อ๊า... อือ”
“อ๊ะ ตะ แตกแล้ว โอ๊ววว!!” ตี้ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ ขาทั้งสองข้างก็ขยับให้เดินออกจากตรงนี้ก็ไม่ได้ สายตาได้แต่จับจ้องร่างหนาที่ยืนหันหลังอยู่ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบสงบมีแค่เพียงเสียงลมหายใจของผู้หญิงคนนั้น และเสียงรูดซิปกางเกงยีนของธาม โดยที่ร่างหนาท่อนบนเปลือยเปล่า หญิงสาวคนนั้นก็ดึงกระโปรงนักศึกษาลงทันที
ธามเดินยิ้มเยาะมาตรงหน้าเธอ ก่อนจะ...
ตุ้บ!!
“ฝากเอาถุงยางไปทิ้งด้วยนะ... พอดีถังขยะมันเต็มน่ะ หึ”
- Writer
