ฉันนั่งนิ่งจ้องตากับชายหนุ่มที่คุ้นเคยบนเตียงแม้จะพยายามเอาผ้าห่มปิดบังร่างกายแต่ก็รู้สึกว่าที่ทำอยู่มันไม่ได้ช่วยมากเท่าไหร่เพราะสายตาของคามินยังคงจ้องมองไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างประเมิณจนทำให้เธอๆรู้สึกอึดอัด
"แอบเข้าบ้านคนอื่นแล้วแล้วยังจะเสียมารยาทอีกนะคะ"
น้ำเสียงที่ฉันใช้แสดงออกว่าไม่พอใจอย่างที่สุดเพื่อให้เจ้าตัวรู้แต่คามินก็มีส่วนที่ด้านอยู่มาก นอกจากไม่ฟังไม่สนใจแล้วยังเดินเข้ามาหาและนั่งลงบนเตียงอย่างถือวิสาสะ
"เจ้ากลัวข้ารึ"
เสียงทุ้มมีเสน่ห์ที่ออกจากริมฝีปากสวยของชายหนุ่มมันขัดกับใบหน้าที่แข็งเย็นชาของเขาเป็นอย่างมาก
"ไม่กลัวซิแปลก....นายต้องการอะไรกันแน่"
ฉันแอบถลึงตาใส่คนตรงหน้า ยังกล้าถามอีกแอบเข้ามาลับๆล่ออย่างนี้ฉันคงยินดีต้อนรับหรอก
'คงไม่ได้เข้ามาเชือดฉันหรอกนะ'
คามินนั่งมองหญิงสาวตรงหน้าเธอเปลี่ยนไปจากเดิมมากจริงๆมากจนเขารู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ ยิ่งอลิซแสดงอาการหวา
