ตะวันเริ่มหย่อนคล้อยงานเลี้ยงก็เลิกราไปนานแล้วตอนนี้ท่านแม่พาฉันมายังบ้านพักสองชั้นกลางสวนกุหลาบที่แยกออกมาจากคฤหาสน์ไม่ใกล้ไม่ไกลดูเป็นส่วนตัวยิ่ง
ท่านแม่จูงมือฉันมาตามทางเดินเรื่อย ๆ ข้างๆลานเดินถูกประดับไปด้วยหินแสงจันทร์เป็นระยะๆทำให้มีแสงสว่างพอนำทางตลอดเส้นทาง
ยิ่งเมื่อแสงตะวันเริ่มริบหรี่ร่างกายของฉันก็ดูเหมือนจะร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ หัวใจของอลิซมันเต้นแรงขึ้นจนเริ่มรู้สึกได้ แถมดูเหมือนจมูกของเธอจะยิ่งไวต่อกลิ่นขึ้นมามากกว่าปกติอีกขั้นหนึ่งเพราะเธอได้กลิ่นหอมของคู่พันธะลอยวนผ่านจมูกไปอย่างแผ่วเบาทั้งที่พวกเรายังอยู่ห่างกัน
เมื่อมาถึงข้างในบ้านท่านแม่ก็จากไปทันทีทำเอาฉันยืนงงมองไปทั่วก็ไม่เจอใครสักคน
ในขณะที่อลิซกำลังยืนเคว้งในบ้านพระอาทิตย์ก็ตกดินพอดี พลังอำนาจของราเชียร์ก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ แสงสว่างวาบออกมาจากแผ่นหลังของเธอและตอนนี้เธอก็รู้ถึงตำแหน่งของใครบางคนที่อยู่
