ตอนที่ 5 อยากจะขย้ำ
1091 Words
ผมกลับมาที่บ้านตามที่แม่สั่ง แต่ก่อนที่ผมจะเข้าห้อง ผมก็ไม่ลืมที่จะแวะเวียนไปเยี่ยมเยียน นิโคลกับบาร์บี้ ผมเดินลงบันไดไปด้านล่างของบ้านที่ผมทำห้องลับเอาไว้ แต่พอทะลุอุโมงมืดไปได้ มันก็จะเป็นสนามหญ้าเล็กๆที่ผมทำไว้เพื่ออิงธรรมชาติ เพื่อที่นิโคลกับบาร์บี้จะได้อยู่อย่างสบายใจ
“บาร์บี้ นิโคล” ทันทีที่ผมเอ่ยเรียกชื่อ นิโคลกับบาร์บี้ก็ค่อยๆย่างสามขุมเข้ามา ก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ผมเพื่อทักทาย
ใช่ครับ นิโคลกับบาร์บี้ คือสุนัขพันธ์ อเมริกันพิทบูลเทอเรีย ทั้งคู่เป็นตัวเมีย จึงทำให้มีกิริยาที่ดุเป็นพิเศษ และอีกอย่างผมเลี้ยงแบบให้ดุ เพราะซักวัน ทั้งคู่อาจจะได้ลงสนามรบไปพร้อมกับผมก็ได้
“พ่อกลับมาละ” ผมค่อยๆก้าวไปหาทั้ง 2 ตัวช้าๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆทั้ง2ตัวอย่างไม่กลัว ถึงแม้ ทั้ง2 ตัวจะดุและกัดคนจนตายเลย แต่สำหรับผม ทั้ง 2 ตัวก็คือลูกสาวตัวน้อยๆของผมเท่านั้น พอผมนั่งลง นิโคลก็มาเลียที่หูผม ส่วนบาร์บี้ก็มาเลียที่เบ้าตาผมเหมือนกับรู้ว่าผมเจ็บอยู่
"เบาๆซินิโคล พ่อพึ่งโดนย่าบิดหูมานะ ส่วนตาเนี้ย พ่อก็โดนยายโรคประสาทต่อยมาเมื่อเช้า" ผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้นิโคลกับบาร์บี้ฟัง ก่อนจะล้มตัวลงนอนหลับโดยมี แม่สาว 2 ตัวนอนข้างๆ
ตึ้ดดดดดดดดดดดตึ้ดดดดดดดดดด ตึ้ดดดดดดดดดด
เสียงมือถือของผมดังขึ้น ผมจึงหยิบขึ้นมากดรับทั้งๆที่ยังงัวเงียอยู่
"อืม ว่าไง ไอ้โอ"
"นายครับ วันนี้คุณฟุคาดะ ลูกค้าใหม่ทางญี่ปุ่น จะลงมาสั่งของ เขาอยากคุยกันนายด้วยตัวเองครับ "ไอ้โอ สมุนมือขวาคนสำคัญแถมยังดำรงตำแหน่งผู้จัดการที่ผับของผมพูดขึ้น
"กูจะเข้าไป ตอน 3 ทุ่ม ถ้ารอได้ก็รอ ถ้ารอไม่ได้ก็ไสหัวไปซะ" พอพูดจบผมก็ดันตัวขึ้นพร้อมกับค่อยๆเอามือไปลูบหัวนิโคลกับบาร์บี้อย่างเอ็นดู
"พ่อไปก่อนนะเดี๋ยวพ่อจะลงมาเล่นด้วยใหม่" พอพูดจบผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกมาทันทีเลย ผมเดินกลับมาที่ห้อง ก่อนจะอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวไปผับตามที่ไอ้โอมันบอก
แล้วผมก็มาถึงที่ผับตอน 4 ทุ่มซึ่งช้ากว่าเวลาที่ผมนัดไว้ พอลงจากรถมา การ์ดที่เฝ้าประตูต่างพากันยกมือไหว้ผมกันหมด ยกเว้นก็แต่การ์ดอีกคนที่กำลังยืนหันหลังคุยโทรศัพท์ ซึ่งมันทำให้ผมไม่พอใจมากๆเพราะผมบอกแล้วว่า ผมชอบและต้องการให้ทุกคนอยู่ใต้คำสั่งของผมทุกคน แต่ไอ้คนเนี้ย แม่งขัดคำสั่งชัดๆเลย
"เฮ้ยย ไอ้ขี้ข้าที่….."
"นายครับ คุณฟูคาดะ รออยู่ครับนาย"
ไอ้โอมันเข้ามาเรียกซะก่อน ผมจึงต้องรีบเข้าไปข้างในเพราะผมเป็นคนผิดนัดเอง แต่ใจผมก็ยังติดใจไม่หาย ยังไงผมก็ต้องเล่นงานไอ้หมอนั่นให้ได้ หรือไม่ก็ไล่มันออกไปเลย
"สวัสดีครับ คุณกีรติ " ทันทีที่เจอกันคุณฟูคาดะ ก็ยกมือไห้ผมนั่นเลยสร้างความพึงพอใจแรกพบสำหรับผมทันที เพราะผมชอบคนอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ใช่พวกกร่าง ไม่รู้จักสูงต่ำ
"ดีครับ วันนี้คุณต้องการอะไร "
"ผมต้องการอาวุธสงคราม ซัก200 ส่วน ของ ผมต้องการ ไอซ์ 100 กิโล"
เรียกได้ว่าขอแบบจัดหนักจัดเต็มกันเลยทีเดียว
"ไม่มีปัญหา แต่ผมต้องการเงินสดเท่านั้น ถ้าเงินมา ของจะถึงญี่ปุ่น พรุ่งนี้ทันที" ผมยักคิ้วอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะโยนหมายเลขธุรกรรมให้คุณฟูคาดะ
“ไม่มีปัญหาครับ ผมพร้อมทำตามที่คุณกีรติต้องการทุกอย่างเลย”
“ดีครับ คุยง่ายแบบนี้ ค่อยทำธุรกิจด้วยกันง่ายหน่อย”
แล้วใช้เวลา แค่ 2 นาที เงิน 300 ล้านก็เข้ามาบัญชีผมทันที ซึ่งผมโคตรชอบเลย คนใจๆแบบนี้ ทำงานง่ายมาก
"โอเค คุณเตรียมรับ ของได้เลย ยินดีที่ได้ร่วมธุรกิจกันนะครับ"ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือไปจับมือคุณฟูคาดะ
บอกแล้วไงครับ ใครเคารพผม ผมพร้อมจะร่วมทำธุรกิจ แต่ถ้าใครมากร่างกับผม ผมก็พร้อมที่จะเก็บมันทันทีเหมือนกัน
พอเสร็จเรื่องทำธุรกิจ ผมก็ออกมาเพื่อที่จะมาเอาเรื่องไอ้หมอนั่น แต่ พีชก็ดัน วีดีโอคอลมาซะก่อน ผมจึงต้องขึ้นไปบนห้องวีไอพีที่ผมเอาไว้ปลดปล่อยอารมณ์กามกับสาวๆเพื่อคุยกับพีช
“ฮัลโหลค่ะที่รัก”พีชที่มาในชุดวาบหวิวทักทายผม ชอบจังอะไรสวยงามแบบเนี้ย
“ว่าไงครับพีช เซ็กซี่นะวันเนี้ย”
“แล้วชอบมั้ยละคะ”
“สุดๆอ่ะ อยากขย้ำจะแย่”
“แหม ปากหวาน งั้นอดใจรออีกแค่อาทิตย์เดียวนะ ยังไง อาทิตย์หน้าเจอกันค่ะ”
“อาทิตย์หน้าเลยเหรอ แล้วคืนนี้ละ ผมจะทำไงในเมื่อพีชมายั่วผมขนาดนี้แล้วอ่ะ ใครจะช่วยผมเอาลงได้”
“แหม งั้นมาดูพีชช่วยตัวเองก่อนมั้ยละคะ”
พีชพูดจบ ก็จัดการ ช่วยตัวเองให้ผมดู ซึ่งมันก็ทำให้อารมณ์ผมพุ่งหนักกว่าเดิมอ่ะ แต่ก็นั่นแหละ ต่อหน้าพีชผมก็คงต้องช่วยตัวเองไปก่อน จบคอลนี้ ค่อยไปปลดปล่อย
และหลังจากที่จบการสนทนาเซ็กส์จากพีช ผมจึงจัดการให้ไอ้โอพาเด็กวัยใสที่ต้องการใช้เงินมาให้ผมเอาก่อนเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ติดเซ็กส์แบบรุนแรงของผมก่อน ซึ่งเวลานี้ก็พหาได้ 2-3คน ตามที่ผมสั่ง
" นายครับ เด็กพร้อมแล้วครับ"
ไอ้โอเดินเข้ามาบอกผม ผมจึงพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้เข้ามาได้ ผมจัดการถอดเสื้อผ้า แล้วขึ้นไปนอนปั่นอาวุธคู่กายอยู่บนเตียงเพื่อรอ แล้วไม่นาน เด็กสาวอายุน่าจะประมาณ 16 ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ
" ยืนรอใครเชิญรึไง ถอดเสื้อผ้าแล้วเข้ามาซิวะ"
- Writer
