สุดท้ายก็ได้รัก

สุดท้ายก็ได้รัก 01 ผัวประเสริฐ(2)

“มั่นใจใช่ไหมว่าจะเลิก” น้ำเสียงที่เคยแข็งกร้าวของรสลินอ่อนลง ไม่ใช่ว่าจะอ้อนวอนขอร้องไม่เลิกรา เธอไม่มีทางทำแบบนั้นกับคนที่หมดใจรักกัน ทั้งยังทรยศหักหลังเธออย่างไม่รู้สึกผิด เวลาหลายเดือนที่ผ่านมาพิสูจน์แล้วว่า รั้งไปก็เท่านั้น

“อืม เราคิดมาสักพักแล้ว”

“เอาสิ เลิกก็เลิก” รสลินเดินกลับมาทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตัวโปรด เขาอยากเลิกเธอรั้งไปก็มีแต่ทุกข์ใจ

“จริงเหรอโรส เธอยอมเลิกจริง ๆ ใช่ไหม” สีหน้าดีใจของธิติทำให้รสลินอยากจะกระชากเขาให้ล้มลงกับพื้นแล้วกระทืบให้จมดิน ในหัวเขาคงไม่มีภาพวันเก่าที่เคยรักกับเธอ ตอนนี้คงวาดฝันถึงครอบครัวใหม่สินะ ไอ้ผัวเฮงซวย ไอ้คนทรยศ

“อืม เธอก็รู้ว่าฉันพูดคำไหนคำนั้น”

“เธอไม่ต้องห่วงเรื่องสินสม…”

“เดี๋ยว ๆ ขอโทษทีนะธิติ ฉันขอขัดภาพฝันหวานหลังหย่าของเธอหน่อย ถึงฉันจะอยู่บ้าน แต่ว่าฉันรู้ทุกการกระทำของเธอ อย่ามาพูดเรื่องสินสมรสที่จะแบ่งกัน ฉันคิดว่าฉันควรได้มากกว่านั้น ฉันบอกตรงนี้เลยว่าถ้าอยากเอามันเข้าบ้านหรืออยากไปอยู่กับมัน อยากเป็นพ่ออย่างถูกต้องก็จ้างฉันหย่าซะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องทั้งเธอทั้งมันจนหมดตัวแน่ ตลอดระยะเวลาครึ่งปีที่เธอสวมเขาให้ฉัน ฉันมีหลักฐานทุกอย่าง อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่ ฉันรู้ทุกเรื่องระยำที่เธอทำใส่ฉัน”

“…” สามีที่เคยรักมีสีหน้าตกใจ ดวงตาคมเบิกกว้าง คงไม่คาดคิดว่ารสลินคนนี้จะรู้เรื่องระยำที่มันแอบทำลับหลัง คงคิดไม่ถึงว่าเธอรู้แล้วแต่ทำไมเธอยังเงียบปล่อยให้เขาเข้าใจว่าเธอไม่รู้อะไร

“เธอก็รู้ว่าฉันชอบทำอะไรบ้า ๆ ไม่แน่นะบางทีฉันอาจจะไลฟ์สดรับบทเมียหลวงที่น่าสงสารก็ได้ อืม ถ้าทำแบบนั้นขึ้นมาใครจะเสียหายบ้างนะ อย่างฉันที่มีแต่เสียไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าอยู่แล้ว แล้วเธอล่ะกล้าที่จะเสี่ยงหรือเปล่า” นิ้วชี้ข้างขวาจิ้มที่แก้มเนียนใส ดวงตาสุกสกาวเต็มไปด้วยความสนุก กับผู้ชายคนนี้เธอจะไม่อ่อนแอให้เขาคนเห็นอีก คนทรยศไม่สมควรได้รับความเห็นใจ

“เธอจะเอาเท่าไหร่” ธิติพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขาไม่เต็มใจจะจ่ายให้รสลิน ต่อให้เธอกับเขาเป็นสามีภรรยากันแล้วมันยังไง เมื่อหย่ากันแล้วรสลินก็จะเป็นคนอื่น ทำไมเขาต้องมาเสียเงินมากมายให้เธอเอาไปเสวยสุข แต่ถ้าเทียบกันแล้วจ่ายเงินให้จบก็ดีกว่าต้องขึ้นโรงขึ้นศาลฟ้องร้องให้เกิดความอับอาย

“โอ้โห คงรักมันมากสินะ ไอ้หมาที่เคยพูดว่าจะรักฉันและอยู่ด้วยกันไปจนตายมันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน พูดแล้วจบเหมือนถ่มน้ำลาย ไม่เคยคิดถึงคำที่เคยพูดบ้างหรือไง ดีแต่พ่นคำพูดเพ้อฝันให้ฉัน บอกให้ฉันออกจากงานมาทำหน้าที่แม่บ้าน แล้วจู่ ๆ เธอก็ไปหากินนอกบ้านด้วยเหตุผลที่ว่าฉันไม่น่าค้นหา ฉันไม่ใช่ความสุข ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนที่ทุเรศขนาดนี้ นอกใจฉันก็ไม่คิดขอโทษสักคำ”

“เราขอโทษ ขอโทษที่นอกใจ ขอโทษที่…”

“พอ ๆ ถ้าฉันไม่พูดถึงเธอก็คงไม่คิดจะพูด ฉันดูออกว่าเธอไม่สำนึกผิดในสิ่งที่ทำกับฉัน อย่ามาดึงดรามาเหมือนฉันน่าสงสารมากมาย ต่อให้ฉันเสียใจแต่มันไม่ได้ทำให้ฉันอยากตาย ไม่มีเธอฉันก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้”

“...”

“ฉันต้องการสิบล้าน ถ้าเมียใหม่เธออยากได้เธอมากก็ให้มันเอาเงินมาวางให้ฉัน พร้อมกับกราบฉันงาม ๆ สักหนึ่งครั้ง” เป็นคนดีไม่เห็นจะได้อะไรตอบแทน ทำไมเธอต้องรับบทนางเอกล่ะ อยากเสพสุขกันก็จ่ายมาให้เธอสิ

“เธอ... เขาท้องอยู่นะ”