สุดท้ายก็ได้รัก 01 ผัวประเสริฐ(1)
763 Words
หมู่บ้านร่มรื่น ซอยสามบ้านหลังใหญ่สุดซอย บ้านหลังนี้รสลินอาศัยอยู่กับสามีมาหลายปีนับแต่แต่งงานกันบ้านหลังนี้ก็ถูกซื้อเพื่อเป็นเรือนหอ ชีวิตคู่ของรสลินราบรื่นทั่วไปเหมือนคู่รักคู่อื่น ๆ
รสลินออกจากงานมาเป็นแม่บ้านตามที่สามีต้องการ เธอคอยจัดการดูแลเรื่องในบ้าน ส่วนสามีมีหน้าที่ทำงาน เขาทำงานตามสายงานที่เรียนมา
วันนี้รสลินนั่งรอสามีที่ห้องนั่งเล่น ก่อนหน้านี้สามีโทรเข้ามาบอกว่ามีเรื่องสำคัญอยากพูดด้วย ซึ่งเธอพอจะเดาได้ว่าเรื่องอะไร
แม้ไม่อยากให้ถึงวันนี้ แต่อีกใจก็คิดว่าเมื่อถึงเวลาก็ควรยอมรับความจริงสักที
“หิวข้าวไหม หรืออยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” รสลินเอ่ยถามเมื่อสามีเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น แม้รู้ว่าวันนี้ระหว่างเขากับเธออาจจะลงเอยไม่ดี ทว่าเธอยังอยากรับบทภรรยาที่แสนดี เธอไม่อยากขาดตกบกพร่องในหน้าที่ของภรรยา
“ไม่ เรายังไม่หิว” สีหน้าของธิติไม่สู้ดีนัก เขาลำบากใจที่จะพูดเรื่องนี้เพราะเขาไม่อยากเห็นรสลินเสียใจ เรื่องนี้รสลินไม่ได้เป็นคนผิด คนที่ผิดมันตัวเขา ทว่าตอนนี้มันมาไกลเกินกว่าจะกลัวว่าเธอจะเสียใจ เขาต้องจัดการเรื่องนี้ให้เด็ดขาดสักที ไม่อย่างนั้นคงได้เสียคนที่รักไป
“ถ้าอย่างนั้นก็เข้าเรื่องเลยไหม เธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญใช่ไหม พูดมาได้เลยนะ เรายินดีรับฟัง”
“โรส”
“อืม ว่าไง”
“เราเลิกกันเถอะ” ธิติพูดเสียงแผ่ว
“อะไรนะ” แม้ว่าเธอจะเตรียมใจกับเรื่องนี้มาสักพักใหญ่ ๆ ทว่าเมื่อมันออกจากปากสามีที่เคยเป็นที่รักรสลินก็รู้สึกเจ็บปวดที่ใจ เจ็บที่เขาพูดออกมาได้อย่างง่ายดาย
“เราเลิกกันเถอะ เธอไม่ใช่ความสุขของเราอีกต่อไป เราอยู่กับเธอไม่ได้แล้ว เราหมดความรู้สึกกับเธอ”
หลังจากได้ฟังรสลินลุกจากเก้าอี้เดินมาจ้องหน้าสามีแล้วตบไปหนึ่งทีแรง ๆ จากนั้นถามสามีว่า “รู้ตัวไหมว่าเธอพูดอะไรออกมา”
“เธอใจเย็นก่อนโรส เรารู้เราผิด เรา...”
“ใจเย็นเหรอ ให้ใจเย็นเหรอ มาบอกว่าเราเลิกกัน บอกว่าไม่มีความสุขกับฉัน บอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้...”
“โรส”
“เห็นแก่ตัวไปไหมธิติ ถ้าจะทิ้งฉันทำไมไม่ทิ้งให้เร็วกว่านี้ ทิ้งฉันตอนอายุ 35 อายุฉันไม่ใช่น้อยแล้ว ถ้าเลิกกันฉันจะหาคนใหม่ที่ดีกว่านายได้เหรอ เห็นแก่ตัวไปไหม ใจร้ายไปไหมธิติ นี่ฉันทำอะไรผิดทำไมฉันถึงถูกทิ้ง”
สิ่งที่พูดออกมาก็พูดเพราะอยากรู้ว่าสามีจะหึงหวงกันบ้างไหม ซึ่งไม่เลย ไอ้ผัวเคยประเสริฐมันดูตกใจ แต่ก็ยังตอบกลับมาว่า “แค่ 35 ปีเองโรส เราทั้งคู่ยังไม่แก่ คือเธอเข้าใจไหมเราไม่อยากฝืนอยู่กับเธอแล้ว เราค้นพบแล้วว่าเธอไม่ใช่ความสุขของเรา เลิกกันมันดีกว่ายื้อไปนานกว่านี้ ถ้านานกว่านี้ก็เสียดายเวลาชีวิตมากกว่านี้นะโรส”
คำพูดของสามีทำรสลินทั้งโมโห ทั้งเสียใจ เจ็บใจ อารมณ์พาลพวยพุ่ง รู้สึกอยากทำร้ายร่างกายเขาเหลือเกิน แต่ตบเมื่อกี้เธอยังเจ็บมือไม่หายเลย
ด้วยความโมโหรสลินจึงถ่มน้ำลายใส่หน้าสามีแล้วพ่นคำพูดไม่น่าฟังเนื่องจากอดกลั้นมานาน “แหมพูดมาได้เสียดายเวลาชีวิต ฉันไม่ใช่ความสุข เรารู้จักกันแปดปี คบกันเป็นแฟนสี่ปี แต่งงานกันเจ็ดปี สิบเก้าปี สิบเก้าปีนะธิติ เรารู้จักกันนานขนาดนี้ เธอเรียกว่าไม่ใช่ความสุขเหรอ ถ้ารู้ว่าไม่ใช่ความสุข ทำไมเธอไม่รู้ตัวให้เร็วกว่านี้ หรือเธอเพิ่งค้นพบสิ่งที่เป็นความสุขของเธอมากกว่าที่เราเคยมีร่วมกัน”
“…” ธิติก้มหน้าเงียบ
แน่นอนว่าสามีเธอมีคนอื่นจึงอยากจะเลิกกับเธอให้เรื่องมันจบ จะได้ไปรักกับผู้หญิงคนนั้นอย่างเปิดเผย เขาหมดรักเธอแล้วจริง ๆ ความรักยาวนานของเธอดูท่าจะมีแค่เธอที่ยังมีเยื่อใย
- Writer
