Princess Enemy

Purebloods

**07 – Purebloods**

            Binded by blood, separated by death. To whom this book shall surrender where thy blood is offered to spare.

            Hangin. Apoy. Bilog-bilog? =___= Mga tao?

            Ano ‘to? Password ba ito? Nakakaloka. Hindi ko naman akalaing kailangan ko palang paduguin ang utak ko dito. Gamitan ko na lang ng magic? Pwede naman siguro noh? Jusme naman.

            *tap tap tap*

            I’m tapping my fingers habang pinagmamasdan ang makapal na libro. Ano ba ‘to? Paulit-ulit ka na sa utak ko. Binded by blood separated by death. To whom… wait. Blood? Kailangan ko ng blood? Ulit.

            To whom this book shall surrender where thy blood is offered to spare.

            Offer. Blood. I need to offer my blood to open the book? Eh bakit may mga ganitong symbols sa ibaba? Binded by blood. Kailangan lang ang dugo ko para mabuksan pero anong gagawin sa symbols?

            Okay so may hangin, may apoy, may bilo—

            O____O

            Stones! They are fvcking stones, Xanara, not a circle! Why are you so stupid? Bakit sila maglalagay ng walang kabuluhan na bilog? I swear. H’wag magpapakita sa akin yung nag-drawing nito. Walang kwenta. =____=

            So ulitin natin. May hangin, may apoy, may bato, may mga tao. Ano ito? Letseng riddles. I hate riddles. I don’t like them so much.

            >...................purebloods is offered to spare.”

            Yes, purebloods. Pureblooded vampires are gifted with either the element of wind, water, or fire. So that means they are strong. And stones symbolizes strength. And if they are strong, they rule the other vampires under their class.

            That explains those drawings.

            Umagos ang dugo ko sa mga empty holes ng na-emboss na drawings at letters. Nagpatuloy iyon hanggang sa natuyong dugo na nakabalot sa may bukasan ng libro. And surprisingly… it disappeared.

            Wow. @0@

            Magic? Adeeeek naman netong librong ‘to.

            Binuksan ko na nang tuluyang mawala ang dugo. Neh di ba dapat kapag pang-vampire na libro ang cover eh itim? Baka puti? -___-

            Speechless ako sa mga nakita kong nilalaman ng librong ‘to. Nasa librong iyon kung paano nagsimula ang race ng vampires. Pero sa sobrang kalumaan at ng alpabetong ginamit doon ay hindi ko rin mabasa lahat. Lipat na lang ako ng lipat ng pahina, intently searching for that name.

            And goddamnit I found him at last!

            Zero Schneider. So hindi talaga siya Zephyr Schneider?

            Born on 17th of September 1660, by an original Regina Schneider and her elder sibling Arkin Schneider.

            Pureblood siya. Parehong original ang nanay at tatay eh. Pero saan ko nga ba narinig ang Regina? Schneider si Regine ah. Hindi kaya siya ‘to? Eh ang anak niya si Vira. Wala naman nang nasabing ibang anak si Regine Schneider or Regina nga kung ito ang pagbabasehan.

            Pero nasaan nga ba ‘tong Zero Schneider na ‘to? Buhay pa kaya?

            ZAFT… SA ZAFT! Pakshet ba’t ngayon ko lang naalalang ako pala ang founder ng ZAFT? Dre, bobo ka. Bobo ka talaga!

            Dinala ko ang libro, nag-provide muna ako ng Xerox copy ng pahinang iyon at saka ko ibinalik sa shelf niya. Tinanggal ko na ang hypnotic effect sa babae. Lumayas na ako doon.

            Pero hindi ako dumiretso ng ZAFT. Jusme I need to sleep bago ‘yang mga ganyang bagay. Natulog muna ako.

            Kaso nagising rin ako maya-maya. Nakita kong bukas ang laptop ko at nakailaw.

            s**t.

            Bukas ang microsoft word ng computer ko and there, someone typed in font Wingdings with font size sixty these things -> 

            Sinong hindi matatakot? Bukas ang bintana, humahangin, kita ko ngang mag-uumaga na. Tapos ‘tong laptop kong katabi eh nagmimilagro na lang bigla. Di ko pa man din kabisado ang Wingdings na font kaya kailangan ko pang mag-alphabet eh ang aga-aga. Aish! Mamaya na nga ‘yan.

            Matutulog ako. -___-++

++++

            So nag-ABCDE lang naman ako sa wingdings font. And when I actually realize na pwede ko naman pala siyang i-highlight na lang at palitan ng matinong font. Tanga lang ga. Nabobobo na talaga ako. =___=

            

   The Sector

            Huh? Parang kanina lang sa ZAFT ang balak kong puntahan ah. Err… wala ba akong mapapala sa ZAFT kaya pinapapasok ako sa Sector? Nakow anyway ang Sector ay isa pong ilegal na ahensya na nagha-hunt ng mga vampires, werewolves, and superhumans.

            At pinagkakamalan silang madalas na baliw ng mga taga-labas ng Sunny Dale like District Three and such. =___=

            Naligo ako at kumain muna saglit ng almusal. “Kapag may naghanap sa akin lalo na ang Daddy sabihin n’yo out of town ako. Maliwanag?”

                 “Opo, Ma’am.”

            Clothes. I don’t know kung bakit ako nagpa-pack ng clothes pero better be sure than sorry right? Diretso parking area, sakay sa kotse at nagpaharurot ng bongga papunta sa Sector.

            Right. Let’s pray na madalian lang ang magaganap na transaksyon dito.

                 “Ooh. Xanara Hamilton. May maipaglilingkod ba kami sa’yo?” siya yung administrator ng Sector. Maria Anderson.

                 “Can we talk? Privately.”

                 “Why, sure. Here.” Iginiya niya ako sa isa sa mga silid na nakakalat lang sa hallway.

            Pagdating namin sa silid na iyon, inilihis niya ang blinds kaya naman nagkaroon na ng liwanag samantalang kanina medyo madilim pa. Ngumiti siya sa akin and gestured me to go on and talk.

                 “Do you agree with me when I say that pureblooded vampires were already… rare?”

            Mukhang hindi niya inaasahan ang tinalakay kong tema. Saglit siyang napatigil pero sumagot rin. “Yes, of course.”

                 “Then… do you hold one?”

            Kumunot ang noo niya. “What?”

                 “Hindi ko na uulitin ang tanong pagkatapos nito. May ikinukulong ka bang pureblood vampire sa lugar na ito?”

            Tumawa siya na parang nasisiraan na ng ulo. “Pureblood? Kung meron man akong ikinukulong na pureblood dito matagal ko na siyang pinatay, Xanara. Kilala mo ako. Hindi ko gustong nabubuhay sila.”

                 “Yeah right. Do you know me?”

                 “Of course, I do.”

                 “Then… I think you know that I know you’re lying.”

                 “What?”

                 “You aren’t? Then tour me around. Open every cell, every room, show me everything.”

                 “And if not?”

            Nag-shrug ako. “I’ll show myself around your place.”

            Nagtagis ang bagang niya. Napangisi lang ako. I trust my instinct very much. It never failed me. So in the end, napilitan siyang tumayo at igala ako sa bawat pasilyo ng Sector.

                 “Hindi ko talaga maintindihan kung bakit gusto mong makakita ng bampira. Are you out of your mind?”

                 “Hindi naman talaga ako naniniwala sa bampira, Maria. What, twilight? Salvatores? True blood? Dracula?”

                 “They are just mere examples of the real ones. Some of those fictions were overboard. As you see, X-iles don’t glitter under the sun.”

                 “Yeah. Ni hindi nga sila nasusunog.”

                 “It’s because they are also humans like us. Hindi nila kahinaan ang araw. It’s fiction.”

            Sayang. Kung kahinaan lang sana nila ang araw, yayayain ko yung dalawang salot sa buhay ko para mag-tanning sa beach at nang masunog sila na parang tinustang tyanak at impakta. Watta view it might have been.

                 “Dead end na ‘to.” sabi niya nang marating namin ang dulo.

            Nagpalinga-linga ako. Napatingin ako sa silangang bahagi. Bakit parang may puwang yung dingding? Takte akala ba niya maiisahan niya ako?

                 “You just made the biggest mistake of your life.”

            Lumapit ako sa dingding na iyon. Pinindot ko ang na-ispatan kong maliit na buton. Automatic na bumukas ang pader. Lumingon ako and I saw Maria trying to keep her shock and anxiousness.

                 “H-H’wag d’yan.”

                 “Baket?” =___=

                 “B-Basta, h’wag d’yan. B-Baka may masamang mangyari sa’yo.”

                 “Oh c’mon.”

            Nakita ko ang stairs paibaba. Madilim, wala akong natatanaw na kahit na ano. It does look likes it’s dangerous in here. Whatev. Kailangan kong halughugin ang buong Sector, come danger, come safe.

                 “Xanara Althea!” and her voice echoed as I walked down the empty staircase.

                 “I creavi per verba protonus.” I mumbled and the door went shut.

                 “Xanara! H’wag mong gawin ‘yan! Xanara!”

            Pawala ng pawala ang tinig niya habang palayo ako ng palayo. Nakakatanaw ako ng maliit na ilaw. Pero sa tingin ko ay para lamang iyon sa kung anumang nasa wakas ng hagdanang tinatahak ko ngayon.

            *shling shling*

            Kalansing. Nanggagaling sa malapit. Kada hakbang ay nagiging mas maingay. Nagiging mas malinaw.

            And then…

            Here the light goes spotting a man all tied to his chains.

                 “Xa… nara?”

            Hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Ganito ba ang pakiramdam ng matakot, magulat at matuwa ng sabay-sabay? Weird pero parang gano’n? Though wala akong alam kung bakit ganito. Kung bakit ko nararamdaman ‘yon at kung bakit ako nananatiling tuod sa kinatatayuan ko.

            Was he that man? Was he… Zero Schneider?