EPISODE THREE
1018 Words
Kinabukasn maaga kaming gumayak ni nanay. Ang saya-saya ko dahil kahit papaano maka punta na ako sa manila. Habang inaayos ni nanay ang iba pa naming mga gamit ay biglang dumating si donya emilda na parang hinahabol dahil nag mamadali ito papunta sa amin. "Marina!,Lemuel!" tawag nito sa amin agad kaming lumabas ni nanay "donya emilda, bakit po anung nangyari?" takang tanung ni nanay sa donya "marina bilisan nyu dahil paparating na ang mga tauhan ni don pakundo" sabi nitong hinihingal sa pag sasalita "po? bakit po donya nalaman ni don pakundo na aalis kami ngayun" na guguluhan na rin si nanay "natunugan niya na kumuha ako nang ticket para sa inyu, nasabi ni Samantha sa kanya ang lahat" sagot nitong medyo na hihiya pa "sorry marina, Lemuel" lingun nito sa akin "mabuti pa umalis na kayo ngayun na, baka maabutan pa kayo dito habang hindi pa hilu ang lahat marina" taranta nitong sabi "segi po donya at maraming salamat sa inyung kabaitan sa amin nang anak ko" ginagap nito ang palad nang donya, niyakap muna kami ni donya emilda bago kami tumakbo pa alis, natanaw pa namin ni nanay na dumating ang mga tauhan ni don pakundo at sapiltang sinakay si donya emilda sa mga kotse nito "anak pasinsya kana parang hindi ko na kaya pa ang tumakbo" napahinto ako sa pag takbo dahil nakita ko si nanay na huminto at hinihingal at parang hinahabol ang kanyang hininga. "nay" hinahagod ko ang kanyang likod para pakalmahin ito "anak ikaw na ang mag patuloy pag dating mo sa dulo may makikita kang bus sumakay ka at mag pahatid ka sa airport" habang medyo naka hinga na ito nang maayos "nay hindi pwede, hindi kita iiwan dito nay, mag kasama tayo aalis dito" kinakabahan na ako sa mga sinasabi niya, hindi ko pwedeng iwan si nanay dito kailngan mag kasama kaming aalis dito. Kaya inakay ko siya para mag lakad "anak kong sasama pa ako sayo ma abutan tayo sa mga tauhan ni don pakundo dahil hindi na ako maka takbo nang maayos" habang may inaabot siya sa akin "hito nandyan lahat ang mga kailngan mo, anak kunin mo na at tumakbo kana bago pa sila dumating. Maya-maya ay may nakita kaming paparating na mga tauhan ni don pakundo humahabol sa amin. "anak bilis tumakbo kana, ewan mona ako dito huwag kang mag alala sa akin matanda na ako ang mahalaga makatakas ka dito" tinutulak niya ako papalayo "inaaaaayyy, hindi, hindi kita ewan dito inay".. "segi na Lemuel huwag nang matigas ang ulo, maawa ka sa sarili mo, umalis kana!" nakita kong malapit na ang mga tauhan ni don pakundo "pare bilisan pa natin baka makatakas" sabi nang isang medyo mahaba ang buhok "oo nga para hindi tayo ma lagot kay don pakundo nito kaialngan madala natin si Lemuel sa kanya" sabi naman nang isa pang kasama nito "Lemuel bilisan mo tumakbo kana!" matigas na utos ni nanay. Wala akong magawa kundi tumakbo, nakita ko si nanay na hawak-hawak siya nang isang tauhan nito at ang iba nakasunod sa akin, habang nag pupumiglas si nanay sa paghawak nito ay bigla nalang itong sinuntok "inaaaaayyy"
"inaaaaayyy!" napasigaw si Lemuel at dumagundong sa loob nang kwarto nito "s**t!" napamura at napahilamos siya sa kanyang mukha. Tumayo ito para mag sindi nang sigarilyo habang humihithit buga ay na alala niya ang kanyang nakaraan nung bata pa siya. "Samantha de jose may araw ka rin sa akin lalo kana don pakundo, ako mismu ang kikitil sa buhay mo" nanlilisik ang kanyang mga mata at habang naka kuyom ang kanyang kamao. "nang dahil sa inyu nag kahiwalay kami ni nanay, siya lang ang meron ako pero dahil sa ginawa niyu naka ratay parin siya hanggang ngayun sa hospital, kinuha niyu ang masaya kong buhay, ahhh!" napa suntok nalang si Lemuel sa kanyang kama
___
Nagising si Lemuel sa tunog nang kanyang alarm clock kahit wala siyang maayos na tulog ay maaga parin siyang pumasok sa kanyang trabaho. Pag pasok ni Lemuel sa kanyang trabaho ay hindi niya maiwasan na maraming bumabati sa kanya. "Hi! architect alvarez good morning!" ngiting bati nang babae sa kanya nang kanyang maka salubong. Nag tataka siya kong bakit kilala siya nito, ngumiti na lang siya bilang tugon. "ang gwapo talaga ni architect alvarez" sabi nang isang babae "kaya nga maka lalag panty" sabi pa nang isa habang kinikilig, napa bungis ngis naman ang mga kasama pa nito. Napailing nalang si Lemuel sa mga sinasabi nang mga ito.
"architect Lemuel alvarez" napa lingun siya kung sinu ang tumawag sa kanya "hey! bro jerald!" nag tataka siya dahil ang lapad nang ngiti habang papalapit ito sa kanya "bro! grabe ka ang aga-aga ang daming nag laglagan nang mga panty, hahaha" sabi nito nang makalapit na ito sa kanya at napahalakhak pa kaya niya ito nabatukan "sira ka talaga jerald kahit kailan" natatawa na rin siya "totoo naman ah halos yan lagi ang maririnig ko sa ka office mate natin na mga babae tuwing papasok ka at take note bro hindi lang babae kundi binabae pa, hahaha," nilakasan pa ang pag tawa nito habang hawak-hawak ang tiyan. "enough gerald, pinagtinginan kana dahil ang lakas nang tawa mo" saway niya dito pero hindi man lang siya pinansin, kaya binatukan niya ulit ito para matauhan at manahimik "aray bro! sakit nun ah" sabay himas nito sa batok "ayaw mo kasing tumigil diyan, mabuti pa mag trabaho na tayo" saka nag patiuna siya sa paglakad kaya sumunod nalang ito sa kanya habang hinihimas himas parin ang batok nito. Pagkatapos nilang nag in ay pumunta agad sila sa site kong saan ang ginagawang mansyon nang mag asawang martinez, siya ang kinuha nito bilang architect at siya na rin lahat ang nag disenyo dahil yun ang gusto nang mag asawa, mag kaibigan ang lolo nito at ang kanyang tito gabriel alvarez na isang doctor. Ang tito gabriel niya ang tumutulong sa kanya dito nung pinatakas siya sa kanyang inay sa kanilang probinsya, malayung kamag anak nila ito pero mabait ang pamilya nito sa kanya tinuturing na rin siya na parang anak nang mag asawang hellen at gabriel.
- Writer
