สิงหราชคนใจร้าย

ตอนที่2/2 ผู้หญิงหิวเงิน

@อีกด้าน

"หึ...หวานดี" น้ำเสียงเข้มเปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักของสิงหราช ในตอนที่เขายกปลายนิ้วใหญ่เกลี่ยเบาๆไปที่ริมฝีปากล่างของตัวเอง

"หวานขนาดนั้นเลยเหรอครับ...พี่ใหญ่" เสียงของเหมราชดังขึ้น ก่อนที่เขาจะเดินมาจากอีกมุมหนึ่งไม่ไกลจากจุดที่สิงหราชยืนอยู่มากหนัก

ใบหน้ากับสายตาของเหมราชแสดงออกถึงอาการล้อเลียนพี่ชาย และนั่นทำให้พี่ใหญ่อย่างสิงหราชตีหน้าเคร่งขรึมในทันที

"ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน" เอ่ยถามเหมราชด้วยน้ำเสียงเข้ม ทันทีที่น้องชายคนกลางเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า

"แล้วพี่ใหญ่ล่ะครับ ทำไมยังไม่นอน?" เหมราชยังคงพูดด้วยใบหน้าล้อเลียน ก่อนที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นความผิดปกติบนหน้าของพี่ชายคนโต "โดนตบมาเหรอครับ?"

"ก็เห็นอยู่แล้วจะถามเพื่อ" พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมกับยกฝ่ามือหนาไปลูบแก้มซ้ายของตัวเองเบาๆ ยังรู้สึกชาแต่ไม่ถึงกับเจ็บ

"แล้วเธอเป็นยังไงบ้างครับ ต้องให้ผมเรียกรถพยาบาลมารับหรือเปล่า?"

"ทำไมจะต้องเรียกรถพยาบาลมารับด้วย นอกจากร้องไห้จะเป็นจะตาย ก็ไม่เห็นมีอะไรสักหน่อย"

"จริงเหรอครับ?" เหมราชถามย้ำ

"ไม่เชื่อ" สิงหราชเลิกคิ้วถามน้องชาย ซึ่งเหมราชก็ไว้ไหล่พร้อมกระตุกยิ้มมุมปากไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่จากท่าทางของเหมราชทำให้พี่ใหญ่อย่างสิงหราชต้องถามย้ำ "ทำไมถึงไม่เชื่อ?"

"ไม่ใช่ไม่เชื่อครับ แต่ผมแค่แปลกใจ"

เป็นอันรู้กันในบรรดาพี่น้องและเพื่อนสนิท รวมถึงเลขาคนสนิทอย่างการันต์ว่าสีหราชเป็นคนยังไง

ภายนอกสิงหราชเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรงภาพลักษณ์ดี เขานิ่ง สุขุม ฉลาดปราดเปรื่อง เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อยๆ

แต่ลึกๆแล้วใครจะรู้ตัวจริงของสิงหราชนั้น เขาดุ โหดร้าย โหดเหี้ยม เกลียดที่สุดคือคนที่ล้ำเส้นตัวเอง และมักจะเอาคืนอย่างสาสมในทุกๆครั้ง ไม่ยกเว้นให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น

"ก็แค่ไม่อยากทำ" สิงหราชพูดจบก็ล้วงมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทีสบายๆ

ก้าวเท้าลงไปที่บันได เขาจะลงไปยังชั้นล่างของคฤหาสน์ เพื่อที่จะไปยังลานจอดรถ

พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์และเป็นวันหยุด คืนนี้เขาเลยมีนัดสังสรรค์กับเพื่อนสนิท ตามประสาหนุ่มโสด

"ถ้าพี่ใหญ่ชอบเธอทำไมไม่จีบเธอดีๆล่ะครับ" เสียงของเหมราชดังขึ้นในตอนที่เขาก้าวเท้าลงบันไดตามหลังพี่ชาย

ซึ่งคำพูดนั้นก็ทำให้สิงหราชชะงักเท้า แต่ไม่ได้หันกลับมาเผชิญหน้ากับน้องชาย ใบหน้าของเขาเรียบนิ่งไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ

"แล้วใครว่าพี่ชอบ คิดว่าพี่จะชอบลูกของผู้หญิงหิวเงินได้หรือไง?"

"จากที่ผมสังเกต ผมว่าคุณน้าโฉมฉายไม่ใช่คนแบบนั้น"

"เหอะ!" สิงหราชไม่ได้พูดอะไรนอกเสียจากแค่นเสียงหัวเราะออกมาในลำคออย่างเย้ยหยัน ก้าวเท้าใหญ่ลงบันไดต่อ

"แล้วตกลงยังไงครับ พี่ใหญ่ไม่ชอบเธอจริงๆเหรอครับ?" เหมราชพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ก่อนที่จะก้าวเท้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆกับพี่ชาย ซึ่งสีหราชก็ยังคงตีสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเดิม

"แมวน้อยตัวนี้ทั้งสวยทั้งน่ารัก ดูก็รู้ว่าเรียบร้อย แถมยังอ่อนโยน ทำอาหารก็เก่ง ไม่ชอบจริงเหรอครับ?"

"ไม่ชอบ" สิงหราชตอบแบบผ่านๆจากนั้นก็ขยับตัวก้าวเท้าลงไปยังชั้นล่างต่อ

แต่คนที่อยากแกล้ง อยากทำให้พี่ชายที่ชอบวางมาดเป็นท่านประธานเสียทุกที เสียอาการก็ตามแกล้งต่อ

"งั้นถ้าพี่ใหญ่ไม่ชอบ ผมกับไอ้เล็กจะจีบ" เหมราชเอ่ยถึงน้องชายฝาแฝดอย่างติณราช ที่ตอนนี้นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวของตัวเอง

ซึ่งนั่นก็ทำให้สิงหราชชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ถึงกับเสียอาการ

"ตามใจ" ตอบน้องชายเพียงแค่นั้นก็ก้าวเท้าต่อ

ทว่าก็ต้องชะงักเท้าใบหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นพิพัฒน์ผู้เป็นพ่อประคองโฉมฉายที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน

"จะไปไหนตาใหญ่" พิพัฒน์เอ่ยทักลูกชายคนโตด้วยน้ำเสียงนุ่มทันที ที่ประคองโฉมฉายตรงประตูหน้าบ้านประจัญหน้าอยู่กับสิงหราช

ซึ่งโฉมฉายก็มองไปที่สิงหราชด้วยรอยยิ้มพร้อมกับใบหน้าที่อ่อนโยน และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เหมราชเดินเข้ามาสมทบพอดี

"พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ผมนัดกับเพื่อนเอาไว้ที่คลับ พรุ่งนี้อาจจะกลับสายๆครับ" สิงหราชตอบผู้เป็นพ่อพยายามไม่สนใจสายตาของโฉมฉาย ที่มองมาแล้วพาลจะทำให้เขาหงุดหงิดกว่าเดิม

"มันดึกแล้วนะคะคุณใหญ่ อย่าไปเลยนะคะ น้าเกรงว่ามันจะอันตราย" โฉมฉายเอ่ยด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่เป็นห่วง ทว่าสีหราชกับชักสีหน้าไม่พอใจใส่

"เป็นแม่ผมหรือไง?"

"ตาใหญ่ทำไมถึงพูดกับน้าเขาแบบนี้" พิพัฒน์เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงดุใส่ลูกชายคนโต

ซึ่งสิงหราชก็หันหน้าหนีผู้เป็นพ่อ ทำให้พิพัฒน์ถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะก้มหน้าไปมองโฉมฉายที่มองไปที่สิงหาราชด้วยใบหน้าเศร้า "ไม่เป็นไรนะโฉมตาใหญ่คงอารมณ์ไม่ดี"

"ใช่ครับคุณน้า" เหมราชพูดเสริมผู้เป็นพ่อ เมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ดี "ตอนนี้พี่ใหญ่อารมณ์ไม่ดีนะครับคุณน้า อย่าถือพี่ใหญ่เลยนะครับ"

"ค่ะ...น้าไม่ถือโทษโกรธคุณใหญ่หรอกค่ะ" โฉมฉายเอ่ยพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มบางๆให้กับเหมราช

"เหอะ!" สิงหราชแค่นเสียงหัวเราะในลำคอออกมาอย่างเย้ยหยัน และนั่นก็ทำให้ทุกสายตาหันกลับไปมอง "ใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ผมไปนะครับพ่อ"

"........." พิพัฒน์ไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้ารับลูกชายหัวดื้อ

"พี่ไปก่อนนะ" สิงหราชเบนสายตาไปบอกน้องชายที่ยืนอยู่เยื้องกันกับเขา ซึ่งเหมราชก็พยักหน้าเข้าใจ ไม่นานเขาก็เดินตรงไปที่ลานจอดรถ

โดยที่โฉมฉายมองตามแผ่นหลังกว้างของสิงหราชไปด้วยสายตาเป็นห่วง ก่อนที่เสียงของเหมราชจะดังขึ้นดึงความสนใจให้เธอหันกลับมามอง

"ใครเป็นอะไรครับ ผมเห็นมีถุงยาของโรงพยาบาล?" เหมราชเอ่ยถามเพราะเห็นถุงยาของโรงพยาบาลเอกชนอยู่ในมือของผู้เป็นพ่อ

เพราะก่อนที่จะออกจากบ้านไปเขาได้ยินผู้เป็นพ่อบอกกับน้องสาวมาดๆของเขาอย่างลินินว่าจะไปคุยธุระกับเพื่อน ทว่าตอนกลับดันมีถุงยาติดมือมา

"หลังจากพ่อคุยธุระเสร็จ คุณน้าเขาก็ปวดท้องพ่อเลยพาไปโรงพยาบาลน่ะ"

"อ๋อ...แล้วดีขึ้นหรือยังครับคุณน้า"

"น้าดีขึ้นแล้วค่ะ คุณกลาง" โฉมฉายเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"ครับ ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ" เหมราชตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ "ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปช่วยไอ้เล็กเคลียร์งานก่อนนะครับ"

"จ๊ะ" โฉมฉายตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งพิพัฒน์ก็พยักหน้า เหมราชจึงหมุนตัวเดินเข้าไปในบ้าน ทำให้ตรงนี้เหลือเพียงแค่พิพัฒน์กับโฉมฉายแค่2คน

"อย่าคิดมากเลยนะโฉมตาใหญ่ก็เป็นแบบนี้" พิพัฒน์ก้มมามองใบหน้าของโฉมฉายที่แสดงสีหน้าเศร้าสลดออกมาอย่างชัดเจน หลังจากที่อยู่กันเพียงแค่สองคน

"ค่ะ...โฉมจะพยายาม"

"ยังปวดท้องมากอยู่ไหม หลังจากที่คุณหมอฉีดยาแก้ปวดมันบรรเทาขึ้นบ้างไหม?"

"ก็ยังปวดอยู่เหมือนกันค่ะ แต่รู้สึกดีขึ้นมากกว่าตอนที่ยังไม่ได้ฉีดยา อีกสักพักคงหายปวดสนิทค่ะ"

"ถ้าคุณไม่ไหวบอกผมนะโฉม"

"ค่ะ...ถ้าไม่ไหวโฉมจะบอก"

.................................

คอมเมนท์ด้วยน๊า....

............................

ระหว่างรออัพ เรื่องสิงหราชคนใจร้าย

สามารถเข้าไปเช็คการอัพนิ

ยาย เรื่องสิงหราชคนใจร้ายได้ที่

เฟสบุ๊ค นามปากกา ยาหยี หรือไลน์ส่วนตัว @195oafqc ค่ะ

...........................

ยาหยีขอฝากให้ทุกคนไปอ่านเรื่องที่จบแล้วของยาหยีด้วยนะคะ

หัวใจนายซาดิสม์ (จบแล้ว)

เด็กในปกครอง (จบแล้ว)

พลายรักยากูซ่า (จบแล้ว)