ตอนที่1/2 ลินิน NC18+

1549 Words

เพี๊ยะ! ทันทีที่ได้ยินถ้อยคำดูถูกออกมาจากปากสิงหราช ฝ่ามือเรียวเล็กก็ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าหล่อของเขาเต็มแรงด้วยอารมณ์โกรธจัด "........." ใบหน้าของสิงหราชหันไปตามแรงตบปลายนิ้วใหญ่ยกไปเช็ดเลือดสีแดงสดที่ซึมออกมาตรงมุมปาก กรามแกร่งกัดเข้าหากันแน่นจนเห็นสันกรามเด่นชัด สะบัดหน้าหันกลับมามองลินินด้วยแววตาโกรธจัด ตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้อายุ35ไม่มีใครกล้าตบเขาเลยสักครั้ง อย่างว่าแต่ตบเลยแค่ทำให้เขาโกรธจัดขนาดนี้ยังนับครั้งได้ "เธอกล้ามากนะที่ตบฉัน" "มากกว่านี้นินก็กล้า" ลินินรวบรวมความกล้าตอบกลับทั้งควัน มือเท้าจิกเกร็ง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเพราะก็แอบกลัวสิงหราชไม่น้อย ".........." สิงหราชไม่ได้พูดอะไร ดวงตาคมกริบยังคงเต็มไปด้วยความโกรธจัด "ขอล่ะค่ะคุณใหญ่ คุณใหญ่จะด่าจะนินยังไงก็ได้ แต่คุณใหญ่ไม่ควรว่าแม่ของนิน...อ๊ะ" ลินินยังไม่ทันพูดจนจบก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อฝ่ามือใหญ่บีบมาที่ปากของเธออย่างแรง จนใบหน้าจิ้มลิ้มบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บ "ปล่อยนินนะ...มันเจ็บ!" "วันนี้ฉันตั้งใจจะมาคุยกับเธอดีๆ แต่เหมือนเธอจะไม่ชอบให้ฉันใจดีด้วย" พูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมกับเพิ่มแรงบีบลงไปที่ปลายนิ้วของตัวเอง จนผิวหน้าขาวใสแดงตามรอยนิ้ว มือเล็กทั้งสองข้างพยายามแกะมือของสิงหราชออก ทว่าแรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะสู้แรงมหาศาลของเขาได้ "คุณใหญ่นินเจ็บ!" "แค่นี้มันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ กล้าดียังไง...ห๊ะ!" "นินก็ไม่ได้อยากทำ ถ้าคุณใหญ่ไม่ดูถูกแม่นินก่อน" ".........." "ลองคิดดูสิคะ แม่ใครๆก็รัก คุณใหญ่ไม่ควรดูถูกแม่นิน และอีกอย่างที่สำคัญที่สุด คุณไม่ควรดูถูกคนที่มีพระคุณกับคะ...อืม" ลินินยังพูดไม่ทันจบประโยคก็โดนริมฝีปากหยักได้รูปจู่โจมที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างแรง จนใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บ มือเล็กๆทั้งสองข้างเปลี่ยนมาระดมฟาดไปที่แผงอกแกร่ง ก่อนที่จะโดนผลักให้ล้มลงไปกับที่นอนโดยที่สิงหราชก็ตามขึ้นไปคร่อม รวบมือเล็กทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว ดันขึ้นไปเหนือหัวพร้อมกับกดลงไปกับที่นอน "เจ็บ! อย่าทำนินเลย นินกลัวแล้ว" ลินินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทันทีที่ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นอิสระมองสีหราชด้วยแววตาสั่นระริกด้วยความกลัว จูบแรกของเธอถูกขโมยจูบโดยคนใจร้ายแถมยังป่าเถื่อนเป็นที่สุด "ทำไมไม่อวดเก่งแบบเมื่อกี้อีกล่ะ" สิงหราชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่เย้ยหยัน "นินขอโทษนะคะคุณใหญ่ เมื่อกี้นินไม่ได้ตั้งใจ" "ฉันไม่ใช่คนใจดีซะด้วยสิ" พูดจบก็แสยะยิ้มร้ายกาจออกมา "คงจะใจกว้างยกโทษให้เธอไม่ได้" "แต่นิน...กรี๊ด!!!" ลินินกรีดร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บและตกใจ เมื่อสิงหราชกระชากชุดนอนของเธอจนมันขาดติดมือ ก่อนจะไปกระชากแพทตี้ตัวบางที่ห่อหุ้มของสงวน ทำให้ร่างอมชมพูนั้นเปื่อยเปล่าอยู่ต่อหน้า ไม่นานก็ตามมาด้วยริมฝีปากหยักที่ตรงเข้าจู่โจมประกบจูบอย่างรุนแรงและหนักหน่วงทำเอาลินินนั้นดิ้นพล่าน ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นแหยเกไปด้วยความเจ็บน้ำตาสีใสไหลออกมาจากทางหางตา "........" สิงหราชบดจูบไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความรุนแรงและป่าเถื่อน สร้างความเจ็บปวดให้กับลินินพักใหญ่ ก่อนที่จะถอนริมฝีปากออก เขาแสยะยิ้มร้ายกาจออกมาในทันทีเมื่อเห็นน้ำตาสีใสไหลพรั่งพรูออกมาจากดวงตากลมโต และเห็นอาการเหนื่อยหอบไร้เรียวแรงที่จะต่อสู้ ทว่าถึงจะเห็นแบบนั้นสิงหราชกลับไม่ได้สงสาร เขาก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น สูดดมกลิ่นหอมๆจากกายสาวอย่างหื่นกระหาย มือใหญ่ข้างที่ยังว่างเลื่อนมาบีบเค้นหน้าอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินขนาดของตัวอย่างแรง ราวกับว่าต้องการให้มันแหลกคามือ "นมใหญ่ดีนะ" พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าใบหน้าหล่อคมคายยังคงซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาวของลินิน ริมฝีปากหยักขบเม้มเบาๆทำเอาร่างเล็กสะดุ้งด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรนินเลย...ฮึก ปล่อยนินเถอะนะคุณใหญ่ ฮึก...นินเจ็บ โอ๊ยยยย อย่ากัด" ถึงจะเอ่ยประโยคขอร้องแต่ก็ไร้ซึ่งความเห็นใจ ลินินร้องออกมาเสียงหลง เมื่อสิงหราชเลื่อนใบหน้าต่ำมาที่เนินอกของเธอ พร้อมขบกัดอย่างแรงสร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่น้อย ก่อนที่จะดิ้นพล่านอีกครั้ง เมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากหยักมาที่ยอดปทุมถันที่แข็งเป็นไต สิงหราชดูดดึงขบเม้มพรัอมกับกัดสลับกันไปมาอย่างแรงทั้งสองข้าง จนยอดปทุมถันทั้งสองข้างนั้นบวมเปล่งแดงช้ำจนหน้าสงสาร "พอได้แล้วคุณใหญ่...นินเจ็บ ฮือๆ ไม่ไหวแล้ว" ลินินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น มองคนตรงหน้าด้วยสายตาขอร้อง ทว่าน้ำเสียงและแววตานั้นก็ไม่ได้ทำให้สิงหราชสงสารเลยแม้แต่น้อย แต่กลับกันเขาแสยะยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยันไร้ซึ่งความเห็นใจใดๆ ก่อนที่จะยกมือใหญ่มาลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบเลื่อนต่ำไปเรื่อยๆจนถึงสามเหลี่ยมอวบอูน ที่มีเส้นขนสีน้ำตาลอ่อนปกคลุมบางๆ ในขณะที่ลินินพยายามพลิกตัวหนีแต่ก็โดนกดเอาไว้ เมื่ออับจนหนทางจะหนีก็ทำได้เพียงแค่ร้องไห้จนร่างนั้นสั่นสะท้านออกมาอย่างน่าสงสาร และยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเมื่อปลายนิ้วใหญ่ของสิงหราชกำลังจะกรีดไปตามรอยแยก ทว่าสิงหราชก็ต้องหยุดกระกระทำอันป่าเถื่อน เมื่อเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น ครืด~ ครืด~ ครืด "แม่ง! ขัดจังหวะชิบ..." เขาพ่นลมหายใจออกมาหนักๆอย่างหงุดหงิด ดันปลายลิ้นไปกับกระพุ้งแก้ม เลื่อนสายตาไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เอาแต่ร้องไห้ ส่งสายตาขอร้องอ้อนวอนรอให้เขาปล่อย "มีคนโทรมา คุณใหญ่ควรรับโทรศัพท์นะคะ บางทีเขาอาจจะมีเรื่องด่วน" ลินินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อเห็นสิงหราชยังนิ่ง "หึ...วันนี้อาจจะเป็นโชคดีของเธอ" สิงหราชพูดด้วยน้ำเสียงดุ สุดท้ายแล้วเขาก็ปล่อยฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างออกจากเรือนร่างของลินิน แต่ก่อนจะผละตัวลุกออกจากตัวของลินิน เขาก็โน้มตัวก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างมูมมามอีกครั้ง ก่อนที่จะผละตัวออกไป และเป็นจังหวะเดียวกับลินินที่รีบยันตัวลุกขึ้นนั่งเขยิบตัวหนีไปอีกมุมหนึ่งของเตียง แผ่นหลังเล็กเปลือยเปล่าพิงไปกับหัวเตียง ก่อนที่จะรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเปล่าอมชมพู มีบางครั้งก็ยกมือเรียวเล็กขึ้นมาเช็ดน้ำลายของสิงหราชออกจากริมฝีปากของตัวเองอย่างรังเกียจ ดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตามองไปที่สิงหราชด้วยความหวาดกลัว "มีอะไร?" สิงหราชเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบในทันทีที่กดรับสายของน้องชายคนกลางอย่างเหมราช ในขณะที่ดวงตาคมกริบยังจับจ้องอยู่ที่ร่างเล็กลินิน "ออกมาจากห้องเธอซะพี่ใหญ่ พ่อกับน้าโฉมใกล้จะถึงบ้านแล้ว พี่ไม่ควรทะ...." เหมราชยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยคสิงหราชที่รู้ว่าน้องชายคนกลางจะพูดอะไรก็รีบตัดบทเสียก่อน "รำคาญน่ะ แค่นี้...เดี๋ยวออกไป" สิงหราชพูดเพียงแค่นั้นก็กดตัดสายยัดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกง "หวังว่าพรุ่งนี้เช้าฉันจะไม่เห็นหน้าเธอรวมถึงแม่ของเธออยู่ในบ้านฉัน" "นินบอกไปแล้วไงคะ ถ้าคุณลุงไม่เอ่ยปากไล่นินกับแม่เอง นินกับแม่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น" "เหอะ! หน้าด้านทั้งแม่ทั้งลูก" สิงหราชสบถด่าออกมาด้วยท่าทีเย้ยหยัน ก่อนที่จะหมุนตัวเตรียมจะเปิดประตูออกจากห้องนอน ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้น "คุณใหญ่คะ คุณใหญ่อย่าทำอะไรแม่นินเลยนะคะ ถ้าคุณใหญ่ทำอะไรแม่ของนิน สักวันคุณใหญ่อาจจะต้องเสียใจ" "ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฉันจะต้องเสียใจ" ............................... เปิดตัวน้องลินินคนอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ คอมเมนท์ด้วยน๊า... ............................ ระหว่างรออัพ เรื่องสิงหราชคนใจร้าย สามารถเข้าไปเช็คการอัพนิ ยาย เรื่องสิงหราชคนใจร้ายได้ที่ เฟสบุ๊ค นามปากกา ยาหยี หรือไลน์ส่วนตัว @195oafqc ค่ะ ........................... ยาหยีขอฝากให้ทุกคนไปอ่านเรื่องที่จบแล้วของยาหยีด้วยนะคะ หัวใจนายซาดิสม์ (จบแล้ว) เด็กในปกครอง (จบแล้ว) พลายรักยากูซ่า (จบแล้ว)

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more