เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ

ตอนที่ 2

อีกสิบวันก็จะถึงค่ายทหารแห่งชายแดนเหนือตามที่ทหารบอก คืนนี้หลิวเรอจินนอนในโรงเตี้ยมค่ำคืนที่ผ่านๆมาก็นอนตามทางเรื่อยๆ

คนคุ้มกันของบิดาที่ให้มาสิบคนที่มีฝีมือดีนอกนั้นเป็นทหารที่ฮ้องเต้ส่งคุ้มกันขบวนลูกสะใภ้ไปชายแดนเหนือห้าสิบคนที่มีฝีมือดีเหมือนกัน

แต่มีสามสิบคนบิดาของนางส่งตามคุ้มกันบุตรสาวอีกทีเพราะห่วงใยกลัวเรื่องโจรป่าและให้เงาส่วนตัวอีกสามคนให้กับบุตรสาวเรียกใช้เวลาจวนตัวถ้าเกิดเรื่องไม่ดีอยู่จวนแม่ทัพ ที่ท่านแม่ทัพคัดเอามาจากชายแดนพร้อมท่าน เพราะที่ผ่านมาทำให้ท่านตาสว่างว่าไม่สามารถไว้ใจคนที่คิดว่าดี จึงได้เลือกมาให้ทำหน้าที่เลี้ยงดูบุตรสาวเพราะติดพันรบที่ชายแดนสองปีเต็มจนได้รับจดหมายจากบุตรชายให้กลับมาสะสางเรื่องในจวน

เหวินเว่อในร่างของหลิวเรอจินมาอยู่ในร่างนี้ได้เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่รอนแรมมาไกลเพื่อแต่งให้แม่ทัพใหญ่เย่ซิวหลางหรืออีกนามคือท่านอ๋องเย่ซิวหลาง แม่ทัพปีศาจที่ไม่ว่าใครได้ยินก็จะหวาดกลัวจึงไม่มีใครส่งบุตรสาวให้แต่งงานด้วย สาวน้อยคนนี้ก็คงไม่ต่างกันเพราะข่าวที่ร่ำลือจึงทำให้นางทุกข์ใจกลัวว่าที่เจ้าบ่าวที่ยังไม่ทันได้แต่งงานนางก็ป่วยกลางทางและสิ้นใจไปก่อน

นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนางก็หลับไป ตามที่จริงนางคุ้นพบมิติของตัวเองตั้งแต่ที่นางพื้นมาของร่างนี้แล้วนางได้บำรุงร่างกายของตัวเองมาระหว่างเดินทางเกือบสองอาทิตย์ ร่างกายนี้จึงแข็งแรงมากในมิติฟาร์มของเหวินเวอมีทุกอย่างให้ปลูกข้าวผักผลไม้ทุกอย่างรวมทั้งสัตว์เลี้ยง

เหวินเวอเข้าไปทำงานในฟาร์มทุกคืนของเพียงแค่กดหน้าจอสี่เหลี่ยมปลูกทุกสิ่งอย่างระบบจะจัดการปลูกให้เสร็จสับมันดีจริงๆฟาร์มไก่ฟาร์มหมูระบบจะจัดการให้เรียบร้อยเหมือนกัน

โกดังข้าวไข่ไก่เนื้อสัตว์ระบบมีโกดังเอาไว้เป็นอย่างๆไปสร้างความดีใจให้เหวินเวอกับตัวช่วยที่สวรรค์มอบให้

ตอนกลางคืนส่วนใหญ่นางจะเข้ามิติไปทำงานในมิติระบบของตัวเอง ข้าวของมากมายให้โกดังเลี้ยงคนได้ทั้งเมืองหรือว่าสวรรค์มีเรื่องให้นางมาช่วยเหลือคนในโลกแห่งนี้หรือนี้คือโลกคู่ขนานที่ไม่มีในประวัติศาตร์

ตอนเช้าตื่นมาอาบน้ำกินข้าวพร้อมกันกับแม่นมรวมทั้งสาวใช้ อาหารสำเร็จในมิติในบ้านของเหวินเวอที่ปู่มอบให้ยังตามเหวินเวอมาด้วย ของกินของเธอในโลกเก่าที่เป็นของตัวเองตามนางมาทั้งหมด รวมทั้งอาหารในส่วนของที่บิดามารดาเคยหาไว้ให้เหวินเวอทางบ้านของมารดาที่ภาคอิสานอีกซึ่งมันเหลือเชื่อมาก

ตอนนี้ขึ้นรถม้าและมุ่งหน้าใก้ลชายแดนเต็มที่ใกล้ถึงจุดหมายปลายมาง

ร่างกายก็แข็งแรงขึ้นมามากจากกินน้ำในมิติไม่ต้องห่วงร่างกายนี้แล้ว เพราะออกกำลังกายมาตลอดในมิติของตัวเอง หลิวเรอจินนั่งกระดิกเท้าเอามือเท้าคางข้างหนึ่งข้างหนึ่งเคาะโต๊ะตรงกลางรถม้าเป็นจังหวะ รถม้าที่ฮ้องเต้ประทานให้กับสะใภ้หลวงทั้งนุ่มและสะดวกสบายยิ่งนักสำหรับของคนในยุคนี้

เหลือสิ่งหนึ่งคือต้องทำคือการตกลงอยู่น่วมกันกับ สามีที่กำลังจะแต่งที่จวนแม่ทัพใหญ่ที่ชายแดนแห่งนี้ต้องทำความเข้าใจกันว่าทั้งสองคนไม่ได้เต็มใจแต่งกันทั้งคู่ อยู่ใครอยู่มันก็ดีแค่ทำหน้าที่ปลอมๆก็พอนางนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

รถม้าก็หยุดกระทันหันเสียงองค์รักษ์บอกให้คุ้มกันพระชายา มีคนไม่ทราบจำนวนข้างหน้าดักรออยู่ป่าด้านบน

"คุ้มกันพระชายา!!!"

สักพักได้ยินเสียงต่อสู้กันหลิวเรอจินบอกให้แม่นมกับสาวใช้มอบลงให้ติดพื้นรถม้า ห้ามลุกขึ้นมาเด็ดขาด

"ไม่ต้องห่วงข้าเห็นอะไรก็ไม่ต้องตกใจ" นางสั่งคนของตัวเองก่อนนางจะมอบลงเช่นเดียวกันแต่ระวังตัวเองเผื่อมีนักฆ่าโผล่เข้ามา เพื่อความปลอดภัยคือห้ามลุกขึ้นเผื่อนักฆ่ายิงธนูเข้ามาในรถม้าได้

เสียงต่อสู้ดังเข้ามาใกล้รถม้าวนเวียนรอบๆรถม้าของหลิวเรอจินแต่เข้าไม่ถึงสักที สงสัยคงตึงมือกันน่าดูหลิวเรอจินหยิบมีดคู่ใจในภพเก่า เธอจะใช้มีดที่ใช้ตัดอ้อยหรือมีดตะขอที่ตกทอดจากตามาสู่หลานสาวจอมแก่นที่ยังคมมาใช้เมาะมือดีไปไหนมาไหนเหวินเวอจะต้องนำไปด้วยตลอด

"ระวังรีบเข้ามาคุ้มกันพระชายาอั้ก-"

เสียงตะโกนของคนคุ้มครองบอกระวัง พูดไม่ขาดคำดาบโผล่ทะลุเข้ามาทั้งคนทั้งดาบเหวินเวอเอามีดตะขอฟันทันทีที่ดาบพุ่งเข้ามา ส่วนคนฝ่าเท้ามหาประลัยเตะสวนออกใส่ร่างของชายชุดดำกระเด็นตกลงรถม้าทันที แม่นมอ้าปากค้างพอเห็นเด็กสาวที่นางเลี้ยงดูมากับมือเตะคนร้ายกระเด็นตกรถม้าไป ส่วนสาวใช้ที่ตกใจทั้งสองร้องด้วยความตกใจกลัวคุณหนูจะโดนทำร้าย

"มอบลงห้ามลุก" หลิวเรอจินสั่งทุกคนและจ้องว่าจะมีคนร้ายเข้ามาอีกหรือเปล่า ยังไม่ทันคิดมากก็มีกระโดดเข้ามาในรถม้าสามคนโดนฟันและเตะออกไปโดยที่ไม่ได้เห็นหน้าของพระชายาของท่านอ๋องเย่ซิวหลางเลย หวังจะปล้นและจับพระชายาไปแลกเปลี่ยนแต่เข้าไม่ถึงตัวของนางเลยสักคน

สาวใช้ของหลิวเรอจินถือดาบคนละเล่มแต่ยังไม่ได้ฟันคนร้ายเลย เพราะคุณหนูของพวกนางฟันและเตะจนตกรถม้าด้วยมีดที่แปลกประหลาด

เสียงสั่งถอยอออกไปหลังจากที่สู้กันมาได้สักพักแต่ไม่สามารถจับตัวว่าที่พระชายาของท่านอ๋องได้ คนที่ต้องการตัวของหลิวเรอจินส่งแต่คนที่มีฝือมือที่ดีที่สุดในกลุ่มมาแต่ยังจับคนในรถม้าลงมาไม่ได้คนที่โดนฟันบาดเจ็บสาหัสทีเดียวจนกลุ่มโจรต้องล่าถอยก่อนเพราะสู้คนคุ้มกันไม่ไหว

หลังจากที่เสียงต่อสู้จบลงหลิวเรอจินลงจากรถม้าตรวจดูว่าใครได้รับบาดเจ็บบ้าง นางเอายาที่ทำออกมาให้กินแต่เป็นยาลูกกลอนเพราะคนที่นี้ยังไม่รู้จักยาสมัยใหม่เธอจึงทำรูปแบบโบราณ คนที่มีแผลก็ใส่ยาพันแผลให้เรียบร้อยก่อนจะเร่งออกเดินทางต่อเพราะต้องผ่านเขาลูกนี้ก่อนจะถึงชายแดนเหนือที่แห้งแล้ง

ในที่สุดก็ลงจากเขาก่อนจะมืดค่ำขบวนเร่งเข้าเมืองก่อนตะวันจะลับขอบฟ้าก่อนจะเข้าพักที่โรงเตี้ยม แม่นมที่ถามคุณหนูทันทีเมื่ออยู่ส่วนตัว

"ได้มีดมาจากไหนนมไม่เคยเห็นเลยเจ้าคะ" หลิวเรอจินจึงบอกไป

"สั่งทำเอาไว้ป้องกันตัวตอนจะมาที่ชายแดนนี้ละแม่นม ถ้าเห็นอะไรไม่ต้องตกใจไปนี้คือสิ่งที่ข้าได้รับมาหลังจากที่โดนฮูหยินรองรังแกจนเกือบตายร่างกายของข้าที่ออกเดินทางมาจนเจ็บป่วยอีกแต่พอหายจากไข้ ข้าก็มีแต่พลังล้นเหลือต่อจากนี้จะไม่มีใครมารังแกพวกเราได้อีกแล้วละเจ้าค่ะแม่นมเพราะจากที่ข้าไม่สู้คนมันทำให้ข้าจะเกือบตายมาแล้ว สวรรค์ท่านจึงสงสารจึงให้พรข้ามาหลายอย่างแม่นมอย่าได้ตกใจไปเลยนะเจ้าคะ" หลิวเรอจินบอกแม่นม

"ต่อจากนี้ข้าจะดูแลแม่นมกับพี่ถังถังแล้วพี่เพียนเพียนเองเจ้าค่ะเพราะพวกท่านลำบากดูแลข้ามามากจากในจวนที่พวกเราลำบากด้วยกันมานาน" นางบอกด้วยรอยยิ้มให้ทุกคนวางใจว่านางทำได้

"เจ้าค่ะนมเชื่อคุณหนูต้องขอบคุณท่านเทพที่ช่วยให้คุณหนูมีร่างกายที่แข็งแรง นายท่านกับคุณชายใหญ่จะได้ไม่เป็นห่วงคุนหนูมากนะเจ้าคะ"

แม่นมจางอี้บอกกับคุณหนูของนางด้วยรอยยิ้มหลังจากพื้นจากไข้มาได้เกือบสองอาทิตย์คุณหนูของนางก็เปลี่ยนไปเป็นคนที่ร่าเริงและเข้มแข็ง จนมาถึงโจรปล้นก็เป็นคุณหนูที่สู้โจรบนรถม้าอีกแค่นี้แม่นมก็พอใจและตายตาหลับไปบอกให้นางหญิงที่ล่วงลับไปก่อนได้อย่างสบายใจแล้ว