Sare, olduğu yerde öylece dururken içinden geçen duyguların haddi hesabı yoktu. Hiç birini belli bir noktaya getiremiyor oturtamıyordu. Devrim, koltuğunda oturuyor, hemen yanında dikilen afeti devran ise derin göğüs dekoltesine rağmen eğilmiş önlerindeki kağıtlardan bir kaçını inceliyor üzerinde kalemle düzeltmeler yapıyorlardı.
Neden kapı sesini duymadıklarını kestiremiyordu lakin kapının açılmasıyla kafasını kaldıran Devrim şaşkınca kendisine bakarken bacak boyu en az kendi kadar olan kadın doğrulmuş kaşlarını çatarak genç kızı süzüyordu. Karı koca ses çıkarmazken kadın “Kapıyı çalmadan neden içeri girdin sen?” dediğinde sessizlik bıçak gibi kesildi. Sare'nin kaşları daha da çatılırken Devrim de ayağa kalkmış konuşan kadının yüzüne anlamaz bir ifadeyle bakıyordu.
Sare, başta ne dem
