"คุณพยัคฆ์นี้มันอะไรกันคะ ทำไมห้องนอนหนูชลถึงเป็นแบบนี้"
รชนิชลยืนอยู่หน้าห้องนอนของตัวเองที่สภาพพังพินาศทั้งห้องเหมือนกับว่าห้องของเธอโดนพายุพัดถล่ม เพดานห้องพังลงมาทับเตียงนอนจนมองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ผนังเหมือนมีคนมาทุบจนเศษปูนกระจายไปทั่วห้อง
"คิม มันเกิดอะไรขึ้น"
พยัคฆ์หันไปเรียกคิมที่กำลังเดินตามมา เขามองผลงานตรงหน้าด้วยความภูมิใจ คิมเป็นลูกน้องที่สั่งงานอะไรไม่เคยพลาดและทำได้ดั่งใจเขาเสมอ ใบหน้าคมยังคงเก็บอาการด้วยสีหน้าเรียบเฉย
รชนิชลหันมาจ้องหน้าพยัคฆ์เพื่อเค้นเอาความจริง เธอรู้ว่านี้คงต้องเป็นฝีมือของใครสักคน แต่ใครจะยอมรับเพราะคนสั่งคงเป็นพยัคฆ์ผู้เป็นนายของทุกคนในบ้านนี้
"เพดานห้องพังลงมาเอง ป้าอุ่นกับแป้งหอมช่วยกันขนของออกมาได้ทันก่อนที่ผนังห้องจะพังลงมาด้วย ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง"
ใบหน้าคมกับน้ำเสียงเรียบเฉยเล่าเหตุการณ์ที่ซักซ้อมกับคนในบ้านมาเป็นอย่างดี ถ้าไ
