ผู้คนเร่งพังประตูเข้ามาพลัน ชายารองนั้นตื่นตระหนักจนสติวิปลาสไปแล้วในยามนี้ นางทั้งถ่ายเบาทั้งพยายามสังหารผู้คนรายรอบกายเสียอีกด้วย นางเอาแต่ตะโกนซ้ำๆออกไปอย่างบ้าคลั่ง
"พวกเจ้าต้องตายไปให้หมดสิ้น หากมิมีพวกเจ้า หากมิมีพวกเจ้า องค์ไท่จื่อจะเป็นของข้าแต่ผู้เดียว บนบัลลังค์ข้างกายของพระองค์ในภายหน้าจะมีแต่ข้า ต้องมีแต่ข้าเพียงผู้เดียว หงเสวี่ย นังเลือดโสโครก หลังจากเจ้าตายไปพันๆครั้ง ข้าจะสังหารเจ้าเด็กเลือดโสโครกนั่นตามไปอีก หงเสวี่ย ข้าจะสับเจ้าเหมือนปลาหลีของเจ้ากับองค์ไท่จื่อ หงเสวี่ย นังหงเสวี่ยนังแพศยา นังแพศยาข้าจะฆ่าเจ้า!!!! "
หวงไท่โฮ่วทรงเสด็จมายืนสงบนิ่งอยู่นานแล้ว ทั้งยังองค์ฮองเฮาอีกผู้หนึ่ง ทั้งสองนั้นปกครองวังหลังมายาวนานล้วนผ่านสิ่งต่างๆมามากนัก สตรีร้ายกาจใดๆก็พบเจอมาจนสิ้นแล้ว ยามทั้งองค์ฮ่องเต้และเหล่านางสนม และขันทีอาวุโสทั้งหลายทราบความจนจบสิ้นแล้ว องค์ฮ่องเต้จึงหลับพร
