สุยกงกงถูกแม่ทัพหลวงสังหารลงด้วยการแทงตัดขั้วหัวใจในคราเดียว ร่างทรุดลงแทบพระบาท องค์ฮ่องเต้ปรายพระเนตรลงในคราหนึ่งและโบกมือไปคราหนึ่ง องค์ไท่จื่อหันไปสั่งคนของตนเองให้รื้อค้นกองบันทึกต่อไปเหล่าองค์ชายทั้งหลายยามเหนื่อยล้าแล้วก็หาวเบาๆ และถวายบังคมลาลุกออกไปหน้าตาเฉย
องค์ฮ่องเต้ยังคงจิบสุธารสชาและเมื่อบุตรของตนออกไปจนสิ้นก็ทรงขยับมารื้อค้นในกองสาส์นดูบ้าง จนพบสิ่งที่ทรงกริ้วมากมายนัก จนทรงเขวี้ยวถ้วยชากระเด็นใส่ลงผนังไปแตกกระจายในทันที เหล่านางกำนัลเร่งเข้ามาปัดกวาดและออกไปโดยพลัน ยามเหล่าขันทีเห็นสุยกงกงโดนสังหารแล้ว ผู้คนก็เร่งขยับกายหนีไปโดยพลัน เว่ยกงกงหรือเว่ยหรงฉือเดินเข้ามาในห้องอักษรและถวายความเคารพหนึ่งครา ใบหน้าคล้ายคลึงองค์ฮ่องเต้นักและมีใบหน้าที่เรียบเฉยเย็นชาดั่งน้ำแข็งในฤดูหนาว
"ถวายบังคมฝ่าบาทพะยะค่ะ กระหม่อมมาตามรับสั่งแล้วพะยะค่ะ"
"อืม...ลุกขึ้นได้ ต่อไปเจ้าก็มารับใช้ข้
