หลังจากค่ำคืนอภิเษกผันผ่านไป เสี่ยวเซียวก็มานอนกับมู่ชินของตนในทันที โดยมีฟู่ชินนอนกั้นตรงกลาง มิให้โดนบาดแผลของมู่ชิน ทั้งสามกอดกันนอนแต่เปลี่ยนไปเป็นมู่หลิงซือได้ซุกในอกแกร่ง และเสี่ยวเซียวได้ก่ายขาบนเอวของฟู่ชิน ทั้งหมดห่มผ้าผืนเดียวกันและเสี่ยวเซียวก็กระชับวงแขนและต้นขาเข้าหาบิดาตน เอ่ยออดอ้อนเบาๆขึ้นมา
"ฟู่ชินกายของฟู่ชินอุ้นอุ่น..เหมือนเตาพกในฤดูหนาว นอนกอดฟู่ชินเช่นนี้ก็ดี ในสำนักศึกษามิมีองค์ชายและท่านชายผู้ใดเลยที่บิดานั้นนอนกอดมารดาเฉกเช่นนี้ ทุกคนล้วนกล่าวว่าได้กอดเพียงมารดาในยามหลับ บิดานั้นนอนหลายตำหนัก มิเหมือนกันกับฟู่ชิน"
จิ่งเฉินไท่จื่อ หัวเราะเบาๆและเอ่ยถามบุตรตนด้วยสุรเสียงที่มิดังนัก
"แล้วมิดีเช่นนั้นหรือเสี่ยวเซียว ที่เป็นเสี่ยวเซียวแล้วยังมีมู่ชินและฟู่ชินเช่นนี้ให้เสี่ยวเซียวได้กอด"
"ดีมากเลยนะฟู่ชิน ลูกว่าดีมาก คนอื่นๆมิมีผู้ใดได้กอดบิดามารดาพร้อมกันเฉกเช่นนี้เล
