ร่างแกร่งช้อนร่างของนาง ขึ้นนั่งพิงอกของตนเองเบาๆ ตื่นมาก็กินเต้าหู้นางอีกแล้ว ร่างบางอ่อนแรงและยังหิวโหยมากนัก นางมิเอ่ยอันใด ยามที่อาหารมาถึงแล้วนางพึงพอใจมาก เพราะแม้จะเป็นน้ำข้าวเหลวๆ แต่เคี่ยวด้วยน้ำผักและเนื้อหลากหลายชิ้น หั่นลงมาเป็นชิ้นน้อยๆและยังมีอาหารหลากหลายให้นางได้ผสมลงไปในโจ๊ก
มู่หลิงซือแย้มรอยยิ้มบานและรู้สึกดีใจที่นางเป็นไท่จื่อเฟยอยู่มิน้อย เพราะในจวนแม่ทัพ บางคราแม่ครัวก็มิได้พิธีพิถันเช่นนี้นัก แม้นางจะเป็นคุณหนูในห้องหอที่ต้องเรียนศาสตร์และศิลป์ แต่อาหารในวังหลวงนั้นก็มิใช่ จะสอนคนสามัญทั่วไปเฉกเช่นกัน บางสิ่งทั้งชีวิตนางก็มิเคยได้ลิ้มรสเลยแม้คราหนึ่ง ข้างกายของนางยังมีน้ำผลเฉ่าเหมย*1หวานฉ่ำและนมหมักผสมลงไป ยามได้ดื่มลงไปแล้ว ก็ช่างสดชื่นนัก มู่หลิงซือกลืนอาหารลงไปจนสิ้น แล้วก็มองถาดอาหารเครื่องเสวยของคนข้างกายของนางทันใด ว่าทรงมีสิ่งใดเสวยบ้าง แต่แล้วนางก็ถอนหายใจออก
