เมียเบอร์สอง

ตอนที่ 5 เมียบำเรอ

หลังจากคู่หมั้นสาวกลับไปแล้วเขาจึงได้หันมาจ้องหญิงสาวอีกคนที่ไม่ทำอะไรเอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่ เขาหงุดหงิดใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเศร้าๆ ของกสินารวมถึงสายตาที่มองเขาเหมือนฆาตกร

"รู้อะไรมั้ยผู้หญิงแบบเธอมันน่าขยะแขยงที่สุด ชอบเอาความอ่อนแอน่าสงสารมาเป็นเครื่องมือหาประโยชน์เข้าตัวเอง" เสียงเข้มพูดเสียงรอดไรฟันอย่างรู้สึกเกลียดและต้องการผู้หญิงคนนี้ในเวลาเดียวกัน

"นิ่มมันน่ารังเกียจขนาดนั้นแล้วคุณจะมาหานิ่มทำไมบ่อยๆ ละคะ เกลียดมากก็ไม่ต้องมา" เสียงหวานละมุนพูดขึ้นเมื่อรู้สึกจะทนไม่ได้กับคำกล่าวที่รุนแรงเพิ่มมากขึ้นทุกวัน แต่เขาก็มาตักตวงอะไรเอากับร่างกายหล่อนตลอด

"เหอะ สำคัญตัวเองผิดไปรึเปล่าที่ฉันมาก็เพราะฉันเสียเงินเลี้ยงเธอให้อยู่ฟรีๆ ถ้าฉันจะมาใช้บริการผู้หญิงแบบเธอแทนการออกไปซื้อกินข้างนอกมันจะเป็นอะไรไป" มือใหญ่จับท่อนแขนเรียวให้ลุกตามเข้ามาในบ้านก่อนจะผลักร่างนั้นลงบนโซฟาขนาดกำลังน่ารัก

"ฮึก ปล่อยนิ่มนะคะ อย่าทำแบบนี้นิ่มกำลังท้องอยู่นะคะนิ่มไปทำอะไรให้คุณถึงทำกับนิ่มแบบนี้" หล่อนหยิบเอาเรื่องการตั้งครรภ์ขึ้นมาอ้างเผื่อว่าคนตรงหน้าจะปราณีหล่อนบ้างสักนิด ไม่ใช่ทำกับหล่อนราวกับนางบำเรออย่างเช่นทุกวันนี้

“ฉันเกลียดเธอ พร้อมกับลูกในท้องของเธอด้วยเพราะพวกเธอทำให้ชีวิตของฉันมันวุ่นวายแบบนี้ คนอย่างเธอไม่คู่ควรอะไรกับฉันเลยสักนิดอย่างดีก็เป็นได้แค่โสเภณีให้ฉันระบายความใคร่เท่านั้น” คำพูดที่ออกจากปากของไตรภพราวกับน้ำกรดที่ราดรดในใจของกสินาจนเจ็บแสบไปหมดทั้งดวง เกลียดหล่อนนั้นยังพอจะทำใจได้แต่เกลียดลูกมันไม่มากเกินไปหน่อยหรือ

“ฮึก คุณเกลียดนิ่มไม่ว่าแต่อย่าเกลียดลูกได้มั้ยคะ เขาไม่รู้อะไรด้วย” เสียงสะอื้นจากคนตัวเล็กไม่ได้ช่วยให้ชายหนุ่มนึกสงสารกลับคิดไปว่าหล่อนตั้งใจจะท้องเพื่อจับเขาถึงได้ไม่ยอมไปไหนสักที

"ไม่อยากให้ฉันเกลียดลูกเธอ งั้นก็มาทำหน้าที่เธอสิแล้วฉันจะพิจารณาอีกที" ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่าแปลกก็ตรงที่เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้แต่ก็ต้องการตักตวงความสุขจากร่างนี้อย่างไม่สิ้นสุดจนบางครั้งแทบจะขาดมันไม่ได้ด้วยซ้ำ

"นิ่มไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว อย่าบังคับนิ่มเลยนะคะนิ่มขอร้อง" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าอย่างต้องการร้องขอความเห็นใจที่แทบจะไม่เคยได้รับเลยสักครั้งเดียว

"ไม่อยากเธอก็ต้องทำ มานี่!! " ไตรภพดึงเอาร่างสวยเข้ามาระจูบไปทั่วใบหน้าอ่อนเยาว์ตามวัย หญิงสาวพยายามดิ้นรนปัดป้องเท่าไหร่ความต้องการของเขาก็ยิ่งมีเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น