เมียเบอร์สอง

ตอนที่ 3 ความเกลียดชัง

"นิ่มจะออกไปจากที่นี่เองค่ะ และเรื่องทุกอย่างจะเป็นความลับตลอดไป" คนตัวเล็กที่ร้องไห้จนพอใจเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาจนคุณพรรณีอดสงสารไม่ได้

"แสแสร้งจะเอาเท่าไหร่ก็รีบๆ พูดมาสักทีเถอะ คิดจะโก่งราคาหรือไง" เสียงของชายหนุ่มดังอีกครั้งด้วยความรำคาญเต็มทน ผู้หญิงก็แบบนี้หวังแค่เงินเพราะแบบนี้เขาถึงไม่เคยคิดจะรักใครเลยแม้แต่คู่หมั้นของเขาเอง

"คุณรุจว่ายังไงคะเรื่องนี้ ถ้าตาภพไม่มีคู่หมั้นฉันจะไม่เครียดแบบนี้เลย" ท่านพูดกับสามีที่มองเหตุการณ์ต่างๆ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"ผมแล้วแต่คุณที่รัก" ท่านยิ้มเอาใจภรรยาคู่ชีวิตอย่างไม่คิดขัดข้องใจใดๆ เพราะถึงลูกชายตัวดีจะมีคู่หมั้นแต่มันก็แค่หมั้นกันเพราะธุรกิจ ไตรภพยอมหมั้นเองเพราะอยากจะขยายความมั่นคงบริษัทอันนี้ท่านก็ตามใจไม่ขัดขวาง และหากจะเลิกหมั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรนัก

"เฮ้อ งั้นนุ่มนิ่มก็อยู่ที่เรือนหลังเล็กไปก่อน รอดูให้แน่ใจว่าไม่ท้องไส้แล้วค่อยออกไป" ท่านกล่าวอย่างเป็นธรรมถึงจะไม่ชอบใจนักแต่พื้นฐานที่เป็นดีก็ทำให้ท่านขับไสเด็กสาวตัวเล็กๆ คนนึงออกไปไม่ลงเพราะส่วนหนึ่งคนที่ผิดก็คือเจ้าลูกชายตัวดีจอมเจ้าชู้นี่แหละ

"พอใจแล้วสินะได้คอยเป็นปลิงดูดเลือดบ้านนี้อีกสักพัก ยอมรับเลยว่าแผนของเธอเนียนมาก น่าขยะแขยง" เมื่อฟังคำของมารดาจบความโกรธเกลียดที่มีก็พวยพุ่งมากขึ้นกว่าเดิมอย่างห้ามไม่อยู่จนต้องพูดจาเสียดแทงใจคนฟังแบบไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ

"นิ่มไม่เคยคิด ฮึก จะให้นิ่มไปตอนนี้เลยก็ได้" กสินาร้องไห้อย่างอับอายที่ถูกตราหน้าด่าด้วยคำพูดรุนแรงเช่นนี้ นับตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครด่าหล่อนได้ถึงเพียงนี้

"พอได้แล้วตาภพ แกจะไปไหนก็ไปและเคลียกับคู่หมั้นแกด้วย เดียวจะมามีปัญหาทีหลังอีก" ท่านบอกบุตรชายเรื่องคู่หมั้นที่นางเองไม่ได้ชื่นชอบนักด้วยนิสัยมั่นใจในตัวเองจนบางทีขาดความอ่อนน้อมไปความน่ารักน่าเอ็นดูจึงหายไปหมด

"แม่อยากทำอะไรก็ทำผมไม่ขัดแค่อย่าเสนอหน้ามาบ้านใหญ่แล้วกัน แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน" ไตรภพจ้องไปที่ร่างของคนตัวเล็กที่ตามตัวมีแต่รอยตามตัวเต็มไปหมดด้วยความหงุดหงิดแค่เห็นหน้าเศร้าทำท่าเหมือนเขาเป็นปีศาจก็ยิ่งรู้สึกขัดใจมากขึ้นๆ ทุกที เท่าที่จำได้คร่าวๆ เมื่อคืนไม่เห็นจะทำหน้าเศร้าแบบนี้มีแต่สีหน้ายั่วยวนใต้ร่างเขาทั้งคืน หึ มารยาหญิงช่างน่ากลัว รอดจากยัยนี่ไปได้เขาจะไม่พลาดกับใครเด็ดขาด ไตรภพคิดในใจ