KABANATA 3
1043 Words
Hapon na ako nagising dahil sa sobrang sakit ng katawan ko. Pakiramdam ko may bumugbog dahil sa sobrang sakit nito. Paano ako magtrabaho kung ganito mas lalo na naman ako pagagalitan ni Seb. Ang malas naman ng kapalaran ko.
Nag-unat muna ako ng aking braso bago ako pumunta sa banyo upang maghilamos ng mukha. Ayaw ko naman haharap ako sa mga kasamanan ko na may muta pa ako.
Pagkatapos inayos ko ang buhok ko. Staka ako lumabas ng banyo.
Gusto ko, tumakas ag lumayo kay Seb. Oras na makatakas ako dito hinding-hindi na ako magpapakita pa sa' lalaki. Paglabas ko ng kwarto sakto dumaan si Manang na nay dalang bulaklak.
"Manang tulungan na kita?" saad ko sa Ginang.
"Naku, salamat kanina pa kasi ako dito. Abala ang lahat kaya mag-isa lang ako magbuhat nito?" Mahabang salaysay ni Manang sa akin.
Nakaramdam ako ng hiya habang ako mahimbing natutulog. Pero bakit hindi nila ako ginising upang matulungan ko, sila.
"Manang, bakit hindi ko, ako ginising para naman matulungan kita," mahinang saad ko.
"Hindi na kailanga, pagod ka kaya ayos lang na matulog ka."
"Super pagod na po, ako Manang gusto ko na rin sumuko na lang?" mahina kong sabi.
" Ano ka ba, kung susuko ka, di talunan ka. Kaya lumaban ka lang, para sarili mo, hindi para sa ibang tao. Tandaan mo lahat ng tao nagbabago kaya kung ako sa', yo, huwag kang mag-isip na hindi maganda, " pahayag nito sa akin. Napangiti ako sa Ginang kahit papaano guminhawa ang loob ko.
Paano na lang kung wala sya dito tuluyan na ako susuko.
Tinulungan ko, si Manang magbuhat ng bulaklak patungo sa labas. Sabi daw nito itapon na dahil sobrang luma na ito. Kung titingnan bago pa lang naman ang mga ito.
Maya't-maya natapos kami ni Manang. Niyaya nya ako magpahinga sa ibabaw ng punong kahoy. Masarap ang hangin tood kaya relax na relax ako nito.
"Manang ilang taon na kayo, dito nagtrabaho?" tanong ko kay Manang..
"Naku, maliit pa pang si Seb dito na ako. Hindi na nga ako nakapag-asawa dahil napahamahal na ako sa kanila.
Tinaluruan ko ang pagkadalaga ko dahil lang kay Seb," pahayag nito sa akin.
"Po, ganun ka mahal mo, sa alaga mo?" hinding makapaniwala na sabi ko.
" Balang araw naintindihan mo, rin ang sinabi ko sa' yo, Sofia. Sige maiwan na muna kita dito kailangan ko na pamasok sa loob," pa'alam nito sa akin.
" Sige po," tipid na sagot ko.
Tumingin ako sa paligid puro matataas na pader ang nakikita ko. Kailangan ko, makahanap ng paraan upang makatakas dito.
Alam ko mapapahamak ako sa gagawin ko pero wala ako mapipilian. Kaysa naman mamatay ako dito.
Hindi nagtagal nakaramdam ako ng antok. Kaya humiga muna ako at pumikit. Kalaunan nakatulog ako. Nagising ako na parang may humaplos sa aking mukha. Pagdilat ko, wala naman ako nakita tao dito. Hindi kaya guni-guni ko lang ito.
Pero imposible naman dahil ramdam ko talaga iyon.
Nagkibit balikat na lang ako at pumasok sa loob. Ngunit nagimbal ako sa malakas ma sigaw sa loob ng bahay.
"Damn! bakit nyo, hinayaan lumabas si Sofia'?" malakas na sigaw ang narinig ko.
Akala nya siguro tumakas ako kaya ganun na lang ang galit nito sa mga tauhan.
"Lord, paumanhin," saad ni Manang kay Seb.
" You! saan ka galing?" turo nito sa akin.
"Na-Nasa labas?" pautal na sagot ko.
Sino ba naman hindi takot kung may hawak itong baril.
" Huwag na huwag kang magtangkang tatakas sa akin m Nakita ko itong hawak ko lahat ng bala nito ibaon ko sa katawan mo!" seryoso banta nito sa akin.
"O-Oo," pautal na sagot ko.
"Sumama ka, sa akin may pag-uusapan tayo?" utos nito sa akin.
Kaya aligaga ako sumunod sa lalaki. Ewan ko, ba pagdating kay Seb tila takot na takot ako.
Pumasok kami sa opisina nito. At umupo ito sa harap ko na parang hari.
"Saan ka galing kanina!" seryosong tanong nito sa akin.
"Sa, labas po, tinulungan ko si Manang. Hindi ko namalayan nakatulog ako," paliwanag ko sa lalaki.
"Siguradohin mo, lang na nagsasabi ka ng too, babae dahil kung hindi malilintikan ka sa akin. Ayaw na ayaw ko pa naman sa babaeng sinungaling?" anya nito sa akin.
"O-Oo," tipid na sagot ko.
"Lumabas ka na," saad nito sa akin.
Hawak ko ang aking dibdib sa paglabas ng opisina ng lalaki. Akala ko parusahan nya ako kaya ganun na lang ang takot ko sa lalaki.
"Sofia' ayos ka lang ba?" tanong ni Manang sa akin.
"Medyo takot lang po, akala ko, parusahan nya ako. Hindi ko po, kasi namalayan nakatulog na ako," paliwanag ko kay Manang.
" Naintindihan kita, Sofia. Sa susunod mag-ingat ka para hindi ka mapahamak. Alam mo naman mainit ang mata ni Lord sa' yo!" seryoso nitong sabi sabay alis sa harak ko. Tama si Manang palaging mainit ang ulo ni Seb kapag nakikita nya ako. Wala naman ako ginawa sa kanya ganun na lang ang galit nito sa akin.
Napailing na lang ako sa tinuran ng lalaki para itong may regla.
Mabilis ang oras gabi na nag-isip ako ng paraan kung paano maka akyat sa pader.
Ngunit kahit anong isip ko wala talaga pumasok sa utak ko.
Natigilan ako nang may kumatok sa pinto.
"Sino yan?" tanong ko.
"Ako ito su Manang. Buksan mo ang pinto," saad nito sa akin.
Kaya binuksan ko ang pinto ng kwarto ko.
"Sofia, tulungan mo ako?"taranta nitong sabi.
"A-Anong klaseng tulong po iyan Manang," takang tanong ko.
"Si-Si Lord may tama sya?" saad nito sa akin..
"Ano?" Gulat na sagot ko.
"Halika tulungan mo ako. Hindi dumating ang doctor nito."
"Eh Manang hindi naman po', ako Docto. Kaya wala po, akong alam sa sugat na yan," protesta ko kay Namang.
"Naku anong gagawin ko. Dinala kasi sya dito puro dugo. Ayaw din nya magpadala ng hospital,' ni Mamang sa akin.
" At bakit hindi sino gagamit dyan, baka naubos sya ng dugo nito," saad ko sa Ginang.
" Sige na, tulungan mo, na sya. Heto may dala akong gamot kumpleto itan," anas ni Manang sa akin.
" Manang may cellphone ka, ba?" tanong ko kay Manang.
" Anong gagawin mo, sa cellphone ko Sofia."
" Ako na bahala bilisan mo, Manang wala na tayong oras para magpaliwanag," anya ko sa babae Ginang.
- Writer
