แพ้เด็ก

ตอนที่ 6

ไอ้คนน่ารักอ้าปากหาวได้โคตรน่ารักเลยแถมทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่เขาแสดงออกอีกด้วย เอาเป็นว่าที่ผ่านมาคงจะแสดงออกไม่ชัดพอมั้งถึงงงแบบนี้

“นอนได้แล้ว” ขืนยังถูกเธอมองหน้านานกว่านี้หัวใจมันคงหยุดเต้นแน่นอน

“ฝันดีค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่นอนเฝ้า”

“เฮียเต็มใจครับ” ยิ่งกว่าเต็มใจอีกจะให้เฝ้าตลอดชีวิตยังไหวเลยแต่เธอจะพร้อมไหมละ

เขาเดินไปปิดไฟเหลือเพียงไฟจากห้องน้ำที่เปิดไว้เผื่อเธอจะเข้าห้องนอนตอนดึกหรือพยาบาลเข้ามาตรวจอาการต่างๆจะได้มองเห็นทางบ้าง

น้องเพลงนอนตะแคงหันหน้ามาทางเขาหลับไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เขายังคงนั่งเก้าอี้กอดอกมองด้วยความสงสัยและโคตรไม่เข้าใจเลยทำไมถึงรักคนง่ายขนาดนี้ เขารู้นะว่าเรื่องนี้มันไม่สามารถเชื่อถือได้แต่กลับรู้สึกว่าผูกพันธิ์เกินกว่าจะปล่อยไปจากชีวิตได้

ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยวะ!

“เฮียขอจีบหนูนะเพลง” ในเมื่อพยายามหาเหตุผลมาหักล้างความใจง่ายของตัวเองไม่ได้แล้วทางเดียวที่ทำได้คือจีบเธอซะ ความน่ารักของเพลงมันดึงดูดสายตาให้มองได้ไม่มีเบื่อยิ่งได้รู้ว่าเธอไม่มีใครแล้วหัวใจที่อ่อนไหวอยู่แล้วแทบจะละลายไปกองแทบเท้าเธอได้เลย

กลางดึกพยาบาลเข้ามาตรวจตามปรกติทำให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วจะไปเข้าห้องน้ำแต่ที่น่างงคือเฮียนายมานอนข้างเตียงตอนไหนแล้วทำไมระดับเตียงถึงพอดีกับโซฟาของเขาเลยละ

ดึกๆแล้วอากาศค่อนข้างเย็นคนหน้าดุนอนขดตัวเพราะความหนาวแล้วโซฟามันคงเล็กไปสำหรับเขาเท้าเลยยื่นออกมาช่างสงสารจัง เฮียนายต้องการอะไรทำไมไม่พูดออกมาตรงๆนะจะอ้อมอะไรกันนักหนา ถ้าเขาจีบขึ้นมาคงจะถอยออกห่างเพราะยังหวงอิสระที่มีอยู่แต่ถ้าไม่ได้จีบคงจะสานสัมพันธิ์ต่อไป

คนนิสัยดีแบบนี้ต้องผูกมิตรไว้ในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง!

“เจาะหูด้วยเหรอพึ่งเห็นนะเนี่ย” ด้วยความที่ผมค่อนข้างยาวเลยไม่ได้สังเกต

“อย่างเฮียนายไม่น่าโสดนะ” น่าจะมีแฟนเป็นตัวตนถ้าไม่เจ้าชู้เป็นแบดบอยนะ คนหน้าดุนิสัยดีฐานะโอเคแถมยังสุภาพพอสมควรอีกด้วย

จำได้นะว่าคืนนั้นที่เจอกันครั้งแรกเฮียนายมีผู้หญิงนั่งข้างตัวแถมยังโอบไหล่อีกด้วยถึงเขาจะบอกว่าไม่มีใครก็เถอะหรือเขาจะเป็นผู้ชายแบดๆนะ มันเป็นคำถามที่ไม่คิดจะหาคำตอบเพราะดูท่าว่าเราอาจจะได้เจอกันอีกแน่

“เฮียทำให้เพลงคิดเข้าข้างตัวเองนะรู้ตัวไหม?” ความรู้สึกตอนเขาจับมือไปจูบยังจำได้ดีเลยไหนจะแววตาที่ทอดมองกันอีกทำให้เผลอคิดว่าเขามีใจให้

ทุกวันนี้ความสัมพันธิ์ระหว่างชายหญิงมีมากกว่าเมื่อก่อนและบางอย่างก็ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจ เธอไม่รู้ว่าเขาจะจัดให้อยู่ในโซนไหนกันแน่ถึงมาทำดีแบบนี้ด้วย สมมุติว่าถ้าวันหนึ่งเผลอใจรักแล้วเฮียนายบอกว่าเราเป็นพี่น้องละจะทำไง เธอรู้ตัวดีว่ากำลังคิดมากเกินไปแต่จะคิดน้อยก็ไม่ไหวนะแบบนี้

ที่กั้นเตียงปรับให้ลดระดับลงจนในตอนนี้เรานอนแบบไม่มีอะไรกั้น ทำไมถึงชอบมองหน้าดุๆแบบนี้ด้วยนะ เธอไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไรถึงจะพูดว่าไม่อยากมีใครแต่พออยู่กับเฮียนายแล้วกลับรู้สึกว่าต้องการมีเขาอยู่ในชีวิต ที่ผ่านมาตลอดสองอาทิตย์ใช่ว่าจะไม่เห็นข้อความที่เขาส่งมานะแต่บางครั้งก็ต้องห้ามใจไว้

เธอกลัวการตกหลุมรักจริงๆนะ

“นอนไม่หลับเหรอ?” ลืมตามาเจอคนน่ารักนอนมองหน้ากันแบบนี้เล่นเอาใจสั่นไปหมดยิ้มออกอย่างไม่มีเหตุผลทันที

“พึ่งเข้าห้องน้ำค่ะ เฮียนายหนาวไหม?” นอนขดขนาดนี้ไม่ต้องบอกก็รู้แต่ก็อยากถามอยู่

“ถ้าหนาวแล้วน้องเพลงจะทำยังไงละ?” จะกอดให้ความอบอุ่นกับเขาไหมหรือเราจะนอนมองตากันแบบนี้จนหลับอีกรอบดีแต่ถ้าจะให้ดีนะคือนอนกอดกันโดยที่ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าสักชิ้นหลังจบกิจกรรมเรียกเหงื่อ

“ก็จะไปขอผ้าห่มให้เพิ่มไงคะ”

“ใจดีจัง”

“เฮียนายอุส่าห์มานอนเฝ้าจะใจร้ายได้ไงละ เพลงไปขอผ้าห่มให้ก่อนนะ” เธอลุกนั่งแต่ว่าเขากลับจับมือดึงให้นอนลงเหมือนเดิม เฮียนายมองเธอด้วยแววตาแบบนี้อีกแล้วนะรู้ไหมว่ามันไม่ดีต่อใจเลย

“นอนเถอะจะเช้าแล้วเฮียทนไหว” ไม่ได้หนาวขนาดนั้นหรอกแต่ที่นอนขดตัวขนาดนี้เพราะโซฟามันเล็กต่างหากละ

“เฮียนายปล่อยมือเพลงได้แล้วค่ะ”

“ขอจับมือทั้งคืนไม่ได้เหรอ?” นอกจะขอแล้วยังจับมือเธอขึ้นมาจูบเบาๆด้วย เพลงสดุ้งนิดหน่อยคงจะตกใจแต่เขาไม่ยอมปล่อยมือนุ่มนิ่มนี้หรอกนะ

บางทีถ้าได้จูบก่อนนอนก็คงดี

เช้าที่อบอุ่นเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวว่าในตอนนี้เราได้นอนกอดกันบนเตียง เปลือกตาแสนจะหนักอึ้งค่อยๆยกขึ้นอย่างช้าๆนัยตาดุมองทุกอย่างพร่าเบลอกว่าจะโฟกัสภาพได้มือก็ยกขึ้นมาเสยผมยีเบาๆยิ้มกว้างออกมาอย่างมีสาเหตุเพราะคนน่ารักกำลังหลับสนิทแนบชิดตัว

“หนาวใช่ไหมเพลง?” เธอหลับสนิทแต่เขาตื่นแล้วสิ่งแรกที่สมองสั่งการคือจูบกลางกระหม่อนบางแล้ววางท่อนแขนพาดลำตัวกอดเธออย่างเบามือพยายามไม่ให้ตื่น

เมื่อตอนใกล้เช้ามาพยาบาลเข้ามาตรวจทำให้เพลงตื่นแล้วพึ่งจะนอนต่อได้เขาเลยขอเรื่องเช็ดตัวไว้ทีหลัง เช้านี้ตัวเธออุ่นกว่าเมื่อคืนสงสัยไข้จะลดลงแล้วแต่ใบหน้ายังซีดนิดหน่อย

เด็กวะอะไรน่ารักจัง!

ทำไมถึงตกหลุมรักซ้ำๆแบบนี้นะ

“เดี๋ยวเฮียไปหาซื้ออะไรให้กินนะครับ” เมื่อกี้ได้กอดแต่ตอนนี้ต้องขยับตัวออกอย่างน่าเสียดายแต่จะทำไงได้ในเมื่อเป็นเขาเองที่สั่งงดอาหารโรงพยาบาลเพราะรสชาติที่ค่อนข้างจืดชืดไม่ค่อยถูกปากเท่าไร

เขาเคยเข้าโรงพยาบาลสามครั้งมั้งเท่าที่จำความได้และไม่เคยกินอาหารจากทางโรงพยาบาลเลยสักนิดเดียว พ่อแม่ก็ตามใจให้คนไปซื้อจากข้างนอกมาให้ตลอดจนติดเป็นนิสัยว่าถ้าเข้าโรงพยาบาลจะสั่งกินอย่างเดียวไม่รับเป็นรายวัน

อาบน้ำอุ่นๆในโรงพยาบาลค่อนข้างดีเลยในเช้านี้แต่เขาต้องรีบเดี๋ยวตลาดจะวายซะก่อน แถวนี้คงจะมีกับข้าวรสชาติอร่อยกับผลไม้นะหรือถ้าจะให้ดีกว่านั้นเพิ่มดอกไม้มาสักนิดคงจะดีขึ้นมากแน่

ถ้าเป็นคนอื่นอย่าหวังเลยว่าเขาจะทำอะไรให้ขนาดนี้แต่ว่านี่คือน้องเพลงไงถึงยอมแบบไม่มีเงื่อนไข

เฮียยอมจริงๆนะถ้าเป็นน้องเพลง!