ตอนที่ 7
1298 Words
เพลงตื่นมาห้องก็ว่างเปล่าไม่รู้ว่าเฮียนายกลับตั้งแต่ตอนไหน เธอเรียกพยาบาลมาเปลี่ยนชุดให้เพราะอยากจะเช็ดตัวเองมากกว่าใครคนอื่นทำถึงรู้นะว่านั่นเป็นหน้าที่ของเขาแต่ก็เขินน่ะ
“คุณหมอจะมาช่วยไหนเหรอคะเพลงอยากจะขอกลับบ้าน”
“น่าจะอีกเกือบเที่ยงค่ะ”
“อ่อ อันนี้ยาหลังอาหารใช่ไหมคะ?”
“ค่ะ”
เธอมันคนป่วยง่ายมากเบื่อที่จะกินยาแล้วแต่ถ้าไม่กินก็ไม่หายอีก เธอขยับตัวน่าจะผิดท่าผิดทางไปหน่อยในตอนเช็ดตัวเลยมีเลือดไหลออกมาทางสายน้ำเกลือจนต้องบีบสายเบาๆไม่ให้เลือดมันแข็งเดี๋ยวจะได้เจาะใหม่
“ทำอะไรครับน้องเพลง?” นั่งหง่อยเชียวคนน่ารักของเขา
“อ๋อ…คือเลือดมันไหลย้อนน่ะค่ะ” นี่มันเรื่องเล็กสำหรับคนเข้าโรงพยาบาลบ่อยอย่างเธอ
“แล้วทำไมไม่เรียกพยาบาลมาจัดการละ?”
“เพลงทำบ่อยแล้ว เฮียนายรู้ไหมว่าเพลงเข้าโรงพยาบาลปีหนึ่งเนี่ยเกือบสิบครั้งได้มั้ง” สาเหตุก็มาจากความอ่อนแอของตัวเองทั้งนั้น ร่างกายค่อนข้างอ่อนไหวไปกับโรคระบาดในแต่ละช่วงเสมอมันทรมานมากนะในบางเวลาแต่พูดไปก็เท่านั้นแหละไม่มีใครเข้าใจหรอก
อยากเป็นคนสุขภาพแข็งแรงบ้างจัง!
“ปรกติใครเฝ้าครับ?”
“พี่ชายค่ะแต่ครั้งนี้เป็นคนใจดีอย่างเฮียนาย”
“เฮียก็ใจดีแค่กับหนูนี่แหละมากินข้าวเร็ว”
“ใจดีแค่กับเพลงคนเดียวนี่หมายความว่าไงคะ?” ตอนแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไรแต่คำพูดของเฮียนายทำให้รู้สึกว่ามันแปลกๆนะ ทำไมต้องใจดีแค่กับเธอละแล้วคนอื่นเขาแสดงออกยังไงเหรอ เฮียนายยิ้มแล้ววางข้าวมันไก่สองจานปริมาณต่างกันแต่ดูก็รู้ว่าจานไหนของใคร
เฮียนายรู้ได้ไงนะว่าเธอเบื่อข้าวต้มแล้ว!
“ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ” ถ้ามีใจสักนิดคงจะรู้แล้วว่าเขาหมายความว่ายังไงแต่ดูตอนนี้สิคนน่ารักทำหน้างงใส่ก่อนจะยิ้มกว้างให้จนเห็ยรอยบุ๋มที่แก้มจนน่าจูบไปสักที
“แล้วนี่เฮียนายไม่ไปทำงานเหรอ?”
“ไม่ งานเฮียรอได้แต่เพลงป่วยต้องมีคนดูแลนะ”
“เพลงโตแล้วนะดูแลตัวเองได้ นี่ถ้าบอกเพื่อนนะคงจะมาเยี่ยมกันทั้งวันแน่”
“งั้นก็ไม่ต้องบอกใครอยู่กับเฮียแค่สองคนนี่แหละ เฮียอยากเป็นคนเดียวที่เพลงสนใจ” ถ้าคนอื่นมาเขาคงจะหมดความสำคัญแน่นอนดังนั้นอย่ามาเลยปล่อยให้เขาได้ใช้ช่วงเวลาดีๆกับเด็กน่ารักตามลำพังเถอะ
“เฮียนายอยากมีน้องสาวไหมคะ?”
“...” แห้วนี่มันรสชาติยังไงวะรู้สึกว่าอาจจะได้กินเร็วๆนี้
เฮียนายเงียบแล้วมองหน้าเธอด้วยสายตาดุอีกแล้ว เธอถามเพราะว่าบางทีเราอาจจะเป็นพี่น้องกันได้ในอนาคตแต่ตอนนี้ไม่อยากเป็นพี่น้องแล้วแหละคนอะไรหน้าดุขนาดนี้
ทำไมต้องกลัวเฮียนายด้วยนะ!
เรากินข้าวเงียบๆจนเหมือนว่าห้องนี้มีแค่เธออยู่คนเดียวงั้นแหละ เธอกินหมดเขาก็เอาถ้วยจานไปเก็บให้แล้วหยิบน้ำผลไม้มาวางไว้ให้คู่กับน้ำเปล่าอีกขวดและนั่งที่เดิมแต่ว่าจ้องมองเธอทำไมเนี่ย
ทำไมเฮียนายชอบจ้องเธอแบบนี้จังห่ะไม่เข้าใจเลย
“มีอะไรรึเปล่า?” ทำหน้าเลิ่กลั่กมองเขาเนี่ยนะ
“เฮียนายแหละมีอะไรรึเปล่า?” มาถามเธอได้ไงในเมื่อเขานั่งจ้องเธอตามแทบไม่กระพริบ
“เฮียไม่อยากเป็นพี่น้องกับเพลงหรอกนะ” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดยังไงดีทั้งที่ใจมันแผ่วมากเหมือนจะอกหักจากเธอคนน่ารักแสนใจร้ายของเขา อยากจะพูดว่ารักออกไปแต่ก็กลัวว่าเธอจะปฏิเสธแล้วหนีหายออกจากชีวิตไปถึงได้เงียบแบบนี้
รักนี้คงต้องเก็บมันไว้จนกว่าจะมั่นใจถึงกล้าพูดออกไป
“งั้นเป็นเพื่อนเหรอ?”
“เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่พี่น้อง ไม่ใช่แค่คนรู้จัก!”
“เฮียนายพูดให้เคลียร์สิ”
“ช่างมันเถอะน้องเพลงไม่น่าจะเข้าใจหรอก” จบง่ายๆตรงที่เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพยายามบอกนี่แหละ
เพลงทำให้เขาเข้าใจนะว่าไม่รู้สึกอะไรแต่ภาพเธอมันชัดในหัวเสมอมาคำว่ารักยังคงก้องอยู่ภายในใจจะให้ถอยกลับไปเป็นเหมือนเดิมคงไม่ได้แล้วแต่จะเดินหน้าต่อไปก็เหมือนจะเจอทางตันแทน
รักเขาข้างเดียวนี่มันเจ็บดีเนอะ!
สามวันผ่านไปหลังจากออกจากโรงพยาบาลอาการเธอดีขึ้นมากถึงจะผอมลงนิดหน่อยก็ตาม พี่ชายโทรมาขอให้ช่วยไปทำงานแทนรุ่นน้องในระหว่างคลอดลูกซึ่งเป็นเวลาตั้งหกเดือน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมไม่หาเลขาที่มีประสบการณ์แทน
เจ้านายของรุ่นน้องพี่ชายเป็นคนค่อนข้างดุมากพอสมควรต้องการเลขาที่สามารถทำงานได้ตลอดเวลา เขาต้องการคนที่หน้าตาดีด้วยเพราะหลายครั้งต้องไปพบลูกค้าหรือออกงานเลี้ยงต่างๆเพื่อมิตรภาพทางธุรกิจหวยเลยมาตกที่เธอแทนนี่ไง
แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่หาตั้งแต่เนิ่นๆ
“พี่ขอบใจนะที่มาช่วย คุณณภัทรรอให้ห้องแล้ว เอ่อ…หน้าดุยิ้มยากนิดหน่อยนะ”
“จะบอกว่าเป็นเสือยิ้มยากงั้นเหรอคะ?”
“ก็ประมาณนั้นจ้ะ ไปได้แล้วเดี๋ยวจะสายแล้วโดนดุเอา”
เธอได้แค่ยิ้มแห้งๆให้แล้วเดินไปห้องทำงานของประธานบริษัทด้วยใจฝ่อนิดๆ ปรกติเป็นเจ้านายตัวเองมาตลอดแต่ครั้งนี้พี่ชายขอเลยต้องทำตามหวังว่าคงจะไม่โดนเจ้านายด่าตั้งแต่วันแรกที่สัมภาษณ์งานนะ
เพียงแค่เดินเข้าห้องก็รู้สึกคุ้นกับผู้ชายตัวสูงในชุดสีดำยืนหันเหมือนว่ากำลังเหม่อลอยอยู่ เธอเดินไปพยายามไม่เสียงดังมากแต่สุดท้ายเขาก็หันกลับมามองหน้าแววตาดุเหมือนกำลังสะกดให้เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่กว่าจะได้สติเขาก็มายืนตรงหน้าแล้ว
“มาหาเฮียเหรอ?” ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลก็ไม่ได้เจอกันเลยเขากำลังคิดถึงเธอพอดี
“เฮียนายเป็นประธานที่นี่เหรอคะ?” เรียกว่าโลกกลมได้ไหม
“ครับ แล้วน้องเพลงละมาทำอะไรรู้ได้ไงว่าเฮียทำงานที่นี่หรือว่า…” เธอคือผู้หญิงที่จะมาทำงานแทนเลขาเขาเหรอวะ
เชี้ย! น้องเพลงต้องเป็นรักแท้ที่รอคอยแน่
“ค่ะ เพลงมาทำงานแทนชั่วคราว” ไหนว่าเสือยิ้มยากไงห่ะ ดูตอนนี้สิเฮียนายยิ้มจนเห็นฟันแทบทุกซี่ได้เลยมั้ง
“นั่งสิครับ เฮียไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไรดี” ไม่ตัดใจแม่งแล้วเดินหน้าจีบดีกว่าไหนๆก็จะอยู่ด้วยกันตั้งหกเดือน เขาคิดว่าสามารถทำให้คนใจร้ายสามารถรักกันได้นะ
เขาคิดถูกใช่ไหม?
“ทำไมหาเลขากะทันหันจังคะ?”
“พอดีคนที่จะมาทำแทนเขาลาออกด่วนน่ะแล้วกำหนดคลอดของดาก็มะรืนนี้แล้วด้วย เฮียต้องไปงานเลี้ยงต้องมีเลขาไปด้วยแต่ว่าเย็นนี้กินข้าวด้วยกันไหม?”
“เฮียนายจะเลี้ยงเหรอคะ?”
“ครับ แล้วจำไว้นะถ้าใครมาจีบห้ามสนเฮียขี้หวงมาก”
- Writer
