เก็บซ่อน

รักมาตลอด

" อันที่จริง เขาพยายามเข้าหาพี่หลายครั้งแล้วแหละ แต่พี่เห็นว่าเป็นเพื่อนโลมา เลยไม่อยากทำให้เขาลำบากใจ " กวิ้นพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นเธอเงียบ สาวน้อยที่ใบหน้าแดงระเรื่อ ตาหวานเริ่มปรือหันมองชายหนุ่ม ก่อนจะหายใจเฮือกใหญ่จนคนด้านข้างได้กลิ่นเบียร์อ่อนๆ เขามองเธอราวกับต้องการดุแต่เมื่อเห็นท่าทางของคนเมาน่าเอ็นดูเขาเลยเลือกที่จะไม่พูด

" อือโอเค " เธอพูดออกมาหลังจากเงียบไปพักใหญ่ราวกลับว่าพึ่งจะนึกได้ ปากเล็กดูดน้ำในแก้ว สายตามองข้างหน้าอย่างนึกคิด

" ขอชิมหน่อยดิ " เสียงทุ้มเอ่ยเมื่อมองคนด้านข้างที่ดูดไม่วางปาก สาวน้อยทีท่าทีตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบดูดอึกๆจนเกิดเสียงที่บ่งบอกว่าน้ำหมดเหลือเพียงน้ำแข็ง

" หมดแล้ว " เธอเขย่าแก้วได้ยินเพียงเสียงน้ำแข็งคร่องแคร่งในนั้น

" หวงหรอ " เขาปรายตามองเธออย่างเจ้าเล่ และท่าทางแบบนั้นมันทำให้ใจของโลมาเริ่มสั่นอีกแล้วเธอหลบตาเขาพรางมองไปด้านหน้า

" คิดว่าพี่ดูไม่ออกหรอ " เขาพูดขึ้นอีกครั้งอย่างจับผิด

" อะไร อย่ามาจับผิดนะ ทีตัวเองยังกินเลย " โลมาพูดรัวๆจนแทบจับใจความไม่ได้พร้อมสายตาล่อกแล่ก ชายหนุ่มมองแอบขำในใจแต่ไม่ได้ตอบอะไรไปเขาตั้งใจมองทางและมุ่งหน้ากลับคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมา

" ไหวมั้ย " ชายหนุ่มถามพร้อมมองน้องสาว(ไม่แท้)ของตัวเองที่นั่งหน้าแดงเป็นมะเขือเทศหัวพิงกับเบาะรถโยกไปมา

" หวายยยยยย " เสียงพูดยานๆออกจากปากเล็กน่ารักนั้น แต่เจ้าตัวยังยกคอไม่ขึ้นเลย ชายหนุ่มส่ายหัวขำเล็กน้อย

" หึ ไหวก็ลง ถึงแล้ว " สิ้นคำพูดคนตัวเล็กก็เงยหน้าหันมองซ้ายขวา ก่อนจะปลดเข็มขัดและลงจากรถด้วยท่าทีลำบาก จนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเข้ามาประคองเธอไว้

" อุ้มหน่อย เดินไม่ไหว " เสียงงอแงเอ่ยออกมาพร้อมท่าทีที่น่าเอ็นดูอย่างที่เธอเคยชอบทำกับเขาและพ่อเลี้ยงเป็นประจำ

" ไม่ได้ มันดูไม่ดี ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน " เขาพูดออกมาก่อนที่มือใหญ่จะพยายามจับแขนเธอให้ยืนตรงๆ

" อย่าจับ เดินเอง " หญิงสาวพูดอย่างงอนๆเมื่อโดนขัดใจพร้อมกับสบัดแขนออกจากมือ ก่อนจะพยายามพาร่างกายเดินไปยังทางเข้าคอนโด

" พี่กวิ้นไม่รักโลมาแล้วใช่มะ " เมื่อเข้ามาในลิฟท์ สาวน้อยก็บ่นอย่างงอแง ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาไม่ห่างยืนมองเธอที่เมาคอตกพูดไม่รู้เรื่อง

" เป็นอะไรหึ ทำไมงอแงจัง " เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สายตาไม่ละจากสาวน้อยตรงหน้า

" พี่กวิ้นมีสาวแล้ว ไม่รักโลมาแล้ว ฮึก " น้ำตาเอ่อล้นออกมาจนหยดลงที่พื้นลิฟท์ พร้อมกับเสียงสะอื้นเล็กน้อย

" ร้องไห้หรอ " เขาเดินไปประชิดตัวร่างเล็กที่ยืนพิงผนังในลิผท์คอตกจนผมยาวปิดหน้าปิดตาหมด เขาใช้นิ้วไล่เกลี่ยผมออกและจับใบหน้าเงยขึ้น น้ำตาที่ไหลอาบแก้มแดงๆนั้นเขาไม่เคยเห็นโลมาร้องไห้แบบนี้มาก่อน จนเขาเองก็รู้สึกหน่วงๆที่อกเพราะเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร พููดอะไรเขาก็ฟังไม่รู้เรื่อง

" ไม่ต้องมายุ่งเลย ฮึก " เธอปัดมือชายหนุ่มออก จนตัวเองล้มไปกองอยู่ที่พื้น

" เจ็บมั้ย " เขารีบนั่งลงถามอย่างเป็นห่วง พอถึงชั้นกวิ้นตัดสินใจเขาช้อนอุ้มร่างบางในชุดนักศึกษาพาดบ่าก่อนจะเดินออกไปด้วยความหงุดหงิดที่เธอเอาแต่สะบัดแขนออก

" ปล่อยนะพี่กวิ้น ไม่ต้องมายุ่งกับโลมาเลย ฮือออ " เสียงพูดโวยวายออกมาเขากลัวว่าข้างห้องจะออกมาด่าจึงรีบวิ่งเข้าห้องไปทันที

เขาทิ้งตัวน้องสาวลงที่เตียงนุ่มจนเธอนอนแผ่หลา พร้อมกับบ่นพึมพำอยู่ตลอด เขาจัดท่านอนให้เธอเรียบร้อยก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้และไม่ลืมที่จะเปิดแอร์ให้ฉ่ำๆ

" อื้อออ ร้อนนนน " เสียงบ่นออกมาจากคนที่นอนอยู่ก่อนจะถีบผ้าห่มออก กระโปรงพีทถลกขึ้นจนเกือบเห็นของสงวน

" โลมา!!! " กวิ้นรีบดึงกระโปรงลงปิดให้

พรึบบบบบบ!!!!!!!

" เห้ยยยย ตกใจหมด " เสียงร้องตกใจของชายหนุ่มเมื่อกำลังจะห่มผ้าให้เธออีกรอบแต่เจ้าตัวกลับลุกขึ้นมานั่งหน้างอมองเขา

" เป็นอะไร จะเอาอะไร " เขานั่งลงข้างเตียงพร้อมถามดีๆ เขาไม่เคยเห็ฯโลมางอแงแบบนี้มาก่อน

" พี่กวิ้นไม่รักโลมาแล้วหรอ " เธอถามออกมาเสียงอ้อนเหมือนเด็กที่กลัวแม่ไม่รัก ขายหนุ่มมองใบหน้าหวานตรงหน้าพร้อมกับใจที่สั่นไหว (รักสิ รักมาตลอด) เขาตอบเพียงในใจของตัวเอง ไม่กล้าที่จะพูดคำนี้ออกไป

" นอนนะ " เขาบอกพร้อมกับลูบผมเธอเบาอย่างเอ็นดู ก่อนที่คนเมาตรงหน้าจะล้มตัวลงนอนหลับเผือดไป

ฟอดดดดด~~~

ชายหนุ่มอดไม่ได้ก้มลงหอมที่หน้าผากมนเบาๆ

" แกล้งหลับหรอ " เสียงทุ้มพูดขึ้นข้างหู ก่อนที่คนที่นอนอยู่จะเผลอลืมตาโตอย่างตกใจ

" พ พี่ กวิ้น " สาวน้อยที่สติเลือนลางลืมตามองคนด้านบนไม่ละสายตา แต่เมื่อสายตาที่เขาส่งมามันกลับทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวพร้อมกับใบหน้าหล่อที่โน้มลงมาใกล้ขึ้น

" ล โลมาจะ น นอนแล้ว " ก่อนที่ริมฝีปากจะสัมผัสกันสาวน้อยก็พูดพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าที่ร้อนผ่าว

" อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย " เขาถามเมื่อยืนเต็มความสูง

" อืมมมม "

กึกกัก!!!!!

เสียงประตูปิดลงชายหนุ่มไม่ลืมที่จะล็อคประตูให้ ก่อนจะเดินห้องของเขาที่อยู่อีกฝั่งของห้องใหญ่

" เฮ้อออออ " เสียงถอนหายใจยาวออกจากปากหยัก เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานที่เขาหวงแหนเป็นที่สุด แต่ในเมื่อพ่อเลี้ยงมีบุญคุณกับเขาขนาดนี้ เขาต้องทำยังไงล่ะ เพนกวิ้นค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าพรางนึกถึงใบหน้าของสองพ่อลูกสลับกัน ทั้งสองคือ "คนที่เขารัก" แต่มีบางอย่างที่กั้นไว้ทำให้ไม่สามารถที่จะเปิดเผยความรู้สึกบางอย่างที่มีต่อสาวน้อยตรงหน้าออกมาได้จนข้างในใจเขามันอึดอัดและคิดไม่ตกกับเรื่องนี้ ก่อนจะเครียดไปมากกว่านี้ชาหยนุ่มตัดสินใจสะบดไล่ความคิดก่อนจะถอดเสื้อเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำเย็นๆจากฝักบักไหลราดลงบนร่างกายกำยำ ตั้งแต่หัวจรดเท้าแขนแกร่งค้ำยันกับผนังอย่างนึกคิด ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ออกจากห้องน้ำหุ่นแน่นๆผิวขาวสวมเพียงกางเกงขาสั้นสำหรับใส่นอน เผยให้เห็นกล้ามท้องเซ็กซี่และแผงอกแกร่งๆนั้น ชายหนุ่มเอนกายลงบนเตียงพรางนึกถึงใบหน้านวลๆของน้องสาวที่มีรอยยิ้มน่ารักส่งให้เขาเป็นประจำและนั้นคือความสุขของเขาในทุกๆวันก่อนจะหลับตาพริ้มและเคลิ้มหลับสนิทไปด้วยลมหายใจแผ่วเบาในคืนที่เงียบงันเพียงแค่ผนังกั้นแต่มันกลับเหมือนไกลเกินเอื้อมสำหรับเขา ครั้นจะถอดใจก็ยังทำใจไม่ได้ทีต้องเห็นชายคนอื่นเข้าใกล้เธอ แค่คิดมันก็ทำให้เขาแทบบ้าแล้ว