เก็บซ่อน

คิดเกินกว่าพี่ชาย

" โลมาขอโทษ " เธอพูดขอโทษครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้แต่ก็ยังไม่ได้คำพูดจากชายหนุ่มกลับมาเลยแถมเขายังมองเธออย่างหงุดหงิดอีก พอ เข้ามาในห้องเขาก็เดินดิ่งเข้าห้องนอนตัวเองไปแถมปิดประตูเสียงดังใส่อีกต่างหากสาวน้อยมองตามแผ่นหลังกว้างตาละห้อยหมดหนทางก่อนจะเดินคอตกเข้าห้องนอนตัวเองไปช้าๆอย่างหมดแรง พรางนึกเสียใจที่เขาไม่สนใจเธอ

" พี่กวิ้นไม่เคยเมินโลมาแบบนี้ พี่กวิ้นไม่รักโลมาแล้ว " โลมาหยิบมือถือออกมาก่อนจะกดส่งประโยคนั้นไป หน้าจอถูกกดปิดลงโดยไม่ได้รอดูว่าอีกฝ่ายจขะอ่านรึเปล่า สาวน้อยพาหัวใจที่เหนื่อยล้าหอบร่างกายบางเพรียวเข้าห้องน้ำหวังให้น้ำเย็นๆช่วยปลอบปะโลมให้พอผ่อนคลายบ้าง

ไลน์~~~~

ร่างสูงหุ่นดีเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ อีกมือใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กซับน้ำจากเส้นผมที่เปียกบ้างหยดน้ำก็หยดลงมาเกาะพี่ไหล่แกร่งและอกกว้าง แสงไฟสีนวลจากห้องน้ำสาดส่องมาพอเห็นลางๆเพราะเข้าห้องมาชายหนุ่มก็ดิ่งเข้าห้องน้ำทันที แสงไฟจากหน้าจอมือถือที่วางไว้โต๊ะข้างเตียงส่องสว่างวาบพอดีกับสายตามองไปเห็นเขาพาร่างกำยำเดินดิ่งไป

" รักสิ ไม่รักจะคลั่งแบบนี้หรอ แต่ความรักของพี่มันไม่สามารถที่จะแสดงออกมาได้ไง โลมา " เขาพร่ำออกมาเบาๆหลังจากที่อ่านข้อควมจากสาวน้อยโลมา พร้อมกับความรู้สึกหน่วงๆที่กลางอก

ก็อกๆๆๆๆ

" พี่กวิ้น นอนรึยัง " เสียงหวานเอ่ยเรียกที่หน้าประตูทำชายหนุ่มหลุดจากความคิดก่อนจะเดินไปเปิดประตู สาวน้อยในชุดนอนเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นโชว์ขาเรียวน่าสัมผัส

" อุ้ยยย ใส่เสื้อผ้าก่อนมั้ย โลมารอได้ " สาวน้อยพูดด้วยท่าทางประหม่า

" ไปนอนเถอะ พี่ไม่ฟ้องป๊าหรอก " กวิ้นบอกกับเธอเสียงเรียบ

" พี่กวิ้นโกรธโลมาหรอ โลมาขอ " นิ้วเรียวยกขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากบางเบาๆทำให้คำพูดที่กำลังจะออกมาถูกกลืนกลับเข้าไปในคอ พลันหัวใจดวงน้อยๆก็สั่นระรัว

" พี่ไม่ได้โกรธโลมาเลิกขอโทษได้แล้ว " เสียงนุ่มอย่างที่เคยเปล่งออกมา ก่อนใบหน้าหวานตรงหน้าจะปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ พร้อมกับโผเข้ากอดร่างสูงตรงหน้าโดยที่เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่เขาจะตอบกลับด้วยการลูบผมเบาๆอย่างเอ็นดู เขาปล่อยให้เธอกอดอยู่พักนึงจนเธอเป็นฝ่ายผละออกเอง มองเขาและยิ้มหวานให้ด้วยสายตาเป็นประกาย

" โลมา โลมาโตแล้วอย่าไปทำตัวใกล้ชิดแบบนี้กับใครอีกนะ " ชายหนุ่มโน้มตัวลงจนใบหน้าเสมอกับหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะจับหัวและบอกกับเธอ

" รวมถึงพี่ด้วย พี่อนุญาติแค่ครั้งนี้นะ ต่อไปโลมาต้องเว้นระยะห่างกับผู้ชายเข้าใจรึเปล่า " เขาพูดขึ้นอีกครั้ง โลมามองเขาด้วยสายตาสั่นไหวเหมือนต้องการบอกอะไรบางอย่าง ทว่ากลับต้องกลืนลงคอกลับไป

" พี่กวิ้นเป็นพี่โลมานิ " เธอแย้งกลับอยากไม่เต็มใจ

" แต่พี่ไม่ได้มองโลมาเป็นน้องสาว " เขาตัดสินใจพูดประโยคที่ไม่คิดว่าจะพูดออกมาเพื่อหวังให้เธอรับรู้แล้วจะได้เว้นระยะห่างจากเขา เพื่อให้เขาได้ทำใจต่อจากนี้ สาวน้อยโลมามองหน้าสายตาเปล่งประกายราวกับไม่อยากจะเชื่อ อีกใจกลับดีใจจนหัวใจเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง

" พี่กวิ้น หมะ หมายความว่ายังไง " เธอถามเขาเสียงกุกกัก แต่เขากลับไม่ตอบอะไรพร้อมกับดันร่างเธอออกห่างและทำท่าจะปิดประตูใส่อีกรอบ

" พี่กวิ้น โลมก็ไม่ได้มองพี่กวิ้นเป็นพี่ชายเหมือนกันนะ ห้ามหันหลังให้โลมา " สาวน้อยพูดเสียงดังใส่อย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่ร่างสูงจะชะงักเล็กน้อย

" โลมาไปนอนเถอะ ดึกแล้ว " เขาข่มความรู้สึกไว้ก่อนบอกกับเธอเสียงเบาเมื่อสายตาคมกวาดมองไปเห็นนาฬิกาที่ผนังห้องก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว

หมับบบบบ!!!!!

แขนเล็กตวัดเกี่ยวกอดรอบเอวสอบ ใบหน้าแนบลงแผ่นหลังที่เย็นฉ่ำจากอุณหภูมิในห้อง ชายกนุ่มตกใจกับการกระทำของเธอก่อนจะจับมือเล็กไว้และพยายามแกะออก

" โลมา อย่าทำแบบนี้ พี่ไม่ใช้พระอิฐพระปูน " กวิ้นพูดเสียงขึมพร้อมกับพยายามเก็บกลั้นอารมณ์ที่แปลกๆเมื่อหน้าอกอวบกำลังสัมผัสกับแผ่นหลังของเขาไปมา

" พี่กวิ้นพูดสิ ว่ารักโลมา แล้วโลมาจะปล่อย " สาวน้อยกระชับกอดแน่นขึ้นยิ่งทำให้หน้าอกที่ไร้บราปกปิดนั้นสัมผัสกับหลังของเขาชัดเจนขึ้นเช่นกัน ชายหนุ่มตัดสินใจดึงแขนเล็กออกครั้งเดียงจนเขาหลุดจากพันธนาการมาได้

อุ้บบบบบบ!!!!!

คนตัวเล็กที่ดื้อรั้นไม่ยอมง่ายจับใบหน้าเขาโน้มลงมาก่อนจะกดริมฝีปากสีสวยแนบไปกับปากหยักสีระเรื่อ โดยที่เขาเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรได้ยินเพียงลมหายใจที่ติดขัดเท่านั้น ปากเล็กขบเม้มอย่างชำนาญเพราะเธอชอบดูและจำมาจากซีรี่ส์ที่ชอบดูก่อนที่ปากหยักจะตอบสนองเธอกลับ มือใหญ่จากที่จับไหล่เธอดันไว้ก็เปลี่ยนมาโอบที่เอวเล็กและประคองที่ท้ายทอยแทนพร้อมกับเอียงหัวให้รับกับสัมผัสได้ถนัดยิ่งขึ้น ลิ้นเล็กส่งมาทักทายก่อนที่ปากหยักจะเผย่อตอบรับต่างฝ่ายต่างฉกชิมความหวานของกันและกันอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นคนผละออกก่อนที่เขาจะควบคุมอามรมณ์ของตัวเองยากไปกว่านี้ ท่อนล่างที่เริ่มพองตัวจนดุนดันผ้าขนหนูออกมาอย่างน่าอาย เขาต้องยืนบิดตัวหลบสายตาของสาวน้อยที่จ้องหน้าเขาอย่างเสียดาย

" พี่ขอโทษ " เขาพูดอย่างรู้สึกผิดเมื่อมองหน้าหญิงสาว

" โลมาเป็นคนเริ่มเอง ไม่เห็นต้องขอโทษเลย " เธอพูดหน้าตาเฉยอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จุ้บบบบบ~~

" ฝันดีนะคะ ดวงใจของโลมา " เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจุ้บทีปากหยักอีกครั้งก่อนจะเดินกลับที่ห้องทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอึ้งกับการกระทำ จับปากตัวเองอย่างเขินอาย

" ไอดื้อเอ้ย " เพนกวิ้นปิดประตูห้องก่อนจะเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าร้อนผ่าวนรู้สึกได้เขาใส่เสื้อผ้าเรียร้อยก่อนจะนอนกลิ้งไปมาบนเตียงอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงคำพูดและการกระทำของสาวน้อยโลมา

" ดูสิจะเมินโลมาได้นานแค่ไหนพี่กวิ้น " เมื่อเข้ามาในห้องโลมาก็เอาแต่ดูรูปคู่ของเธอกับชายหนุ่มที่ถ่ายคู๋กันหลายรูปและพูดกับตัวเองอย่างท้าทาย เมื่อแน่ใจแล้วว่าชายหนุ่มคิดกับเธอมากกว่าน้องสาวเธอเองก็รู้สึกกับเขามากกว่าพี่ชายเช่นกันโลมาได้แต่คิดในใจ (เธอไม่เคยคิดรังเกียดที่เขาเป็นเด็กกำพร้าเลย แต่ที่ต้องคิดหนักคือจะผ่านด่านป๊ายังไง แต่ตอนนี้ขอให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันชัดเจนกว่านี้ก่อน ป๊าเองก็ณักพี่กวิ้นเหมือนลูกคงไม่ยากหากจะขอให้ป๊าเข้าใจ) ก่อนจะค่อยหลับไปในห้วงนิทราในที่สุด

รุ่งเช้า

" หอมจัง " โลมาตื่นมาสายกว่าทุกวันเพราะวันนี้เธอไม่มีเรียน ทั้งเมื่อคืนยังนอนดึกอีกเธอจึงจงใจที่จะนอนตื่นสายๆชดเชยร่างกายสักหน่อย แต่พอออกมาจากห้องกลิ่นหอมของอะไรสักอย่างก็โชยล่อน้ำหลายของเธอทันที

" หิวไหม มา เสร็จพอดี " เพนกวิ้นในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงวอมสีเทาสะอาดสะอ้านราวกับพึ่งอาบน้ำเสร็จใส่ผ้ากันเปื้อนสีครีมทำกับข้าวที่ครัวอย่างทะมัดทะแมง