เก็บซ่อน

ฝันดีครับ

" เธอชนฟ้าใสจนเกือบล้มเลยนะโลมา " เดียร์หญิงสาวอีกคนพูดขึ้น

" หรอ " โลมาไม่สนใจ ดึงกวิ้นให้เดินตามออกมา

" ไม่มีมารยาท " เสียงพูดไล่หลังมาทำให้สาวน้อยกัดฟันกรอดพร้อมกับหยุดเดิน และหันไปมองเจ้าของเสียงซึ่งเธอรู้ดีว่าคือใคร(ฟ้าใส)

" อยากได้เรื่องจริงๆช่ะ " เธอเดินไปประจันหน้าอย่างไม่กลัว มือกำหมัดแน่นจนคนที่พูดต้องถอยหลังเล็กน้อยท่าทีเกรงกลัวต่อหน้าชายหนุ่มเพื่อนของกวิ้นที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เงียบๆ 2 คน

" โลมา ไม่เอา " กวิ้นเดินมาดึงแขนโลมาแต่ก็ถูกสบัดทิ้งทันที ด้วยชุดที่โลมาใส่มาวันนี้เป็นเพียงเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงยีนส์คาโก้เท่ๆเท่านั้น มันไม่ยากหากเธอจะลงมือในคืนนี้ ต่างกับ 4 คนนั้นที่ใส่ชุดเดรสสวยๆลูกคุณหนูมา

" พี่เซนท์ ช่วยด้วย ฟ้าใสกลัว " เสียงที่ฟังจากดาวอังคารก็รู้ว่าถูกดัดจนไม่เป็นธรรมชาติ ชายหนุ่มมองไปยังโลมาพร้อมทำสายตาลำบากใจเพราะเซนท์กับฟ้าใสดันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และเซนท์เองก็รู้ว่าน้องสาวของตนนั้นชอบกวิ้นและยังนิสัยที่ชอบออเซาะเขาพูดอะไรมากไม่ได้

" ทีแรกจะมาตามพี่กลับบ้านเฉยๆ แต่ฟังจากคำพูดแล้วเหมือนจะไม่อยากจบแค่นี้ใช่มะ " โลมายกแขนเสื้อท่าทางเหมือนผู้ชายเดินเข้าหาฟ้าใสอีกครั้ง

" โลมา " เสียงหวานเอ่ยเรียกมาแต่ไกล สายตาคนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจ

" อย่ามีเรื่องเลยนะ เราขอ " เอื้องพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน โลมามองเพื่อนรักพร้อมถอนหายใจ อันที่จริงเธอเองคันไม้คันมืออยากจะใช้หมัดกระแทกปากของใครบางคนเข้าให้สักที

ไม่มีคำพูดใดๆจากปากโลมาแต่เธอกลับยกมือขึ้นชี้หน้าฟ้าใส ไล่สายตาหมายหัวไว้ทีละคน มีเพียงฟ้าใสที่มองเธอพร้อมสายตาท้ายทาย ส่วนคนอื่นๆได้แค่ก้มหน้าไม่ก็มองไปทางอื่นแทน เอื้องเดินควงแขนโลมาออกมา โดยมีกวิ้นตามมาติดๆ

" พี่กวิ้น ไปส่งเอื้องด้วยนะ " เสียงที่เปล่งออกมารวกับคำสั่งชายหนุ่มไร้การคัดค้านก่อนจะเดินขึ้นรถไปที่นั่งคนขับ ก่อนจะเคลื่อนตัวรถออกด้วยความเร็วไม่มากนัก สายตาไล่มองสาวน้อยผ่านกระจกเล็กน้อยก่อนจะเลี้ยวไปทางบ้านของเอื้องที่อยู๋ไม่ไกลโรงเรียนนัก

" ขอบคุณนะคะ พี่กวิ้น โลมา " หญิงสาวมองไปยังคนขับที่เปิดกระจกลง ก่อนจะหันมาหาโลมาที่ลงรถมากับเธอ

" เจอกันวันเปิดเทอมนะ เราต้องไปอยู่กรุงเทพกับแม่สักพักอ่ะ " เอื้องเอ่ยบอกใบหน้าเศร้า

" มีเรื่องอะไร บอกเราได้ไหม " โลมาเมื่อเห็นแววตาของเพื่อนก็รับรู้ได้ทันทีว่าต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ทว่าเอื้องกลับกอดเธอแทน

" กลับบ้านดีๆนะ ไว้เราจะโทรมาหา "

" เอื้อง เดี๋ยวสิ " ไม่ทันที่โลมาจะได้พูดอะไรต่อเธอก็เดินเข้าบ้านไป

" พี่กวิ้น "

" หืมมม "

" รู้สึกว่าเอื้องมันแปลกไปมั้ย " เมื่อขึ้นรถขับออกมาได้สักพักเธอก็เอ่ยถามคนด้านข้างทันที

" จะไปรู้ได้ไงละ ไม่ได้สนิทขนาดนั้น แค่จำหน้าได้ก็บุญแล้ว " ชายหนุ่มพูดออกกมาอย่าที่คิดจริงๆ

" เออวะ จริงด้วย " โลมาคิดตามคำพูดว่าพี่ชายเธอนั้นความจำสั้นอย่างกับปลาทอง

" พี่กวิ้น " เธอเรียกชายหนุ่มอีกครั้งเสียงดัง

" อะไร ตกใจหมด เรียกซะดัง " ชายหนุ่มที่กำลังขับรถเพลินๆทั้งมองทางอย่างตั้งสมาธิ

" มันมาจีบพี่กวิ้นหรอ " เธอถามเมื่อนึกได้กับเหตุการณ์ที่งานเลี้ยง

" เปล่า " เขารีบปฏิเสธ ทั้งที่ความจริงเขาก็พอรู้ว่าฟ้าใสพยายามเข้าหาเขา

" มุสา " โลมาไม่ยอมยังจ้องหน้าเขาพร้อมยกมือชี้อย่างเอาเรื่อง

" จริง " เขาตอบทันควัน

" โลมาบอกไว้เลยนะ ถ้าพี่กวิ้นจะมีแฟนต้องให้โลมาแสกนก่อน " เสียงจริงจังจนชายหนุ่มรู็สึกขนลุก

" ได้ แต่พี่ยังไม่คิดหรอกโลมาไม่ต้องห่วง พี่ต้องดูแลโลมาให้โตก่อนค่อยมีแฟน " เขาพูดออกมาจี้ปมเใื่อรู้ว่าน้องสาวนั้นไม่ชอบให้มองว่าเธอเป็นเด็ก

" พี่กวิ้น โลมาโตแล้ววว เดือนหน้าก็ครบ 18 ปีแล้วนะ " เธอเถียงขาดใจ ก่อนที่กวิ้นเบาๆจะยิ้มอย่างรู้ทัน

" โอเคโตก็โต " เขาตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปมองถนนต่ออย่าใช้สมาธิในความมือของท้องถนนยามค่ำคืน

เบนซ์หรูเลี้ยวเข้าบ้านในตอนดึก ที่บรรยากาศเงียบสนิทมีเพียงแสงไปตามทางและรอบบ้านเท่านั้นที่เปิดไว้

" รถป๊ายังไม่มาหรอ ไหนว่ากลับบ้านมาก่อน " โลมาพูดอย่างสงสัยเมื่อลงจากรถแล้วไม่เห็นรถของพ่อเธอ

" พี่กวิ้น รู้มั้ยว่าป๊าไปไหน " เธอยืนรอชายหนุ่มเก็บรถเรียบร้อยแล้วเอ่ยถาม

" จะรู้ได้ไงพี่ก็มาพร้อมกับโลมา " ชายหนุ่มตอบด้วยใบหน้าใสซื่อ ก่อนจะโดนจ้องมองอย่างจับผิด

" แน่ใจ๊ " สาวน้อยถามอย่างจับผิดอีกครั้งพร้อมทั้งเดินเข้าใกล้จนร่างกายเกือบจะชิดกัน ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างห้ามไม่ได้ยิ่งได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่เธอชอบใช้ใบหน้าเขามันก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

" โลมา พี่ไม่รู้จริงๆ " เขาจับไหล่สาวน้อยไว้ก่อนจะพูดออกมาอย่างลำบาก

" ก็ได้ งั้นโลมาไปนอนละ " ร่างเล็กขยับออกก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านไป

" ฝันดีครับ " เขาเอ่ยเสียงแผ่วเบามองตามแผ่นหลังบางๆที่เดินเข้าบ้านไปจนลับตาา

วันถัดมา

" กวิ้น " เสียงเข้มเอ่ยเรียกขณะที่เจ้าของชื่อกำลังเดินออกมาจากห้องพอดี

" ครับ พ่อเลี้ยง " เขาเดินเข้าไปหาด้วยท่าทีสำรวม

" น้องล่ะ "

" เดี๋ยวผมไปตามให้ครับ " เขาพูดพร้อมกับกำลังจะหันหลังเดินไปทางบันไดขึ้นชั้นสองของบ้าน

" ไม่ๆๆๆๆ กินข้าวเช้าเถอะ ป๊าแค่ถามดู ปกติโลมาไม่ตื่นสาย " พ่อเลี้ยงโบกมือห้ามก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบต่อ สายตาก็จับ้องที่หน้าจอไอแพดราคาแพงตามที่ทำทุกวันคือเิช็คหุ้นและติดต่อธุรกิจ

ชายหนุ่มเดินเข้าไปตักข้าวในครัวออกมานั่งทานข้างๆกับพ่อเลี้ยงอย่างเคย เพนกวิ้นมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือพร้อมกับความรู้สึกหวั่นใจนิดหน่อยเมื่อนี่ก็เที่ยงแล้วแต่ยังไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของโลมา มือหนาหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าพร้อมกดโทรออก พร้อมคิดในใจว่าอย่าให้เป็นแบบที่เขาคิดเลย แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสาย เท็กซ์ไปทุกช่องทางก็ไร้การตอบกลับ

" โลมานะโลมา เอาอีกแล้ว " เขาสบดออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะรีบขึ้นรถกระยกสูงสีดำดุดันของเขาออกไปทันที

ปั้ง!!!! ปั้ง!!! ปั้ง!!!

สายตาทอดเล็งไปยังเป้าหมาย ปลายนิ้วในกงไกลก่อนจะเหนี่ยวจนเกิดการตีในลำกล้องส่งลูกกระสุนขนาด 9 มม. ออกไปด้วยความเร็ว ปากจิ้มลิ้มนั้นยกลิ้มอย่างพอใจเมื่อ เป้าหมายที่เธอเล็งไว้เข้าไปอย่างจัง

" เก่งมากกกก " ชายหนุ่มในชุดเจ้าหน้าที่ครึ่งท่อน ดึงเป้ากระดาษที่สำหรับใช้ซ้อมยิงปืนเข้ามาปรากฎว่า กระสุนทั้ง 10 นัดของเธอเข้าเป้าที่สามารถทำคะแนนสูงสุดได้หรือในภาษาที่ใช้พูดกันก็คือเข้าเป้าที่หวังผล

" แอบพ่อเลี้ยงมาอีกแล้วใช่มั้ย " ครูฝึกอีกคนที่รู้จักกับเธอดีเดินเข้ามาอีกคน(ลูกพี่ลูกน้องพ่อเลี้ยงมีศักดิ์เป็นอา)

" คุณอาเสือ โลมาไม่ได้แอบมานะคะ " เธอหันไปก่อนจะรีบปฏิเสธ

" แค่ไม่ได้บอก " เขาพูดขึ้นอย่างรู้ทันหลานสาว เธอทำปากจู๋อย่างหมดคำแก้ตัว จนครูฝึกทั้งสองยิ้มเอ็นดู