เก็บซ่อน

เลี้ยงไอติม

" คุณอาเสือ โลมาไม่ได้แอบมานะคะ " เธอหันไปก่อนจะยกมือปฏิเสธ

" แค่ไม่ได้บอก " เขาพูดขึ้นอย่างรู้ทันหลานสาว เธอทำปากจู๋อย่างหมดคำแก้ตัว จนครูฝึกทั้งสองยิ้มเอ็นดู

แฮ่ก!!! แฮ่ก!!! แฮ่ก!!!

เสียงเหนื่อยหอบจากคนที่พึ่งวิ่งเข้ามา เขายืนมองเธอพร้อมยืนนิ่งๆสักพัก

" ครูเสือ สวัสดีครับ " ชายหนุ่มเอ่ยทักทาย

" กวิ้น มาตามเด็กดื้อหรอ " ครูเสือพูดขึ้นปนขำ

" อาเสือออออ " โลมาแหวเสียงงอแงใส่ กวิ้นพักหน้าตอบด้วยท่าทีสำรวม

" กลับไปได้แล้วไป เดี๋ยวป๊าเรามาหักคออา " เขาพูดพร้อมดันตัวหญิงสาวให้กลับบ้าน สายตาวิงวอนจากหญิงสาวไม่ได้ผลกับเขาคนนี้เลยแม้แต่น้อย

" พี่กวิ้นรู้ได้ไงว่าโลมาอยู่นี่ " เมื่อเดินออกมาถึงลานจอดรถเธอก็เอ่ยถามขึ้น

" เดายากมากมั้ง " เขาพูดออกมาอย่างหงุดหงิดทั้งเป็นห่วงที่เธอชอบแอบออกมาคนเดียวแบบนี้ แต่คนอย่างโลมามีหรือจะสนอะไร

ก่อนหน้า

เธอตื่นมาทุกคนก็ยังไม่ตื่น มือเล็กหยิบนมกล่องจากตู้เย็นก่อนจะกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งพร้อมกับรีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสื้อยืดสีดำรัดรูปสวมทับด้วยแจ็กเก็ตสบายๆและกางเกงคาโก้สีเข้มสไตล์เด็กดื้อแบบเธอ เดินออกมาหน้าบ้านก่อนจะติดรถส่งผลไม้ของที่ไร่เข้ามาในเมืองด้วย เพียงเพราะอารมณ์หงุดหงิดจากเมื่อคืนยังคันไม้คันมือไม่หายอยากจะจับปืนจับไม้สักหน่อย

" อยากไปไหนอีกมั้ย " ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อขับรถออกมาจากสนามยิงปืนได้สักพัก

" ขอคิดก่อนน้าาาา " เธอทำเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างทะเล้นพร้อมยกมือขึ้นมาทำท่ากำลังคิด

" หมดเวลา "

" อ้าวพี่กวิ้น เดี๋ยวดิ " เมื่อโดนช็อตฟิวส์สถานที่ที่คิดไว้ก็หายหมด

" ไปไร่กับพี่ดีกว่า วันนี้ลงตัดแอปเปิ้ล " เพนกวิ้นพูดเชิงบังคัล โลมานั่งนิ่งไม่ใช่ว่าปฏิเสธไม่ได้แต่หากเธอเองก็อยากจะเข้าไปเล่นซนในไร่อยู่เหมือนกัน

ขับมาไม่นานก็ถึงไร่แอปเปิ้ลกว่ 50 ไร่ มองทอดไปไกลสุดลูกหูลูกตา บ้างผลแดง ชมพู เขียว ใบเขียวชะอุ่มให้ความรู้สึกสดชื่น สองข้างทางมีคนงานที่กำลังเก็บแอปเปิ้ลสดๆจากต้นกับเข่งผลไม้ตั้งเรียงราย

" นี่คนงานชุดใหม่หรอพี่กวิ้น " โลมาถามเพราะรู้สึกไม่คุ้นหน้าคนกลุ่มนี้สักเท่าไหร่

" อืมมมม พ่อเลี้ยงรับเข้ามาได้ 1 เดือนละ พักอยูตรงแคมป์ทางเข้า กับอีกส่วนอยู่ท้ายไร่โน้นน " ชายหนุ่มพูดอธิบายเมื่ออีกคนตั้งใจฟัง

" อ๋อออ พี่กวิ้นนี่สมกับเป็นลูกป๊านะ รู้ทุกอย่างเลย ฮร่าาา โลมาไม่ได้เรื่องเลย " โลมาพูดออกมาชื่นชมเขาไม่ขาดปากพรางในหัวก็คิดตำหนิตัวเองที่ไม่สนใจงานของที่บ้านเท่าที่่ควร

" โลมายังเด็กมีเวลาเรียนรู้อีกนาน ตั้งใจเรียนไปก่อนนะ " กวิ้นพูดปลอบในๆเมื่อฟังแล้วเหมือนเธอกำลังโทษตัวเอง

" อื้มมมม " โลมามองรอบๆอย่างเริ่มสนใจ ชายหนุ่มมองหน้าเธอด้วยสายตาบางอย่างก่อนจะเงียบและหาที่จอดรถเมื่อถึงกลางไร่ทีมีรถคอยขึ้นผลไม้ไปแพคใส่ลังเพื่อรอส่งออก

" เหนื่อยหน่อยนะครับ " ชายหนุ่มเดินเข้าไปพูดกับลุงชวนหัวหน้าคนงาน โดยมีโลมายืนอยู่ด้านหลังมองเขาด้วยความชื่นชม

" มันเป็นงานครับคุณกวิ้น เหนื่อยก็ต้องสู้แหละ " ลุงชานตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง

" สวัสดีครับคุณหนูโลมา " ลุงชวนหันมาทักทายโลมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

" รู้จักหนูด้วยหรอคะ " เธอถามออกไปเพราะเธอไม่เคยเข้ามาที่นี่เลยแต่เขากลับรู็จักเธอได้ไง

" ครับลูกสาวพ่อเลี้ยง ใครจะไม่รู้จักละครับ " เขาตอบพร้อมยิ้มกริ่ม เพราะลุงชวนเองเป็นคนในพื้นที่ถ้าไม่รู้จักเธอก็น่าจะแปลกอยู่

" สวัสดีค่ะ เหนื่อยแย่เลยนะคะ " เธอก้มหัวทักทายอย่างไม่ได้นึกแยกชนชั้น จนได้รับความเอ็นดูจากลุงชวนไปอีกคน

เป็กๆๆๆๆๆๆๆ~~~~~~~~

เมื่อมองทอดไปตามถนนที่ขับเข้ามาในไร่ก็พบกับรถพ่งข้างขายไอติกระทิโบราณ

" อยากกินหรอ " กวิ้นมองโลมาก่อนจะเอ่ยถาม

" อยากเลี้ยงคนงาน " เธอพูดออกมาเสียงเบาอย่างลังเล

" ไม่ต้องหรอกครับเปลืองเปล่าๆ " ลุงชวนรับบบอกไว้ก่อนที่รถไอติมจะมาถึงจุดที่พวกเขายืนอยู่

" พี่กวิ้น ยืมเงินหน่อย ไม่ได้เอามา " ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างตามใจก่อนจะได้รับยิ้มกว้างจากโลมา

" ลุงเรียกมาค่ะ มีกี่คน "

" โถ คุณหนูโลมา " ลุงชวนเอ่ยพรางยกมือไว้ โลมายกมือไหวกลับอย่างไม่ยอม

ไอติมกะทิใส่ขนมปังบ้างก็ใส่กรวย ใส่ถ้วยแล้วแต่ว่าใครจะเลือกอะไร ถูกตักพร้อมยื่นให้คนงานกว่า 50 คนยืนต่อแถวกันเพื่อรอรับ บ้างคนก็มีลูกเล็กมาด้วย โลมามองพร้อมในใจนึกคิดอะไรบางอย่างเพราะเธอเองก็ไม่เคยมาเห็นการทำงานในไร่มาก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาสัมผัสบรรยากาศการทำงานของคนงานเหล่านี้

" ขอบคุณนะครับ/ค่ะ " คนที่ได้แล้วต่างเดินมาขอบคุณเธอทุกคนจนหญิงสาวยิ้มแก้มปริแทบจะแตก

" กินให้อร่อยนะคะ " เธอบอกออกไปพร้อมรอยยิ้ม

" เอาใส่มะพร้าวอันนึงค่ะ " เมื่อคนงานได้ครบทุกคนแล้วเธอจึงเดินไปสั่งของตัวเอง

" ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ "

" 590 ครับ " พ่อค้าหนุ่มตอบ ก่อนที่กวิ้นจะควักเงินในกระเป๋ากางเกงออกมายื่นให้ 600 ไม่ต้องทอน

" ห้ะ " โลมาที่ได้ยินเสียงถึงกับร้องห้ะเพราพเสียงของเขายังหนุ่มแถมยังน่าฟังอีกด้วย พ่อค้าไอติมที่มีผ้าโพกปกปิดใบหน้าเอาไว้หันมองหญิงสาว ที่เธอเองก็จ้องเขาอยู่

" พ่อค้า ขอดูหน้าหน่อย "

" โลมา " กวิ้นรีบปามทันที แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมถอยออกจากรถ ลุงชวนกับคนงานกลับลงไปหน้างานกันหมดแล้วทำให้เหลือแค่กวิ้น โลมา และพ่อค้าไอติมเท่านั้น

เขาเปิดผ้าโพกสีดำออกก่อนจะเผยให้เห็นหน้าตาที่หล่อเอาการ ผิวพรรณดีไม่เหมือนกับพ่อค้าทั่วไป

" ขอโทษด้วยครับ " กวิ้นรีบดึงโลมามายืนด้านหลังเมื่อเห็นท่าทีจ้องพ่อค้าไอติมไม่วางตาเริ่มทำเขาหงุดหงิดไม่ทราบสาเหตุ

ก่อนที่รถไอติมจะขับออกไปจนสุดสายตา โลมาตักไอติมเข้าปากพร้อมกับมองตามหลังอย่างอาวร

ป็อกก!!!!!!

" โอ้ย พี่กวิ้น " สาวน้อยร้องเจ็บเมื่อโดนปลายนิ้วดีเข้าที่หน้าผากแรงๆ

" รีบกินละลายหมดแล้ว "

" กินช่วยหน่อยกินไม่หมด " มือเล็กยื่นไอติมมะพร้าวให้คนตรงหน้า

" มีช้อนอันเดียว "

" รังเกียจหรอ งั้นก็ไม่ต้องกิน " เธอทำท่าจะแย่งคืน แต่ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหนีก่อนจะหยิบช้อนตักไอติมในลูกมะพร้าวเข้าปากพรางมองไปทางอื่น สาวน้อยย่นจมูกทำเสียงฟึดฟัดอย่างน่าหมั่นเขี้ยว

" พ่อค้าไอติมต้องหล่อขนาดนี้เลยหรอว่ะ " เสียงเล็กพูดอุบอิบเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อของคนขายไอติมเมื่อครู่

" ว่าไงนะ " กวิ้นที่ได้ยินทุกคำแต่กลับย้ำอีกรอบก่อนจะวางช้อนลงในกล้วยไอติมมะพร้าว ใบหน้าบ่งบอกว่าเขากำลังหงุดหงิดชัดเจน

" เดี๋ยวนี้รู้จักมองหนุ่มแล้วหรอ ต้องรายงานพ่อเลี้ยงแล้วมั้ง " เมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่ตอบเขาจึงพูดออกมาทำให้สาวน้อยรีบยกมือปัดห้ามอย่างร้องขอ