Sweet Mistake: The Beast

Chapter 1

Napatingin ako sa kalangitan na sandali nalang bubuhos na ang malakas na ulan. I check my phone and f**k!  It's already 10pm the hell! 

Wala pa naman akung sasakyan sa ganitong oras. Mabilis kung kinuha ang mga gamit ko tumakbo pababa ng hospital. Yes I'm a doctor, a surgeon to be exact.

"Doc?" Napabaling ang atensyon ko ng tawagin ako ng isang pasyente.

"Yes?" Sagot ko sa kanya, mga nasa thirties na ito naalala ko siya ang pamilya ng inoperahan ko noong isang araw.

"Uuwi kana po ba?" Ngumiti ako sa kanya bago sumagot.

"Yes, babalik ako bukas para tignan ang pasyente mo. I need to go, be careful and take good care." With that mabilis akung umalis, binati pa ako ng ibang nurse at doctor pero tinanguhan ko nalang sila.

Malapit lang naman dito ang apartment ko kaya tatakbo nalang ako. Hawak-hawak ang bag ko nagsimula na akung tumakbo.

Nagugutom na ako, marami pa akung gagawin. The hell!

Hindi ko alintana ang mga sasakyan na mabibilis ang takbo. Kailan pa kaya ako magkakaroon ng sariling kotse. Buhay naman oh!

Tumigil na ako sa kakatakbo ng marating ko ang lumang tulay, wala ng sasakyan na dumadaan dito doon na sila sa kabila, dito na ako dumadaan para mas madali akung makakarating sa apartment ko.

Madilim ang parte ng tulay dito, kaya hindi na ako tumakbo sanay na ako dito halos araw-araw dito ako dumadaan. Pero hindi pa ako nakarating sa gitna ng tulay may paparating na itim na kotse sa tulay na ito, nanlaki ang mata ko dahil ang bilis niyang magpatakbo, lasing ba ang nagmamaneho nito?

Napahawak ako sa bag ko, pag ito masamang tao tatakbo na ako sabi ko sa sarili ko. Umurong ako sa gilid ng tulay habang hindi umaalis ang tingin sa kotse na humaharurot.

Laking gulat ko ng tumigil ito sa gitna ng tulay kung saan malapit sa akin, madilim sa parte kung saan ako nakatayo kaya hindi ako makikita ng kung sino man ang bababa.

Tumigil ako sa paglalakad ng bumukas ang pinto nito at bigla nalang nahulog sa driver set ang lalaki na punong-puno ng dugo. The hell! Naliligo siya ng dugo!

Pero mas nagulat ako ng tumayo pa ito at may hawak na barel, hawak-hawak ang tagiliran niya na umaagos ang dugo. Oh no! Ano itong nakikita ko!

May kinuha ito sa bulsa niya at pinindot, kusang gumalaw ang kotse niya at walang alinlangan na nilaglag niya ito sa tulay! f**k! Mabilis niyang tinapon ang remote ng kotse at naupo sa gitna ng tulay.

Aalis na ako dito. Uurong sana ako pero putangina! May naapakan ako na naglikha ng tunog.

"Who's there!" Biglang sigaw ng lalaki at parang walang sugat na tumayo at itinutok sa deriksiyon ko ang barel.

"I said who the f**k is there! Lumabas ka kung ayaw mung pasabugin ko ang bungo mo!" Malakas niyang sigaw. Binalot naman ng kaba ang puso ko, the hell! Bata pa ako!

Dahan-dahan akung lumabas at itinaas ang kamay ko. Napatingin ako sa lalaki na may takip ang kalahating mukha nito, naka tuxedo pa ito habang punong-puno ng dugo ang inner shirt nito ng dugo.

"Who are you?" Napalunok ako sa lakas at nakakatakot na boses nito. Parang walang lumalabas na dugo sa kanya eh.

"Sorry, hindi ko naman sinasadya na makita ka, napadaan lang ako." Mahinahung sagot ko, putangina naman! Ano tong napasok ko!

"I said who are you!" Sigaw nito na nagpaigtad sa akin. Demonyo!

"I'm Sheraphin Anashi." Mahinahung sagot ko. Kumunot ang kilay nito bago binaba ang barel niya. Wew! Nakahinga naman ako ng maayos.

"Good. Your a doctor right?" Nanlaki Ang mata ko, how did he know? "Gamutin mo ako o ibabaon ko sa ulo mo ang bala ng barel ko." May diing saad nito habang nagbabaga ang matang nakatingin sa akin.

Napalunok ako at nanginginig ang paang lumapit sa kanya. Ng makalapit ako nakita ko kung gaano ka delikado ang sitwasyon niya, maraming dugo na ang nawala sa kanya.

"Malapit lang ang apartment ko dito, wala akung gamit dito." Mahinang saad ko, nagbabaga ang mata nito na nakatingin sa akin.

"b***h! Then let's go!" Sigaw niya sa akin. Wow ha! Siya na ang ang tinutulungan siya pa galit.

"Demonyo." Bulong ko sa sarili ko, pero napaigtad ako ng may itinutok ito sa ulo ko.

"Gawin mo na ang sinasabi ko kung ayaw mong mawasak ang bungo mo!" Bulyaw niya sa akin, labag sa loob na tinulungan ko siya patayo at dinala sa apartment ko.

But who the hell is this beast?

Sheraphin's POV,

Dahan-dahan kung inalalayan paupo ang lalaki sa aking sofa habang binabalot ng kaba ang aking puso. Tangina! Ano ba itong napasok ko? Naging mabait naman ako eh.

"Stay here, kukuha lang ako ng gamit para magamot ka." Pero napaigtad ako ng bigla niya akung hilahin ng mahigpit.

"Don't you ever try escape, I can find you." Malamig na wika nito, hinila ko ang kamay ko na hawak niya at tinuro ang bakanteng kwarto sa apartment ko.

"Hindi ako tatakas, pumasok ka doon at gagamutin kita. Litse!" Singhal ko sa kanya at mabilis na tinungo ang medicine kit ko. Ramdam ko naman na maingat itong pumasok sa bakanteng kwarto ko dati.

Nilingon ko siya, mukha namang hindi demonyo. Kailangan niya lang siguro ng tulong pero ansama naman magsalita. I'm a doctor trabaho ko ang tumulong mabuti man o masama ang tao.

Napatingin ako sa damit ko na puno ng dugo, napailing nalang ako at kinuha ang lahat ng gamit ko pang-opera at iba pa na kakailanganin.

Mabilis akung pumunta sa kwarto at nadatnan ko ang lalaki na kakahubad lang ng pang-itaas niya na damit habang pinipigilan ang paglabas ng dugo sa kanyang tagiliran.

"Mahiga ka sa kama." Saad ko at inayos ang gamit ko, tinulungan ko siya na makahiga habang dumadaing ito sa sakit. Kung hindi ako nagkakamali binarel ang lalakeng ito.

"f**k! Damn this life!" Sigaw nito ng kunin ko ang kamay niya sa tagiliran nito. Grabi naman maka mura ito.

"Wala akung anesthesia dito, endure the pain. Don't worry I can save your life." Wika ko at umpisahang kunin ang bala sa tagiliran nito. Panay naman ang kanyang mura habang tinatanggal ko ang bala.

Sanay na ako sa ganitong sitwasyon. Noon nasa militar ako naka assign, lahat ng nababarel sa akin dinadala mas malala pa dito.

"f**k! Damn! They will fuckin pay for this!" Hiyaw niya ng matagumpay kung nakuha ang bala, mabilis kung tinahi ang sugat nito at nilagyan ng gamot at nilinis ang palibot nito.

"Magpahinga ka muna, kukuha lang ako ng pagkain." Saad ko at niligpit ang kalat ko. Tinignan niya ako ng matalim, tusukin ko mata niya eh.

Siya na nga tinulungan siya pa galit, mga tao nga naman ngayon.

"Pwede ba, hindi ako tatakas." Naiiritang saad ko sa kanya, bago kinuha ang ibang gamit.

"Just make sure Anashi, I can ruin you in just a click of my finger." Pagbabanta niya pa, kinuha ko ang syringe at tinutok sa kanya.

"At pwede kitang patayin ngayon mismo. Ikaw na nga ang tinulungan ikaw pa ang magbabanta. Tangina mo!" Sigaw ko sa kanya na mas nagpagulat sa kanya. Kumuyom lang ang kamao nito bago umayos ng higa at tumalikod sa akin.

Napairap ako ng wala sa oras, lumabas ako ng kwarto at pumasok sa sariling kwarto ko. Napahawak ako sa dibdib ko na binabalot ng kaba. Damn!

Hindi ko man sabihin pero ramdam ko na delikado ang lalaking iyon, a huge possibility that he can kill me. Halata naman sa kanya.

Mabilis akung naligo at nagbihis ng pambahay bago lumabas para initin ang sinigang na niluto ko kaninang umaga bago ako pumasok sa trabaho.

Ng matapos na ako kumuha ako at nilagay sa bowl, hinatid ko ito sa kwarto kung saan ko iniwan ang lalaki. Pero bago iyon, kumuha ako ng malaking shirt sa kwarto ko, sana naman mag kasya ito sa kanya.

"Kumain ka muna, ito ang gamot para mabilis gumaling ang sugat mo. Then, wear this pasensya na medyo maliit wala na akung malaking shirt eh." Saad ko habang nilalapag ang mga gamit na dala ko.

Ramdam ko ang paggalaw nito at dahan-dahan na pagbangon. Tinignan ko siya, hanggang ngayon hindi niya parin tinatanggal ang takip sa mukha niya. Malaki ang kanyang katawan, pang model pa nga eh.

"Ang tagal mo." Reklamo nito na nagpalaki ng mata ko. Tangina!

"Pasensya na ha, nagbihis pa kasi ako." Labas sa ilong na saad ko, bigla itong umupo at kinuha ang pagkain na dala ko. Tangina! Wala ata sa vocabulary niya ang thank you.

Tinignan ko ito habang kumakain. Gwapo pala ng lalaking ito kaso may takip ang kabilang mukha, sayang. May abs pa!

"Laway mo tumulo." Biglang saad nito kaya mabilis ko namang iniwas ang panigin ko. The hell! Sheraphin!

"Excuse me? Your not worth it to look for." Saad ko at napairap. Talaga lang Anashi ha. Get back to your f*****g senses. Alahanin mo hindi mo kilala ang lalaking iyan.

"Kaya pala nakatingin ka sa akin doctor." Wika niya, at nakangising nilingon ako bago nilapag ang bowl na wala ng laman.

Tinignan ko siya ng masama. "Who are you?" May diing saad ko sa kanya. Kinuha niya ang gamot na binigay ko at walang alinlangan na nilunok niya ito.

"Let say, I'm a stranger doc. So don't ask my name. It's private." Wika nito at basta nalang ako nginisihan. Napatawa ako ng pagak sa sinabi niya.

"Ah, tapos ang pagtulong ko sayo free lang! Tangina ka pala eh! Pasalamat ka tinulungan pa kita!" Bulyaw ko sa kanya, tangina pala ito eh. Nagkamali naman ata ako ng tinulungan! Tinutukan pa ako ng barel. Baka drug deller ito di kaya sindikato.

"Whatever." Sagot niya lang at tinalikuran ako ng higa. Itinaas ko ang kamay ko, ang sarap niyang hampasin tangina! Padabog akung lumabas ng kwarto at sinara ito ng malakas.

Gago! Walang utang na loob! Matapos akung tutukan ng barel at gamutin siya gago talaga! Sana pala hindi ko nalang siya tinulungan. Hindi naman pala kailangan ng doctor ang gagong iyon!

Pumunta ako sa sala at doon umupo. Kinuha ko ang laptop ko at ibang papeles ng aking pasyente para manlang malibang ako. Kapag iyong demonyo ang kaharap ko umiiba ugali ko eh!

By the way, hindi pa ako nagpapakilala ng maayos. I'm Sheraphin Anashi, will haft British ako. Sadyang ganyan lang last ang pangalan ko. My mother is a Filipino while my father is a British. And yes, dito na ako lumaki sa pilipinas. My father is a former soldier and my mother is a doctor. But, sadly my parents are already dead, mag-isa nalang ako sa buhay. They died in earplane crash. Mabuti nalang ng namatay sila nakapag-tapos na ako ng senior high school nagtrabaho nalang ako para makapagtapos ng college. The rest is history.

Lumingon ako sa kwarto, dito nalang ako matutulog sa sofa in case na lumala ang sugat niya. Hindi naman aalis siguro ang baliw na iyon. Hindi ako kagaya niya na magaspang ang ugali.

Nahiga ako sa sofa yakap-yakap ang aking unan. Gabi na, nawala na sa isip ko ang gutom. Matutulog nalang ako, may pasok pa ako bukas.

Hindi nagtagal dahan-dahan na ako nakaramdam ng antok hanggang sa lamunin ako ng dilim. Pero hindi pa nga ako nakatulog ng matiwasay ng bigla nalang may umalog sa akin.

"f**k! Freak wake up! The hell! f**k!" Napadilat ako dahil sa mura at alog sa akin ng baliw na ito. Tangina naman eh! Siya na ang tinutulungan hindi pa niya ako papatulugin.

"Ano ba!" Bulyaw ko sa kanya at bigla nalang bumangon, pero bigla niya nalang tinakpan ang bunganga ko.

"Shut up!" May diing bulong niya at may tinuro gamit ang labi nito. Damn those lips! Tinapik ko ang kamay niya at sinundan ang tinuturo nito. Nakadapa ito sa sofa habang nakaluhod sa harapan ko.

Nanlaki ang mata ko ng makita sa repleksiyon ng salamin ang mga armadong lalaki na nasa labas ng bahay ko, binalot ng kaba ang puso ko.

"Don't make any noise. I can't fight right now, masakit pa ang katawan ko." Saad nito at umupo sa lapag habang ako nakatulala na. The f**k! Ano ang kasalan ko bakit ito nangyayari sa akin. It was a mistake na tinulungan ko ang baliw na ito!

"Who are they! Please ayaw ko ng gulo! Who are they!" May diing wika ko habang nanlalamig na ang kamay ko sa takot. Mas natatakot pa ako sa mga tao sa labas kaysa sa lalaking ito.

"No need for you to know." Wika nito at kinuha ang barel sa beywang nito at kinasa." I have thirty bullets here, I think nasa twenty lang sila." Walang amor na wika nito. Tangina! In that situation? Siya na mismo nagsabi na hindi siya makakalaban tapos ito pa ginagawa niya. Damn!

"Putangina! Lumabas ka nalang at magpahuli sa kanila! Mahal ko pa ang buhay ko!" May diing wika ko, tinignan ako nito ng masama.

"Mas gugustuhin ko nalang mamatay kaysa sa mahuli nila. For now, ang paniwalaan mo ako. Papatayin ka nila at ako kapag sila nakapasok. They chasing me, kasama kana. Tinulungan mo ako eh." Nakangising wika nito na nagpalaki ng mata ko. Gusto kung umiyak dahil sa ginawa niya. Tinulungan na nga dadalhin pa ako sa kamatayan!

"Gago ka! Mahal ko pa ang buhay ko!" Naiiyak na wika ko, tinignan ako nito at bigla nalang ngumisi na parang natutuwa pa.

"Mahal ko din naman buhay ko, hindi ko pa nakikita panganay ko." Saad pa nito at napangiwi sa hapdi ng sugat niya. May lakas pa talaga siyang magsalita ng kung ano.

"Patas lang tayo! Hindi ko pa nakikita panganay ko kaya ilabas mo ako dito gago!" Napalingon ito sa akin at napatawa ng pagak. Talagang nakakatawa pa siya ha. Tangina!

"Don't worry ilalabas kita dito para makita pa natin ang ating panganay." With that kinindatan pa ako, literal na napanganga ako sa sinabi niya. The f**k! Bigla itong tumayo at hinila ako papuntang kwarto ng may sumipa ng pinto. "Do you have any weapon here." Hindi na ako nakasagot sa sunod niyang sinabi dahil sa sinabi niya kanina.

" I'm talking to you freak? And I'm just kidding what I said earlier, your not my type." Doon ako nabalik sa wisyo ko, Ang sarap niyang hambalusin! Binuksan ko Ang closet ko at kinuha ang binigay sa akin dati ni Papa na barel for emergency lang.

"Here, may license ang barel ko na yan." Wika ko at binigay sa kanya kasama ang mga bala. Kinuha niya naman ito at nilagyan ng bala, sabay balik sa akin.

"Use it." Wika nito at napadaing sa sakit. Tinignan ko ang sugat niya dumudugo pa ito. Ano ba itong lalaki na ito, nakaya niya pang gumalaw may sugat na siya.

Sinarado nito ang pinto ng kwarto at basta nalang tinanggal ang takip sa mukha nito. Napa awang ang labi ko ng makita mukha nito, ang kabilang mukha nito ay puno ng kulay asul na tattoo bumagay ito sa kulay asul din niyang mata.

"There is one way to save you." Wika nito at basta nalang lumapit sa akin. Rinig na rinig ko na ang ingay sa labas kung saan nakapasok na ang mga armadong lalaki sinisira nila ang mga gamit ko. Napako lang ang mata ko sa kanya habang palapit ito.

"Thank you for saving me freak. I own you my life." Natulala ako sa mukha niya, kung sa iba ang pangit tignan ng tattoo pero sa kanya tangina bagay na bagay. Lumapit pa ito sa akin at basta nalang ako hinila at hinalikan sa labi. Na istatwa ako sa ginawa niya, hindi ako nakagalaw sa ginawa niya ramdam na ramdam ko ang bawat haplos ng kanyang labi sa akin.

Tumigil ito sa kakahalik sa akin at tinignan ako sa mata. "Remember this, huwag mung ipagsabi na you saw the beast. Just keep your mouth close honey and your safe." With that tinalikuran niya ako at bigla nalang tumalon sa binatana.

Nakatulala lang ako hanggang sa may narinig akung putukan sa baba at ang paglabas ng mga tao sa loob ng apartment ko.   After a minute wala na ang putukan at tanging ingay nalang ng serina ng police ang narinig ko. Napaupo ako sa lapag habang hawak-hawak ang labi ko.

I saw the beast? Who are you? Who is he? Nabitiwan ko ang hawak kung barel habang nakatulala sa bintana kung saan siya tumalon. Who are you?  At anong beast ang kanyang sinasabi? The hell! Ano itong napasok ko!