Nakaupo ako sa labas ng mansion habang nilalaro ang tubig sa fountain at pinagmamasdan ang mga isdang lumalangoy. Pakiramdam ko sobrang bagal ng oras dahil ito na ang pangalawang araw na wala si Khray. At sa loob ng dalawang araw pakiramdam ko pinagbagsakan ako ng langit at lupa dahil sa pangungulila sa kanya.
Kahit paano nabubuhay ang puso ko kapag iniisip ko na bukas uuwi na siya at muli ko na naman siyang makakasama. Sa loob ng dalawang araw dito sa kanyang bahay wala akung ibang ginawa kundi ang maupo at kumain tsaka matulog. Kahit nga ata sa pagtulog si Khray parin ang nasa utak. Sobrang malala na ako! Naka depende na ang buhay ko kay Khray at hindi ko alam ang gagawin ko.
Sa dalawang ko dito napapaisip ako sa buhay ni Khray. Naalala ko ang sinabi ni Keiry na wala na silang pamily
