เมื่อทั้งห้องมีเพียงเธอเหมือนฝันก็ระบายลมหายใจอย่างโล่งอก ร่างเล็กเดินไปทางห้องครัวเพื่อจะทำมื้อแรกของวันแต่ภาพตรงหน้ากลับเป็นภาพเครื่องครัวเละเทะจากฝีมือเจ้าของห้องและหม้อข้าวต้มหน้าตาน่ารับประทาน แต่เหมือนฝันก็เมินมัน เธอลงมือทำความสะอาดเศษซากที่อคินณ์ทำไว้ ก่อนจะนำไข่ออกมาเจียวเป็นมื้อง่าย ๆ
แกรก
“หื้ม” ดวงหน้าหวานเงยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู และคนที่เข้ามาก็คือคนที่เพิ่งออกไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
“ไหนบอกไม่หิว”
“...” เหมือนฝันมองหน้าอคินณ์สลับกับจานข้าว โดยที่ไม่พูดอะไรเพราะไม่กี่นาทีจานข้าวเธอกลับพร่องไปเกินกว่าครึ่งแล้ว
“เฮ้อ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด” อคินณ์ที่ดูจะอารมณ์เย็นลงมากแล้ว หย่อนตัวลงตรงข้ามเธอทำให้เหมือนฝันจำเป็นต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายโดยปริยาย
“กินเยอะ ๆ สิ เธอผอมจะตายอยู่แล้ว”
“...”
“วันนี้ไม่มีเรียนเธอจะทำอะไร”
เหมือนฝันหมดความอยากอาหารเธอเงยหน้ามองอคินณ์อย่า
