พบรักที่ปลายรุ้ง

12.ความจริงที่กระจ่างชัด

ด้านพรมแดน

สายโทรออก

ปลายสาย: มีอะไร

พรมแดน: ผมอยากให้คุณมา นึกว่าเห็นแก่ลูกเถอะ

ปลายสาย: อือ บอกกำหนดการมาแล้วฉันจะดูอีกที ถ้าว่างนะ แค่นี้ใช่มั๊ย

พรมแดน: อืม

ปลายสาย: งั้นฉั๊นวางนะ

ติ๊ด สัญญาณดับไปบ่งบอกว่าปลายสายกดวางสายไปแล้ว

หลังจากวางสายจากคนไกล พรมแดนคิดทบทวนตัวเองอยู่นานว่าตัวเองรักดวงดาววงดาวหรือแค่อยากเอาชนะพีรพัฒน์กันแน่ ยิ่งรู้ว่าพีรพัฒน์ ชายหนุ่มผู้ต้อยต่ำเป็นเพียงแค่บอดี้การ์ดและมือขวาของพี่เขยเขายิ่งเสียศูนย์ที่สาวเจ้าเลือกที่จะเดินจากเขาไปและไปอยู่กับบอดี้การ์ดหนุ่มคนนั้น ทุกวันนี้เขารู้สึกผิดอย่างมาก ไม่กล้าพอที่จะมองหน้าลูกสาว ไม่กล้าพอที่จะมองหน้าลูกหลานตระกูลราชไมตรีแบบเต็ม ๆ ตาสักครั้ง มีเพียงคนเดียวที่พอจะช่วยเขาได้แต่คนคนนั้นจะยอมช่วยเขาหรือเปล่าเท่านั้น แล้วยังมามีเรื่องลอบยิงที่ฟาร์มดวงเดือนและคนของเจ้าของฟาร์มดันถูกยิงเข้าไปอีก มันน่าแปลกที่เขาไม่ได้สั่ง แล้วคนกลุ่มนั้นมันเป็นใครเป็นสิ่งที่เขาคิดวกวนจนปวดหัวไปหมดและยังไม่ได้คำตอบจนถึงทุกวันนี้ หนทางที่จะปรองดองกันเหมือนเดิมคงเป็นเรื่องยาก

___________

สายโทรออก

ปลายสาย: ว่าไงเพื่อน

พรมแดน: ฉันอยากค้นหาความจริง

ปลายสาย: ความจริงอะไรล่ะ

พรมแดน: ความจริงที่ว่าฉันไม่ได้สั่งคนไปฆ่าเฮียเขตแดนจนพีรพัฒน์ต้องมาตายแทน ความจริงที่ว่าฉันไม่ได้สั่งให้คนไปลอบยิงที่ฟาร์มดวงเดือนนะซี

ปลายสาย: ท่าจะยากว่ะเพื่อน

พรมแดน: ยังไง

ปลายสาย: ฉั๊นว่าเกลือเป็นหนอนว่ะ

พรมแดน: แล้วฉั๊นต้องเริ่มจากอะไรก่อนดีว๊ะเพื่อน

ปลายสาย: ต้องหาคนนั้นให้เจอ

แกลองสืบถามไอ้เชิดที่อยู่ในคุกดูล่ะ

พรมแดน: นั่นซินะฉันลืมมันไปได้ยังไง ขอบใจมากเพื่อน แกคือเพื่อนที่ดีเสมอสำหรับฉั๊น งั้นฉันวางก่อนนะ

หลังจากวางสายพรมแดนเข้าไปค้นประวัติบอดี้การ์ดรวมถึงคนงานเก่า ๆ ของฟาร์มจนได้เบาะแส

"บ้านของนายอยู่ใกล้แค่นี้เอง หวังว่านายคงเห็นแก่ครอบครัวในวาระสุดท้ายของชีวิตนะ" ว่าแล้วพรมแดนได้เดินทางไปที่เรือนจำที่ พยานปากสำคัญถูกคุมขัง

@เรือนจำจังหวัดS

ผมมาขอเยี่ยมนักโทษคุมขังคดีเด็ดขาดคดีฆ่าคนตายชื่อนายเชิด เลิศปิติสุข ครับ

@ห้องขัง

พรมแดนและเชิดต่างยกโทรศัพท์ขึ้นฟัง

เชิด: นายมาทำไม

พรมแดน: ฉันไปเยี่ยมครับครัวนายมาลูกนายกำลังไปได้สวย แต่เมียนายกำลังป่วยลูกนายต้องหยุดงานมาดูแลเมียนายนะฉันช่วยนายได้ถ้านายยอมบอกความจริงวันนั้นใครกันแน่ที่สั่งนายไปฆ่าเฮียเขตแดน

เชิด: เมียฉันเป็นอะไร

พรมแดน: หลอดเลือดสมองตีบ แต่ไม่ถึงแตก ต้องกายภาพต่อเนื่อง ตอนนี้ฉั๊นช่วยเรื่องทุนทรัพย์และหานักกายภาพให้แล้วถ้าคนไข้ให้ความร่วมมือไม่เกินปีอาจจะกลับมาเดินได้เหมือนเดิม ฉันช่วยเมียและลูกนายได้แค่นายบอกความจริง

เชิด: ผมจะเชื่อนายได้ขนาดไหน

พรมแดน: ถ้านายไม่นับถือฉั๊นแล้วนายคงไม่เรียกฉั๊นว่านายอยู่หรอก

เชิด: นายผมผิดไปแล้วตอนนั้นผมพลาด ต้องใช้เงินจำนวนมาก มันรู้ความลับผม มันบอกว่ามันจะฟ้องนายให้นายไล่ผมออกผมขาดเงินจึงยอมทำตามมัน

พรมแดน: มันคือใคร

เชิด: ลูกน้องนายปราบเพื่อนนาย ผมว่านายปราบนั่นแหละต้องรู้เห็นเป็นใจ

พรมแดน: ปะปราบเหรอ ขอบใจมาก ไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวนายฉั๊นจะดูแลให้นายเอง ลูกนายจะมีอนาคตที่ดี รักษาเนื้อรักษาตัวเดี๋ยวก็ได้ลดโทษจะได้กลับไปอยู่กับลูกกับเมีย ขอบใจนายมากจริง ๆ ฉั๊นคงต้องไปแล้ว ฉั๊นฝากเงินรวมถึงของใช้จำเป็นไว้ที่ผู้คุมนะ

เชิด: ครับ ขอบคุณครับนาย นายยังใจดีเสมอ

พรมแดน: อย่าคิดมาก รักษาสุขภาพ ฉั๊นไปละ

หลังจากคุยกับพยานปากสำคัญเสร็จพรมแดนแทบเข่าทรุดและไปปรึกษาผู้ใหญ่เพื่อเบิกตัวเชิดไปเป็นพยานในการเอาผิดนายปราบเพื่อนทรยศ เขาแทบจะรอวันนั้นไม่ไหว เขากลับมาที่ฟาร์มอย่างเหนื่อยหน่ายด้วยใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคนเดียวที่อยากขอโทษที่สุดคือดวงดาวภรรยาของนายพีรพัฒน์และคนเดียวที่จะช่วยเขาได้คือเขตแดน

@บ้านคุณนายธิดารัตน์

"ขอโทษค่ะคุณชื่ออะไรคะ แล้วมาพบใครคะดิฉันจะได้ไปเรียนคุณผู้หญิงถูก"

"เอ่อช่วยบอกเจ้าของบ้านด้วยว่าผมชื่อพรมแดน สวัสดิรักษ์ มาขอพบคุณเขตแดนครับ"

"ได้ค่ะ" สักพัก

"คุณคะ คุณผู้หญิงให้มาเชิญที่ห้องรับแขกค่ะ เชิญค่ะ"

"ขอบคุณมากครับ" พรมแดนเดินตามแม่บ้านไปในห้องรับแขก

"มาแล้วเร๊อะ ไอ้พรมแดน?"

"ป๊า ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากัน หมวยไปเตรียมอาหารให้เฮียก่อน" ธิดารัตน์ปรามสามี

"อืม ไปเถอะ" ผู้เป็นสามีกล่าวเสียงราบเรียบ

"มีไร ว่ามา" เขตแดนเปิดประเด็น

"ผมสืบเรื่องคดีนายเชิดมา เฮียจะเชื่อผมหรือเปล่าว่าผมไม่ได้ให้คนไปสั่งฆ่าเฮีย เฮียยังคงเป็นพี่ชายที่ผมเคารพเสมอ นายเชิดสารภาพหมดว่านายปราบรู้เห็นเป็นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พีรพัฒน์มารับลูกปืนแทน ผมเองก็เสียใจ ผมอยากขอโทษขอขมาน้องดวงดาว ผมผิดที่เคยคิดล่วงเกินผมหลงเชื่อคนผิด"

"เออ มึงพึ่งตาสว่างรึไง กูรู้ตั้งนานแล้ว" เป็นเขตแดนที่โพร่งออกมาจนได้

"อ้าว เฮียรู้ว่าผมไม่ได้สั่งฆ่าเฮียแล้วเฮียมาโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟทำไม" พรมแดนเผลอขึ้นเสียง

"กุโกรธมึงที่มึงโง่ ชักศึกเข้าบ้าน มึงเชื่อเพื่อนมากกว่ากูที่รักมึงเหมือนน้องชายแท้ ๆ ของกู แล้วมึงยังเสือกไปลวนลามดวงดาว ทำให้กูเข้าใจดวงเดือนผิด เมียกูตรอมใจเรื่องน้องสาว แล้วเมียกูก็ตาย สมใจมึงรึยัง?" เขตแดนโพร่งออกมาจนหมดเปลือก

"เฮีย ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว แล้วเรื่องคนที่ฟาร์มดวงเดือนถูกยิงผมก็ไม่ได้สั่ง ไม่รู้เป็นฝีมือใครเหมือนกัน ผมไม่มีหน้าจะไปมองหน้าลูกหลานได้อีกต่อไปแล้ว เฮียเชื่อผมมั๊ย?"

"กูรู้ว่าไม่ใช่มึง แล้วกูก็รู้แต่แรกว่ามันเป็นใคร กูรอเพียงเวลาที่คนอย่างมึงจะตาสว่างเห็นความเลวระยำของไอ้เพื่อนเลว ๆ ของมึงซ๊ะที"

"เฮีย ผมขอโทษ" พรมแดนทำท่าจะก้มลงกราบที่เท้าของเขตแดนแต่ถูกเจ้าตัวห้ามไว้เสียก่อน