"เฮีย ผมขอโทษ" พรมแดนทำท่าจะก้มลงกราบที่เท้าของเขตแดนแต่ถูกเจ้าตัวห้ามไว้เสียก่อน
"หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้เลย แกไม่ต้องมากราบฉั๊น!" เสียงเขตแดนประกาศกร้าวจนบ่าวไพร่ในบ้านถึงกับตกอกตกใจไปตาม ๆ กัน ทางด้านธิดารัตน์รีบวิ่งเข้ามาหาสามีด้วยความเป็นห่วง
"เฮีย ใจเย็น ๆ อย่าโกรธ หายใจเข้ายาว ๆ ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกค่ะเฮีย" ธิดารัตน์พูดพร้อมกับลูบที่หน้าอกของสามีไปพลาง
"เฮียพรมแดนกลับไปก่อนเถอะค่ะ เฮียเองก็เหมือนกันอย่าเครียด เฮียต้องให้อภัยตัวเองก่อนนะคะ เฮียถึงจะมีพลังสู้กับความโกรธเกลียดไม่เข้าใจของเด็ก ๆ รวมถึงคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องได้ เชื่อหมวยเล็กนะคะ" ธิดารัตน์พยายามเกลี้ยกล่อม
"ขอบใจมากหมวยที่ให้สติเฮีย งั้นเฮียกลับก่อน ยังมีเรื่องต้องจัดการอีกเยอะ/ผมกลับก่อนนะเฮียเขตรักษาสุขภาพด้วยนะครับ" ว่าจบพรมแดนก็เดินออกจากบ้านไปด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวเหลือเกิน เขาเดินทางกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถ
