พบรักที่ปลายรุ้ง

10.แอบช่วยเหลือลับหลัง

ทางด้านปลายรุ้ง

หลังจากกลับจากภูเก็ตสาวเจ้าก็คร่ำเคร่งเอาจริงเอาจังเรื่องงาน วางแผนการปรับปรุงฟาร์มโดยการสำรวจทรัพยากรณ์ที่เป็นต้นทุนที่มีอยู่เดิมของฟาร์ม รวมทั้งการวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของฟารมแล้วเธอก็ค้นพบมันแล้ว เธอต้องรีบเร่งทำมันแข่งกับเวลาที่หมุนไปเพราะเธอมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ต้องทำ

ตี๊ด ๆ เสียงเตือนความทรงจำจากโทรศัพท์มือถือ โอ้ เกือบลืมเลยอีกหนึ่งสัปดาห์ก็ซ้อมรับปริญญาแล้ว เฮ๊อ เหมือนไม่ได้พักยังไงก็ไม่รู้ คิดได้ดังนั้นคนตัวเล็กจึงเดินไปหาผู้เป็นป้า

.................................

"แกจะไม่ดูดำดูดีกับความสำเร็จของลูกสาวแท้ ๆ ของแกหน่อยเหรอนายพรมแดน?"

"พี่ไม่เข้าใจผมหรอกว่าผมกำลังทำอะไรอยู่"

"เออ ใครมันจะเข้าใจถ้าแกไม่พูด ฉันไม่ใช่เทพเจ้าหยั่งรู้ดินฟ้าอากาศ นิ่ ก็อดีตที่ผ่านมาแกทำมันพลาดไปหมด ไม่ว่าจะเป็นแม่ดวงดาว ทำให้ความสัมพันธ์ที่ดีของฟาร์มเรากับฟาร์มดวงเดือนขาดสะบั้นไปในพริบตา หรือแม้แต่แม่ของลูกแก ผู้หญิงที่ดีที่รักแกมาตลอดแกก็รักษาเอาไว้ไม่ได้ ถ้าแกยังเป็นอย่างงี้แกนั่นแหละที่จะไม่เหลือใคร เพราะแกมันแย่ไง ไอ้น้องเลว ไอ้น้องไม่เอาไหน ฉันไม่น่าเกิดมาเป็นพี่แกเลย ฮื่อ.." เพียงดาวพูดด้วยความอัดอั้นเหมือนแมกมาที่รอเวลาประทุออกมาเป็นลาวาเมื่อมีองค์ประกอบพร้อม

ทางด้านปลายรุ้งทันทีที่ได้ยิน ปลายรุ้งถึงกับสตั๊นไป 3 วิ คุณพ่อ หญิงสาวรีบหันกลับกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับไปที่ห้องนอนของตนและขังตัวเองไว้ในห้อง

เมื่อนึกอะไรได้จึงกดโทรศัพท์หาใครบางคน เพียงแต่กดโทรออกไม่นานก็มีเสียงที่คุ้นเคยรับในทันที

ปลายรุ้ง: เฮีย ผู้หญิงที่ชื่อดวงดาวเป็นใคร เมื่อก่อนฟาร์มของเราเคยไปมาหาสู่กันใช่มั๊ย คุณพ่อรักผู้หญิงคนนั้นมากใช่หรือเปล่า หนูเป็นลูกที่เกิดจากผู้หญิงที่คุณพ่อไม่ได้รักใช่มั๊ย ฮึ่ก

แดนไตร: เดี๋ยวก่อน ใครพูดอะไรให้ไม่สบายใจ ฟังเฮียนะ ในฐานะที่เป็นผู้ชายด้วยกัน เฮียจะไม่ยอมไม่ป้องกันเด็ดขาดถ้าไม่มั่นใจในตัวผู้หญิงคนนั้น

ปลายรุ้ง: มั่นใจกับรักมันคนละความหมาย คนละความรู้สึกนิ่ ฮึ่ก

แดนไตร: โอ..ที่โทรมาหาเฮียนี่ไม่ได้คิดถึงเฮีย ไม่ได้เหงา แต่เพราะน้อยใจพ่อไม่รัก

ปลายรุ้ง: อย่ามาเดาไปเรื่อย

แดนไตร: ไอ้ชิวาว่าของเอ๊ย มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าน้อยใจพ่อ เราแต่งงานกันเลยมั๊ยเฮียจะทำให้รักเฮียหลงเฮียจนลืมเรื่องน้อยใจพ่อไปเลยเอ่า

ปลายรุ้ง: จะบ้าเหรอ หาโอกาสตลอดเลยนะเฮียนิ่ จะวางแล่ว

แดนไตร: เดี๋ยว อย่าเพิ่งวาง แล้วอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างรึยัง

ปลายรุ้ง: หึหึ ก็…ขอบคุณนะคะ ปลายดีขึ้นเยอะเลย

แดนไตร: ซ้อมรับปริญญาเฮียไปรับนะ เตรียมตัวไว้ พักผ่อนให้เพียงพอ รักมากนะครับ

ปลายรุ้ง: ค่ะ สวัสดีค่ะ

ปลายรุ้งกดวางสาย

อีกคนที่บังเอิญมาได้ยินพอดี

"แค่รั้วกั้นอยู่ติดกันแค่นี้ก็ไม่บอกเค้าไปว่ามาเฝ้ามาห่วงอยู่แถวนี้ โรงแรม รีสอร์ทก็ยอมไม่ไปบริหาร" เป็นแดนชลที่พูดขึ้นลอย ๆ

"เฮีย เสียมารยาทน่า" แดนไตรปรามพี่ชาย

"ไง คนนี้แน่นอน แม่ของลูก?"

"...." แดนไตรไม่พูดอะไรเพียงแต่ยักคิ้วเป็นเชิงบอก

"ไอ้เสือ.....เฮียอยากเห็นตัวเป็น ๆ คนที่สามารถปราบเสืออย่างนายได้ว่ะ"

"ชิวาว่าน่ะ" แดนไตรเปรย

"อะไรของนายชิวาว่า?"

"หึหึ..เออเฮียสัปดาห์หน้าผมลานะ ไปดูโรงแรมแทนผมด้วยมีประชุมฝ่ายบริหารน่ะ แล้วก็มีอีก เดี๋ยวบอกอีกทีละกัน"

"เออ อะไรของแกว๊ะ เดี๋ยวนี้มีเกงานบ่อยนะ ได้เดี๋ยวเฮียดูให้ ทางนี้ให้นายต้นข้าวช่วยดูไปพลาง ๆ ก่อนว่าที่นักเศรษฐศาสตร์เค้าคงเอาอยู่อยู่หรอก"

"คร้าบ ขอบคุณคร้าบ" ว่าแล้วคนมีความรักก็เดินตัวปลิวไปที่ห้องนอนของตัวเองและได้ยินเสียงผิวปากอารมณ์ดีตามมา

《ถ้าจะได้น้องสะใภ้เร็ว ๆ นี้แน่ ๆ เรา ว่าแต่ของเรานี่ซิ๊ ตอนนี้ทำอะไรอยู่นะ คงจะอยู่ในเซฟโซนอีกตามเคยแม่นักการบัญชีใหญ่ หึหึ》แดนชลได้แต่คิดคำนึง และมุมปากยกยิ้มโดยไม่รู้ตัว เผลอหัวเราะในลำคอออกมาจริง

"ยิ้มอามรมณ์ดีอะไรอยู่เหรอครับเฮีย?" ทางด้านต้นข้าวที่เข้ามาในออฟฟิศมาเห็นพี่ขายกำลังยิ้มอารมณ์ดีจึงเข้ามาทักทาย

"อ้าวต้นข้าวเองเหรอ ไม่มีไรเพิ่งคุยกับนายดามไปเมื่อกี้ นู่นเข้าห้องไปแล้วมั๊ง"

"อ้าว เฮียดามมาเหรอครับ แล้วที่ภูเก็ตใครดูละครับ" ต้นข้าวถามอย่างห่วงใย (กิจการ)

"ก็ทีมบริหาร แล้วก็มือขวามือซ้ายของเค้านะแหละ ไว้ใจได้"

"ออ ครับ"

"แล้วทางฟาร์มมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

"ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่ผมวันก่อนผมขี่ม้าไปดูที่ฝั่งโน้นเห็นไร่ติดกันกำลังปรับปรุงอะไรกันใหญ่โต ดูท่าทางเข้าท่าดีนะครับ ไม่ทราบว่าเป็นฟาร์มของใครเหรอครับ?"

"ฟาร์มสวัสดิรักษ์ ของตระกูลนายพรมแดน สวัสดิรักษ์ พอจะคุ้นมั๊ย"

"....." ต้นข้าวคิดคำนึง 《พรมแดนก็คือคนที่ทำให้พ่อที่แท้จริงของเขาตายนะซิ คือคนที่พยายามจะขืนใจแม่จนต้องหนีระเห็จออกมาอยู่ข้างนอกละซิ》ต้นข้าวเงียบไปในใบหน้าเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

"ต้นข้าว เฮียขอถามอะไรอย่าง ถ้าวันนึงครอบครัวของเราต้องไปเกี่ยวข้องกับคนตระกูลนี้นายจะว่ายังไง"

"ตอบลำบากเหมือนกัน เหมือนกับว่ามีใครคนใดคนนึงที่กำลังผูกสัมพันธ์กับลูกสาวบ้านโน้นอย่างนั้นแหละครับ แต่ผมว่าไม่ใช่เฮียแน่เพราะเฮียก็มีดาวประจำใจของเฮียอยู่แล้วนิ่"

"รู้ดีอิก มาอยู่ด้วยกันแค่แป๊บเดียว" แดนชลตบบ่าน้องชายด้วยความเอ็นดู

"ก็สังเกตเอาน่ะครับ ถามว่าโกรธมั๊ยที่เค้าทำให้พ่อตายก็โกรธครับ แต่ไม่แค้นแล้วก็ไม่คิดเอาคืนหรอกครับ ถ้ามีโอกาสก็อยากถามเหตุผลว่าทำไมถึงทำแค่นั้น ห่วงก็แต่แม่คงทำใจลำบาก"

"ขอบใจนายมาก นายจิตใจดีเหมือนพ่อนายอย่างที่ป๊าเคยบอกไว้จริง ๆ"