พบรักที่ปลายรุ้ง

2.อีกคนหนี-อีกคนตาม

หลังจากที่คนตัวโตเดินออกจากห้องไป หญิงสาวได้แต่คิดหาวิธีจะออกไปจากห้องนี้ให้ได้ แอบมาดูที่ประตูพบว่ามีชายฉกรรจ์รูปร่างแน่นหนาเฝ้าที่หน้าประตูอยู่สองคน

"ฟู่ว...แล้วเราจะออกไปได้ยังไงเนี่ย..เฮ๊อ..." ปลายรุ้งคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป

ทางด้านแดนไตร

หลังจากออกมาจากห้องที่มีสาวเจ้านอนอยู่เขาไม่ได้ไปไหนไกลยังคงนั่งอยู่ในห้องรับแขกที่ใช้เป็นห้องทำงานชั่วคราวในระยะเวลานี้

....แอ๊ด....แดนไตรเปิดประตูเข้ามาในห้องอีกครั้ง

"เฮ๊อ....จะหิวหรือยัง ไม่รู้ได้กินอะไรหรือเปล่า ตัวก็นิดเดียว" แดนไตรพึมพำเบาและเผลอใช้ข้อนิ้วมือลูบไล้ที่หว่างคิ้วระเรื่อยมาถึงปลายจมูกมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีส้มอมชมพูจาง ๆ และเริ่มแห้งขึ้นบ้างแล้วประกอบกับเครื่องหน้าในตอนนี้ที่ดูซีดเซียวคล้ายไม่ได้พักผ่อนหรือขาดสารอาหารยังไงอย่างงั้น

หญิงสาวกระพริบตายุกยิก ๆ คล้ายกำลังรำคาญที่มีอะไรมายุ่มย่ามบนใบหน้า แต่ไม่ลืมตาพร้อมกับใช้มือปัดที่หน้าเบา ๆ

"....อื้อ....โก้...อย่ากวน...จานอน...." 《หึ่ คงจะเป็นกิ๊กของเธอละซินะ ยัยเด็กใจแตก คงผ่านมาเยอะแล้วซิ่ ถึงได้กล้าออกมาเที่ยวคนเดียวใช้ชีวิตอิสระขนาดนี้ มันน่านัก ไอ้เราก็คิดว่าใสซื่อ》แดนไตรคิดในใจแล้วอารมณ์ขึ้นแล้วเปิดประตูออกจากห้องไป

...แอ๊ด...ปัง... แดนไตรปิดประตูเสียงดัง

"เฝ้าไว้ให้ดีอย่าให้หลุดไปได้หล่ะ ไม่งั้นพวกนายโดนไปปล่อยที่ไร่แน่ อ้อ...แล้วหาอะไรให้กินด้วย เดี๋ยวฉั๊นจะออกไปธุระซักหน่อย"

"ครับ นาย" การ์ดหน้าห้อง ก้มหัวรับคำสั่งผู้เป็นนาย

………………..

@บ้านคุณนายธิดารัตน์

"สวัสดีครับแม่เล็ก" แดนไตรลงจากรถได้ก็เดินมาที่สวนดอกไม้ของมารดาของน้องสาว (เนื่องจากคุณพ่อของแดนไตรแต่งงานใหม่หลังจากมารดาเสียชีวิตแล้ว)

"อ้าว พี่ดาม นัดยัยหมวยน้อยจะไปไหนกันเหรอ น้องไม่เห็นบอกแม่เล็กเลย"

"ไม่ได้นัดหรอกครับ แต่กำลังจะมาขออนุญาตแม่เล็กพายัยนุชออกไปให้ช่วยเลือกซื้อของหน่อยน่ะครับ"

"เอาซิลูก แต่ไม่รู้คนนั้นเค้าติดอะไรรึเปล่า แต่เรื่องเที่ยวเนี่ยแม่เล็กว่าหมวยน้อยไม่น่าพลาดนะ"

"...อะไรค๊ะ คุณนายธิดารัตน์ นินทาลูกสาวแต่เช้าเลย ลูกกำลังทำรายงานอยู่ค่ะ แต่เอาไว้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวค่อยกลับมาทำ...ปะเฮียดาม น้องนุชพร้อมแล้ว...."

“หึหึ” คนพี่ได้แต่หัวเราะเอ็นดูคนน้องเบา ๆ ในลำคอ

@ห้างสรรพสินค้าM

"เฮียจะให้หนูช่วยเลือกอะไรเหรอ?"

"ก็ของใช้ผู้หญิงน่ะ ขนาดเท่า ๆ เรานี่แหละ"

"แอ่ ซื้อให้สาวอะดิ่"

"สาวที่ไหนเมียเพื่อน มันฝากซื้อนิ่ ซื้อเสร็จไปส่งเราที่บ้านแล้วก็แวะไปให้มัน แล้วจะกินอะไรมั๊ย อยากได้อะไรมั๊ย อะนี่ไป" แดนไตรยื่นบัตรเสริมให้น้องสาว

"หูว..... แค่มาช่วยเลือกของ ได้บัตรเสริม หยั่งงี้ต้องมาบ่อย ๆ น๊า" นุชธิดาแกล้งเย้า

แดนไตร หลังจากไปส่งน้องสาวที่บ้านเป็นที่เรียบร้อยจึงกลับเข้ามาคอนโดเหมือนเดิมโดยเป็นการขับรถจากกรุงเทพฯ ภูเก็ต

@คอนโดแดนไตร@ภูเก็ต

"นายครับตั้งแต่นายออกไปเธอยังไม่ออกมากินข้าวเลยครับ ผมเคาะประตูเรียกก็แล้ว ไม่มีเสียงตอบรับเลยครับ" ทันทีที่ได้ยินแดนไตรรู้สึกหัวใจกระตุก วูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก 《ขอให้ยังอยู่นะ แค่เธอนอนหลับ อย่าหนีฉั๊นไปนะ ได้โปรดเถอะ》เป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดได้ในตอนนี้

..แอ๊ด..เสียงเปิดประตูห้องอย่างเบามือ

"...." ไม่มีเสียงใดออกจากปากแดนไตรนอกจากความเงียบ

ในห้องไม่มีหญิงสาวนอนอยู่บนเตียง เขาเปิดดูทุกห้อง ไม่เว้นแม้แต่ห้องน้ำ ไม่มีแม้แต่เงาของสาวเจ้า

"เอ่อ..นายครับ คือ...."

"ฉั๊นบอกแล้วใช่มั๊ยว่าให้เฝ้าให้ดี" แดนไตรพูดแทรกขึ้นก่อนที่ลูกน้องจะพูดจบ

"ส่งคนไปตามหา น่าจะไปไม่ได้ไกล" แดนไตรรู้สึกคล้ายหายใจไม่ได้มันอัดแน่นไปหมด

"เอ่อ..ครับ"

ทางด้านปลายรุ้ง

...ตึ่ก...ตึ่ก...ตึ่ก...ตึ่ก..ตึ่ก..หลังจากปีนระเบียงลงมาได้หญิงสาววิ่งอย่างไม่คิดชีวิต

...โอ๊ย...ตุ่บ!.. ปลายรุ้งล้มลงอย่างหมดท่า รู้สึกเจ็บแปลบที่เท้า เมื่อลองสัมผัสดูพบว่ามีบาดแผลและมีเลือดออกอยู่หลายจุด

"คิดเหรอว่าจะหนีฉั๊นพ้น?" แดนไตรประกาศเสียงกร้าว

"ฮ๊ะ....กรี๊ด......ฟึ่บ" หลังจากนั้นความรู้สึกของปลายรุ้งก็ดับวูบไป

..................................

สามชั่วโมงผ่านไปปลายรุ้งลืมตาขึ้นอย่างยากเย็น

"ไง ตื่นแล้วเหรอ หลับไปนานเลย ไข้ก็ลดแล้ว เหลือตัวรุม ๆ คงไม่ต้องกินยาแล้วมั้ง" แดนไตรเปรย ๆ ในขณะที่สาวเจ้าทำตาปริบ ๆ ยกมือขึ้นไหว้

"พี่ปล่อยหนูไปเถอะ หนูต้องกลับบ้านแล้ว หนูต้องไปช่วยงานที่บ้าน นะคะ หนูขอร้องหละ" ปลายรุ้งขอร้องทั้งน้ำตา

"กินข้าวเถอะ จะได้กินยา" แดนไตรตัดบท ทั้งที่ในใจสงสารเหลือล้นแดนไตรทำท่าว่าจะป้อนแต่ถูกหญิงสาวปฏิเสธเสียก่อน

"หนูกินเองได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ว่าแล้วปลายรุ้งก็ตักข้าวกินเองจนหมดไปครึ่งจานจึงวางมือ

"กินไปแค่ครึ่งเดียวเอง กินอีกหน่อยซิ เดี๋ยวยาจะกัดกระเพาะเอาได้นะ" แดนไตรตะล่อม

"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงสาวมีเพียงภาษากายคือการสั่นศีรษะแทนคำตอบ

เรื่องราวก่อนหน้านี้

"ไปตามหมอมา ต้องฉีดยาทำแผล"

"ครับนาย"

คุณหมอ: คนไข้ต้องกินยาฆ่าเชื้อให้ครบนะครับ ผมฉีดยาป้องกันบาดทะยักให้แล้วนะครับ อย่าลืมฉีดเข็มที่สองและเข็มที่สามตามนัดด้วยนะครับ คนไข้อาจจะมีไข้ ให้กินยาลดไข้ได้ถ้ามีไข้ แผลระวังอย่าให้เปียกน้ำ สักสี่ห้าวันแผลน่าจะแห้ง งั้นผมขอตัวลาละครับ สวัสดีครับ

"ขอบคุณครับคุณหมอ"

ด้านปลายรุ้งที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง

…คุณพ่อเคยรักหนูบ้างมั๊ย แต่หนูรักคุณพ่อนะคะ หนูจะตั้งใจทำงาน.. หญิงสาวพูดเพ้อเสียงเบาหวิวในขณะที่มีไข้สูงโดยแดนไตรได้ยินมันชัดเจน

แดนไตรคิดคำนึง

๐นี่ซินะที่เป็นสาเหตุให้ไปไหนคนเดียว นอนซ๊ะ๐

ชายหนุ่มเดินออกจากห้องไปพร้อมกับต่อสายหาใครบางคน

เพราะเขาต้องการรู้ความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่