EP.4 ทิ้งขว้าง
611 Words
ขั้นตอนการขอรับรูปฉากประกอบ PHOTOBOOK นิยายเรื่องนี้ (ทำได้ง่าย ๆ เพียงมี Face book)
1. โพสรีวิวนิยายเรื่องนี้ / พูดถึง เฟรนด์ชิป โซลเมท / #อยู่ในตะเกียงแก้ว / #เดือน9ฟรี9 ในกลุ่ม Dreame Thai Official Group
2. แคปข้อความที่โพส ส่งหาเพจ : อยู่ในตะเกียงแก้ว
3. รับฟรี โฟโต้บุ๊ค ออนไลน์นิยายเรื่องนี้
EP.4 ทิ้งขว้าง
(มีภาพประกอบ)
"ไม่ใช่แฟน" โซลเมททวนคำพูดของเฟรนด์ชิปอีกครั้ง
ฟุ่บ ! ด้วยความดีใจจนลืมตัวทำให้สาวน้อยพุ่งตัวเข้าไปกอดร่างสูงตรงหน้าด้วยความดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่
"จริงเหรอคะ งั้นพี่เฟรนด์ก็ยังไม่มีแฟนจริง ๆ ใช่ไหม" จากใบหน้าเศร้า ๆ ก็ยิ้มออกมาไม่หุบ เธอกอดเขาแน่น
"พี่เฟรนด์ยังไม่มีแฟน ๆ ๆ " เด็กน้อยร้องตะโกนอย่างดีใจสุดขีด
หมับ ! เฟรนด์ชิปจับต้นแขนของเธอและดันออกทันที
"เธอดีใจทำไม" เขาเอ่ยถามกลับไปเสียงเข้ม ๆ
"…." โซลเมทชะงักนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะพยายามรวบรวมสติเอ่ยตอบกลับไปเสียงแผ่วเบา
"…กะ... ก็ โซลกลัวพี่เฟรนด์จะไม่มีเวลาให้น้องคนนี้เหมือนเดิมไง" โซลเมทเอ่ยตอบไปพร้อมกับหลบสายตาเฟรนด์ชิปและเม้มปากเล็กน้อย
"อืม ๆ " เฟรนด์ชิปมองนาฬิกาในห้องของเขาที่บอกเวลาเกือบ ตีสาม เขาถอนหายใจใส่ใบหน้าใส ๆ ของเด็กสาวตรงหน้า
"ไปนั่งรอ ! เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน" เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาเหมือนเช่นเคย
"...ค่ะ..." โซลเมทกัดฟันแน่นเพื่อพยายามที่จะไม่ยิ้มออกมา แม้ว่าเธอจะดีใจมาก ๆ ที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับเฟรนด์ชิปสองต่อสองนานมากขึ้น
เฟรนด์ชิปเดินกลับเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับปิดประตูล็อกกลอนอย่างแน่นหนา เพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อย
โซลเมทเดินวนไปวนมาในห้องของเขาด้วยอาการดีใจจนอย่างจะกรี๊ดออกมาให้ดังลั่น
คนตัวเล็กเต้นไปเต้นมาอย่างดีใจที่พี่ชายบุญธรรมของเธอยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน
แอ๊ด....
เฟรนด์ชิปเปิดประตูออกมาเพื่อเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเขาที่วางอยู่ด้านนอก
ทำให้เขาเห็นฉากที่โซลเมทกำลังยืนร้องเล่นเต้นอยู่บนโซฟาพอดี
"อะ...เอ่อ..." ร่างบางชะงักไปเล็กน้อยในตอนที่หันมาเจอหน้าเฟรนด์ชิป
"ลงมานั่งรอดี ๆ !" เขาพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินกลับเข้าไปแต่งตัวต่อในห้อง
"ค่ะ" โซลเมทค่อย ๆ นั่งลงตามคำสั่งของพี่ชายจอมดุ
ในระหว่างที่นั่งรอเฟรนด์ชิป เธอก็รู้สึกคอแห้งขึ้นมาเล็กน้อย เพราะใช้พลังงานในการกระโดดโลดเต้นไปเยอะ
โซลเมทจึงเดินตรงเข้าไปในโซนห้องครัวเพื่อเปิดตู้เย็นหาน้ำเปล่าดื่ม
ทว่าในจังหวะที่เธอเปิดลิ้นชักเก็บขยะออกมาเพื่อจะทิ้งขวดน้ำเปล่าลงไปนั้น
จากรอยยิ้มบนใบหน้าก็กลายเป็นน้ำใส ๆ ที่ไหลออกมาจากตาอีกครั้งอย่างกลั้นไม่อยู่
"…." โซลเมทยืนมองเค้กของเธอที่อยู่ในถังขยะทั้งน้ำตา มันจุกแน่นในอกจนพูดอะไรไม่ออกเลย
"โซลยืนทำ... ทั้งวันเลยนะ" เธอมองเค้กตัวเองที่กองอยู่ในถังขยะอย่างไร้ค่า ก่อนจะหันหลังเดินออกจากคอนโดของเขา และขับรถออกไปทันทีโดยไม่รอให้เขาไปส่งตามที่นัดกันเอาไว้
- Writer
