นี่หมอต่อลูกพ่อนะครับ
1113 Words
เป็นนานกว่าจะดับอารมณ์ร้อนของตัวเองได้ ก็เจ้าเครื่องมือแพทย์ส่วนตัวของเขาน่ะสิไม่ยอมสงบนิ่งง่ายๆ จนต้องได้เพิ่มนิ้วนางทั้งห้า เพราะพ่อของเขาเลยทีเดียว ที่ทำให้เขาเลือกใช้วิธีน่าสมเพชแบบนี้ เมื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เรียบร้อยเป็นชุดลำลองสำหรับอยู่บ้านก็เดินลงมาข้างล่าง แต่พอเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็เห็นพ่อนั่งขาไขว่ห้างดื่มน้ำชาสบายใจอยู่คนเดียว
“มานิดาไปไหนครับพ่อ”
“กลับแล้ว”
“หา! กลับ พ่อปล่อยให้เธอกลับได้ยังไง”
“ไอ้ลูกเวร มึงจะเสียงดังใส่กูทำไมวะ”
“ขอโทษครับพ่อ แล้วพ่อปล่อยเด็กนั่นกลับทำไมครับ แล้วผมจะทำหลานให้พ่อยังไงทีนี้” เขานั่งลงแล้วแย่งแก้วชาของพ่อมาดื่ม
“มึงน่ะใจร้อน เด็กมันตื่นกลัว มึงหัดใจเย็นๆ หน่อยสิ หนูนิดาเธอเป็นเด็กดีนะ กตัญญูด้วยแถมน่ารักพ่อชอบ ไม่คิดจะเอามาเป็นสะใภ้ให้พ่อหน่อยเหรอ”
“พอเลยพ่อ แค่หลานก็พอ ผมไม่อยากติดคุก ไม่อยากมีบ่วงติดตัว อีกอย่างพ่อก็รู้คนอย่างหมอต่อกินผู้หญิงซ้ำที่ไหนกัน”
หึหึ
“พ่อจะคอยดู”
“ว่าแต่พ่อให้เธอกลับได้ยังไง แล้วกับไปนานรึยังครับ”
“ก่อนหน้าแกจะลงมาสิบนาทีมั้ง ถ้าไม่ให้กลับแล้วจะให้เธอเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ พ่อให้หนูนิดาไปเก็บเสื้อผ้า” พูดพร้อมกับกดกิ่งเรียกเด็กรับใช้ให้เข้ามาหา เพราะตอนนี้น้ำชาของเขาหมดแล้ว ถูกลูกชายแย่งกินไปหมดแล้ว
“แล้วเธอจะมาไหมครับคืนนี้”
“ไม่ พ่อให้หนูนิดามาอาทิตย์หน้า ให้หนูนิดาไปอยู่ดูแลแม่ก่อน เธอคงอยากดูแลแม่หลังผ่าตัดเสร็จน่ะ”
“พ่อแกล้งผมใช่ไหมเนี่ย”
“จะแกล้งทำไม กูก็อยากมีหลานเหมือนกัน”
“อมพระมาพูดผมก็ไม่เชื่อพ่อ นี่ใคร?” ถามพร้อมกับชี้มือเข้าหาตัวเอง
“ก็ลูกกูไง”
“ใช่ไหม นี่หมอต่อลูกพ่อนะครับ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าพ่อแกล้งผม”
“เถอะน่า...มึงก็ให้เด็กมันปรับตัวหน่อย เด็กมันยังไร้เดียงสา เอะอะพามาใช้เครื่องมือแพทย์ส่วนตัวที่บ้านตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันมีที่ไหน เป็นกูก็กลัวมึงไอ้ต่อ” พ่อของเขาพูดพร้อมกับบอกเด็กที่เข้ามาให้ชงชามาให้ตัวเองใหม่อีกแก้วและชงมาให้ลูกชายของเขาด้วย
“ก็เห็นแล้วมันขึ้น”
“ขึ้นแล้วลงยังวะ”
“เพราะพ่อเลยทำให้ผมต้องพึ่งนี่” พูดพร้อมกับยกมือตัวเองขึ้นให้พ่อดู
ฮ่าๆๆ
“ก็มึงอยากทำให้กูหมั่นไส้เอง ว่าแต่คืนนี้ไปอ่างกับพ่อไหมไอ้ต่อ”
“เพราะพ่อเลยทำให้ผมต้องพึ่งนี่” พูดพร้อมกับยกมือตัวเองขึ้นให้พ่อดู
ฮ่าๆๆ
“ก็มึงอยากทำให้กูหมั่นไส้เอง ว่าแต่คืนนี้ไปอ่างกับพ่อไหมไอ้ต่อ”
“ไปก็ดีนะครับ ต่อหิวพอดี วันนี้อดกินไปแล้วทีนึง”
“หึหึ...แล้วนี่อย่ารุกหนูนิดาให้มากนัก เธอกลัว พ่อสงสาร อีกอย่างคนดีๆ แบบหนูนิดาไม่น่ามาเจอมึงเลยไอ้ต่อ ไม่รู้ผีห่าเทวดาตนไหนผลักให้มาเจอมึง”
“โชคดีของเธอแหละพ่อที่มาเจอลูกพ่อ ลูกพ่อทั้งหล่อ รวย ครบเครื่อง มีเสน่ห์ที่สาวๆ เห็นต้องหลง”
“แต่ไม่ใช่กับหนูนิดา” ภวัตเบรกความคิดลูกชายทันที
“พ่อขัดต่อ ว่าแต่จะไปกี่โมงครับ” เมื่อมองดูนาฬิกาที่ข้อมือแล้วเห็นว่าเพิ่งจะห้าโมงเย็นเอง
“สักสามทุ่มเป็นไงไอ้ต่อ พ่อจะขึ้นไปนอนพักผ่อนเอาแรงสักหน่อย”
“งั้นผมจะเข้าไปโรงพยาบาลสักหน่อย ไปติดตามการผ่าตัดของแม่มานิดาสักหน่อย เจอกันที่อ่างเลยนะครับพ่อ”
“อือ...ไปเถอะ ไปดูให้แน่ใจเถอะ เด็กนั่นไม่หนีแกไปไหนหรอกไอ้ต่อ”
“เชื่อได้ที่ไหนล่ะพ่อ ก็ตอนนี้แม่ของเธอก็ผ่าตัดแล้ว ถึงจะยังไม่เสร็จก็เถอะ แต่ก็ได้เข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว”
“ไปๆ จะไปไหนก็รีบไป พ่อรำคาญมึงไอ้ต่อ”
“ครับผม เดี๋ยวผมขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อน” แล้วร่างสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นทันทีเมื่อพูดจบ ส่วนภวัตเองก็ลุกขึ้นเดินตามลูกชายไป เพื่อจะขึ้นไปนอนพักผ่อนบนห้องนอนส่วนตัวตัวเอง
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่แม่ของเธอออกมาจากห้องผ่าตัด ได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากผู้อำนวยการของโรงพยาบาลและเจ้าของโรงพยาบาลก็มาเยี่ยม ท่านเป็นคนใจดีแม้ว่าจะดูทะเล้นและพูดตรง มานิดาขอบคุณท่านที่เมตตาเธอและแม่ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่อยากอุ้มบุญให้ลูกชายท่านแล้วก็ตาม แต่เมื่อเซ็นสัญญาไปแล้ว เธอก็ต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเอง
“มานิดา เมื่อไหร่จะย้ายไปอยู่ด้วยกัน ชักช้าแบบนี้แล้วจะมีลูกได้ยังไง” เขาถามเธอทันทีที่เธอเดินมาส่งเขาและพ่อของเขาที่หน้าประตูห้องพักฟื้นของแม่เธอ
“จะใจร้อนไปไหนไอ้ต่อ แม่ของเขายังไม่ฟื้นเลยนะ”
“ไม่ใจร้อนได้ยังไงครับพ่อ เงินผมก็จ่ายไปแล้ว อีกอย่างนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว พยาบาลพิเศษผมก็จ้างมาดูแลให้เป็นอย่างดี ก็แค่ย้ายไปนอนที่บ้านด้วยกัน กลางวันจะมาเฝ้าดูแลแม่ก็ได้ แต่กลางคืนมันเป็นเวลาที่ต้องทำลูก” เขาหันไปตอบคนเป็นพ่อ ภวัตส่ายหน้าให้ลูกชาย ก่อนจะหันไปยิ้มเห็นใจเด็กสาวที่ยืนก้มหน้าเขินอายอยู่หน้าประตู
“มึงน่ะใจร้อน อย่าไปใส่ใจคำพูดมันเลยนะหนูนิดา อยู่ดูแลแม่น่ะดีแล้ว ถึงจะไม่ได้อยู่ในห้องไอซียูแล้ว แต่ก็ต้องดูแลใกล้ชิด” ภวัตบอกเด็กสาว
“ขอบคุณนะคะคุณพ่อ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณท่านด้วยความซาบซึ้ง
“เดี๋ยวพ่อ ถ้าพ่อพูดแบบนี้ สิ้นปีนี้พ่อก็ไม่มีหลาน พ่อจะเอายังไงกับผมว่ามา จะเอาไหมหลาน” ภพธรขยับตัวยกไหล่ตัวเองขึ้นพร้อมจะไฟท์กับคนเป็นพ่อด้วยความหงุดหงิด
- Writer
