อุ้มรักหมอเถื่อน

หมอไร้จรรยาบรรณ

“ชูว์...จรรยาบรรณน่ะมี แต่ว่ากับมานิดา หมอจะทิ้งจรรยาบรรณไว้ข้างเตียง” แล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะถลกดึงเสื้อยืดของมานิดาออกให้พ้นทางมือหนา ที่ตอนนี้จับสองเต้าไม่ถนัดมือเท่าไหร่ เพราะมีเสื้อปิดกั้นอยู่

“อ่า...หมอต่อ...หมอหยุดเถอะ มานิดาเกลียดหมอ” เธอบอกเขาแต่ว่าร่างกายกลับแอ่นยกรับสัมผัสของมือใหญ่ มือเล็กที่ทุบตีก่อนหน้าก็เปลี่ยนเป็นกำผ้าปูที่นอนข้างลำตัวเกร็งแน่น

“ค่อยเกลียดหลังจากนี้ก็ยังไม่สายมานิดา” เขาไม่สนใจคำว่าเกลียดของสาวเจ้าใต้ร่าง ถลกดึงเสื้อยืดออกทางหัวของมานิดา แล้วก็รวบเรียวแขนทั้งสองไว้เหนือหัวพาดไว้กับหัวเตียง

“หมอต่อจะทำอะไรคะ” เมื่อเห็นว่าตอนนี้เสื้อก็ถูกถอดทิ้งไปแล้ว เหลือแต่บราที่ยังปกปิดทรวงอวบอูมของเธอไว้ แต่มือหนาของเขาก็วางทาบทับบีบเคล้นเป็นจังหวะ

“อือ...ทำอะไรได้ล่ะ ก็จะถอดบราสีฟ้าอ่อนออกน่ะสิ” ว่าแล้วก็ใช้มือข้างที่จับหน้าอกโอบกอดเกี่ยวร่างเล็กยกขึ้นแล้วมือใหญ่จับเรียวแขนรวบไว้เหนือหัวก็ผละปล่อยมากอดรัดร่างเล็กขึ้นและปลดตะขอบราสวยออกแล้วก็โยนทิ้งตามเสื้อไป

ว้าย!

มานิดาสะดุ้งตกใจ สติที่กำลังจะหลุดลอยไปกับอากาศก็กลับมาทันทีเมื่อตอนนี้มือหนาของเขาบีบเคล้นสองเต้าของเธออยู่ ความเย็นของมือหนาและความนุ่มของมือหนากำลังครอบครองกอบกุมสองเต้า ยังไม่พอ หน้าของเขาก็ซุกซบกลางหว่างอกของเธอและยัง...ยังดูดเม้มไล้ปลายลิ้นตวัดยอดอกสีหวานของเธอด้วย

“อือ...หมอต่อ ยะ...หยุดเถอะ อ่า...” เธอดันหน้าของคนตัวโตออกจากหน้าอกของตัวเอง แต่ก็อ่อนแรงเหลือเกิน และที่สุดไปกว่านั้น มานิดารู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองร้อนทรมานร่างกาย แถมภายในช่องท้องก็เหมือนมีพายุก่อตัวขึ้นหมุนกระหน่ำในช่องท้องน้อย

“อ่า...สวยดีเหลือเกินมานิดา ไม่อยากเชื่อว่าจะสวยขนาดนี้ นมก็ใหญ่ คัพดีอย่างที่คิดจริงๆ อืม...” พึมพำแล้วกัดยอดอกสีหวานทั้งสองข้างสลับไปมา ก่อนจะเคลื่อนถูไถคางสากผ่านร่องอกอวบอูมที่บีบเคล้นคลึงอยู่มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่าง

“อือ...หมอต่อ มะ...หมอต่อทำอะไรกับมานิดาคะ มานิดาร้อน...ร้อน” เธอบอกเขาพร้อมกับกำมือตัวเองแน่นเมื่อตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

“ชูว์...ร้อนเหรอมานิดา ร้อนก็ถอดกางเกงนะ”

เขาบอกแค่นั้นแล้วก็ผละมือจากสองเต้ามาจัดการกับกางเกงยีนส์ขาเดฟรัดรูปของหญิงสาวทันที เพียงเวลาไม่นานทั้งกางเกงยีนส์และกางเกงในก็ถูกถลกดึงรั้งออกทางปลายเท้าเล็กของหญิงสาว และก็ต้องร้องคำรามพร่าออกมาเมื่อเห็นกายนวลเนียนสวยงาม สะโพกผาย อกตึง เอวเล็กคอดที่บิดเร่าถอยหนีอยู่บนเตียงช่างเร้าอารมณ์ดีเหลือเกิน

“อือ...มานิดาสวยมาก หมอต่อไม่คิดว่ามานิดาจะน่าเอามากขนาดนี้ หมอต่อไม่ไหวแล้ว หมอต่ออยากได้ อยากเอา อ่า...” เขาครางพร่าราวกับโรคจิตหื่นกามก็มิปาน แต่ติดตรงที่เขาหล่อจนไม่น่าจะเป็นโรคจิตได้

“อือ...หมอต่อ มะ...ไม่นะคะ” เธอร้องห้ามเขาเมื่อเห็นหมอหนุ่มกำลังโน้มตัวโน้มหน้าลงมาหาความเป็นสาว มานิดานำมือเล็กที่กำแน่นเมื่อกี้มาปกปิดความเป็นสาวของตัวเองไว้ อยากจะนำขาทั้งสองข้างมาไขว้ปิด แต่ก็ติดที่มีหมอหนุ่มนั่งแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขา

“อ่า...ไม่เห็นต้องอายเลย อายแล้วจะมีลูกได้ยังไงมานิดา” เขาดึงมือเล็กออกแล้วก็จับขึ้นมาจูบหนักๆ ที่หลังมือเล็ก

“หอม หมอต่อชอบกลิ่นตัวมานิดา และอยากได้กลิ่นมานิดาแล้วสิว่าจะหอมและฉ่ำมากแค่ไหนเวลาหมอใช้ลิ้น” แล้วเขาก็โน้มหน้าซุกลงไปกับความเป็นสาว เรียวลิ้นสากก็สอดแทรกถูไถปลายลิ้นสวาทไปกับกลีบสวาทอวบอูม สองมือใหญ่จับเอวเล็กคอดที่บิดเร่าส่ายหนีปลายลิ้นตัวเอง กอดรั้งไม่ให้ขยับหนีปลายลิ้นสากของเขา

“อ่า...หมอต่อ...หมอต่อทำอะไรมานิดา มานิดาถึงร้อนและทรมานแบบนี้ อือ...” หล่อนร้องครางซ่านอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ แม้จะกระดากอายแต่ก็บังคับตัวเองไม่ได้ ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อบิดส่ายไปมาบนเตียงพร้อมกับเอวเล็กที่บิดเร่าแอ่นยกเด้งขึ้นหาปลายลิ้นสากตามอัตโนมัติ แม้แต่ตัวมานิดาเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกันว่าตอนนี้ร่างกายตัวเองนั้นเผลอตอบสนองหมอหนุ่มไปยังไงบ้าง

“อ่า...ไม่ไหวแล้ว หวานฉ่ำลิ้นมากมานิดาของหมอต่อ อืม...หวาน หวานลิ้นเป็นบ้า ทั้งหวานทั้งสดฉ่ำ” เขามองกลีบสวาทสีชมพูระเรื่อและเม็ดเกสรที่อวบอูมก็ไม่รอช้าจะขบเม้มดูดคลึงเร่าสวาท

“อ่า...หมอต่อ...มานิดาร้อน อือ...”

“หมอต่อรู้ว่ามานิดาร้อน หมอต่อก็ร้อนและแข็งมากเหลือเกินตอนนี้ เครื่องมือแพทย์ของหมอต่อมันอยากตรวจมานิดาใจจะขาดแล้ว” ภพธรคำรามพร่าผละจากหว่างขาฉ่ำสวาทแล้วตวัดลิ้นไล้ริมฝีปากที่เปื้อนคราบสวาทหวานฉ่ำของมานิดาเข้าปาก ก่อนจะผละถอยห่างออกไปมองร่างน้อยบิดเร่าครางกระเส่าระทวยอยู่ตรงหน้า มือใหญ่ปลดกระดุมกางเกงถอดทิ้งข้างเตียง

“มะ...หมอต่อ...” มานิดาเห็นคนตัวโตเปลือยเปล่าเหมือนตัวเองก็ร้องตกใจ อ้าปากกว้าง เมื่อมองเห็นความเป็นบุรุษที่แข็งขึงของชายหนุ่ม แล้วก็ถีบเท้าดิ้นถอยหนี แต่ก็ถูกร่างใหญ่เคลื่อนตัวขึ้นไปคร่อมทับกักร่างเล็กไว้ก่อน

“ชูว์...ตกใจเครื่องมือแพทย์ของหมอต่อเหรอคนดี” เขาถามเสียงพร่าแล้วจูบหนักๆ ที่หน้าผากมนแล้วสะโพกสอบของภพธรก็เคลื่อนถูไถแก่นกายแข็งร้อนของตัวเองไปมากับหน้าท้องแบนราบของมานิดา

“อือ...มะ...หมอต่อ”

“ว่าไงมานิดาของหมอต่อ มานิดาเป็นยังไงบ้างตอนนี้ อือ...” เขาถามกระซิบข้างหูเล็กพร้อมขบเม้มแผ่วเบากับติ่งหูสวยของเธอ สองมือใหญ่ก็ลูบไล้หัวไหล่มนมายังสีข้างสวย ก่อนจะเคลื่อนย้ายมาจับเต้าอวบหยุ่นนุ่มมือตามธรรมชาติของมานิดา

“อ่า...มานิดาของหมอต่อ...ไม่ไหวแล้ว หมอต่ออยากได้ อยากเอาตอนนี้ อยากได้แรงๆ ลึกๆ”

ภพธรพึมพำกระเส่าซ่านข้างหูเล็กแล้วก็เคลื่อนเอวสอบมาถูไถกับเนินสวาทอวบอูมฉ่ำหวานของหญิงสาวที่ตัวเองได้ลิ้มรสชาติไปเมื่อกี้ ตอนนี้เขารู้สึกว่าอากาศในห้องร้อนเหลือเกิน เหงื่อไคลของเขาผุดซึมขึ้นท่วมตัวไม่ต่างจากคนตัวเล็กใต้ร่าง ทั้งๆ ที่เครื่องปรับอากาศทำงานเย็นฉ่ำ แต่เขากลับรู้สึกว่าห้องนี้ร้อนเหลือเกิน ห้องนี้จะเป็นห้องที่พิเศษกว่าหมอคนอื่นๆ เพราะมันเป้นห้องของผู้บริหาร ทุกอย่างในห้องจะทำงานอัตโนมัติไม่ว่าจะไฟ เครื่องปรับอากาศ ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาทุกอย่างจะทำงานทันที

“หมอต่อใจร้าย...” เธอตัดพ้อคนเหนือร่าง เมื่อตอนนี้ไม่รู้จะต่อว่าเขายังไงดี

“อือ...ตรงไหนล่ะ คนดีของหมอต่อ ที่ว่าหมอต่อใจร้าย” เขาถามแล้วก็เคลื่อนมาจูบขบเม้มเนินอกอวบอูมคัพดีล้นมือของมานิดาแล้วก็อดกัดยอดอกชมพูระเรื่อด้วยความมันเขี้ยวไม่ได้

“อ่ะ...เจ็บ!”

“เจ็บหรือเสียวพูดมา”

“มะ...ไม่อะไรทั้งนั้น มานิดาร้อน หมอต่อปล่อยมานิดาเถอะนะคะ อือ...อ่า...” น้ำเสียงครวญครางแผ่วเบาดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อเพราะจูบของหมอหนุ่ม