อุ้มรักหมอเถื่อน

เจ็บหรือเสียวมานิดา

“ไม่เคยทำกับใคร ทำกับมานิดาคนเดียว ก็มานิดาทำให้หมออยากได้ทำไม ใครสั่งใครสอนให้มานิดาหุ่นน่าเอาแบบนี้ล่ะ” เขาพูดพร้อมกับตวัดเรียวลิ้นสากของตัวเองออกมาแตะริมฝีปากบน

“มะ...ไม่นะหมอต่อ” หล่อนถอยหนีไปชนกับหัวเตียงเล็กของชายหนุ่ม ตอนนี้มานิดามองหาทางเอาตัวรอดแต่ก็ยากเหลือเกิน จะพุ่งตัวไปทางไหนก็เสี่ยงโดนเขากอดรัดไว้แน่นอน

หมอหนุ่มจ้องมองกวางน้อยของตัวเองแล้วก็ต้องสั่นสะท้านไปทั้งทรวงเมื่อมองตรงไหนมานิดาก็น่าจับ น่าลูบคลำ ขนาดอยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาว หล่อนยังน่าเอาขนาดนี้ ไม่อยากคิดเลยตอนที่ร้องครวญครางใต้ร่างจะเป็นยังไง แล้วสะโพกกลมกลึงสวยงามนั้นอีก เวลาบิดเร่ายกแอ่นเด้งรับเขา มันจะยั่วยวนแค่ไหนกันเชียว

“อย่าช้าเลยมานิดา ช้าหนึ่งวิก็เท่ากับว่าลูกของเราเกิดช้าหนึ่งวิ” เขาคืบคลานขึ้นไปบนเตียงหาคนที่หมดหนทางไปแล้ว ตอนนี้มานิดาหลังชนเตียงแล้ว

“ฮะ!...ไหนบอกว่าไม่ทำอะไร ทำไมหมอถึงทำแบบนี้กับมานิดาคะ มานิดาทำอะไรผิด ทำไมหมอต้องทำแบบนี้กับมานิดา มานิดาไม่ได้ต้องการแบบนี้ ปล่อยมานิดาไปเถอะนะคะหมอต่อ” เธอถามเขาเสียงสั่นเครือ

“มานิดาไม่ได้ทำอะไรผิด หมอต่อเองที่ผิด ผิดที่คิดหื่นกับมานิดาตั้งแต่เห็นครั้งแรกจนอยากลากขึ้นเตียงทุกครั้งที่มองเห็น ไม่ว่าจะระยะใกล้หรือไกลหมอก็อยากได้มานิดา”

“หมอไร้จรรยาบรรณ”

“หมอไม่เคยมีจรรยาบรรณตั้งแต่เจอมานิดาแล้ว” เสียงพร่าแหบเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก เมื่อตอนนี้เขาต้องการแม่สาวน้อยมานิดาเหลือเกิน

“แต่ในข้อตกลงของเราไม่ใช่แบบนี้นะคะ” เธอยังคงหวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอ

“เปลี่ยนได้มานิดา หมอเปลี่ยนข้อตกลงได้”

“แต่มานิดาไม่อยากเปลี่ยน” เธอยังคงดึงดันเหมือนเดิม ยังไงก็ไม่ยอมแน่ๆ ไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นกับตัวเองแน่

“นั่นมานิดา แต่หมอต้องการเปลี่ยนทุกอย่าง เปลี่ยนจากวิธีทางการแพทย์มาเป็นวิธีธรรมชาติ” เขาบอกหญิงสาวแล้วตะปบข้อเท้าเล็กของเธอไว้แล้วดึงกระชากเข้าไปหาตัวเอง

ว้าย!

“หมอต่อ!” มานิดาถีบขาตัวเองให้มือใหญ่ที่จับข้อเท้ากระชากดึงตัวเองเข้าไปหาเขาให้หลุด แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเป็นการเปิดทางให้คนตัวโตเคลื่อนตัวมาแทรกอยู่กลางหว่างขาทั้งสองของเธอ

“เก็บเสียงไว้ครางตอนหมอต่อเข้าไปในตัวมานิดาดีกว่านะ” เขายิ้มทรงเสน่ห์เมื่อตอนนี้มือที่ลูบข้อเท้าเล็กไล้ขึ้นไปตามขาเล็กที่ตอนนี้หยุดดิ้น หล่อนมองเขา และสายตาที่อาบคลอด้วยน้ำตานั้นมันก็ทำให้หัวใจหมอหนุ่มไหวกระตุกอยากหยุดทุกอย่าง แต่ไม่ได้ เขาอดทนมามากพอแล้ว อดทนมานานแล้ว ยังไงมานิดาก็ต้องเป็นของเขา ไม่วันนี้ก็วันหน้าอยู่ดี ฉะนั้นเผด็จศึกมันตอนนี้เลย

“หมอต่อ...หมอไร้จรรยาบรรณ”

“หมอมีจรรยาบรรณกับบางคน แต่ไม่ใช่กับมานิดา อีกอย่างมานิดาต่างหากยั่วหมอจนหมออยากได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็น” เขาตอบโต้กลับ

“ตอนไหนคะ เท่าที่มานิดาจำได้ไม่เคยยั่วหมอเลยสักครั้ง มีแต่หมอนั่นแหละคิดไม่ดีกับมานิดาตลอด มานิดาจะยกเลิกสัญญาจ้าง มานิดาจะหาเงินค่ารักษามาคืนหมอเอง”

“หมอไม่ต้องการเงินพวกนั้นหรอก ตอนนี้มานิดาต่างหากที่หมอต้องการ” มือใหญ่ลูบไล้ขาเล็กขึ้นมาจับสะโพกกลมกลึงแล้วบีบนวดเล็กน้อย

“หมอต่ออย่าทำอะไรมานิดาเลยนะคะ ขอร้องค่ะ สงสารมานิดาเถอะนะคะ” หล่อนขอร้องเสียงหวานพร้อมกับแหงนหน้ามองบนเพื่อไม่ให้น้ำตาตัวเองไหลออกมา

“ไม่ได้หรอกมานิดา หมอต่อบอกแล้วไง ยังไงมานิดาก็ต้องท้องลูกหมอ ฉะนั้นท้องวิธีธรรมชาติดีกว่าทางแพทย์นะ” เขาเคลื่อนตัวไปคร่อมทับร่างเล็กที่ตอนนี้หยุดดิ้นขัดขืน มือใหญ่เคลื่อนมาจับประคองหน้าสวยของคนที่นอนนิ่งแล้วก็ลูบหางตาเรียวสวยของหญิงสาวแล้วโน้มลงไปจูบแผ่วเบาที่หางตาของมานิดา

“หมอต่อ...”

“รู้แล้ว เรียกหลายครั้งแล้วนะมานิดา เดี๋ยวปิดปากซะเลย” พูดจบก็ไม่ปล่อยให้เสียโอกาส

“อ่ะ...อื้อ...”

ทันทีที่ปากหนาบดจูบ มานิดาก็ดิ้นรนขัดขืนทันที เธอทุบตีไหล่หนาแรงๆ อย่างขัดขืน ปากน้อยเม้มแน่นไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นสากของหมอหนุ่มสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากตัวเอง แต่แล้วก็ต้องพ่ายแพ้เมื่อมือใหญ่บีบหัวไหล่ของเธอแรงจนต้องร้องเจ็บ แล้วจังหวะนั้นเองลิ้นร้ายกาจก็สอดแทรกเข้ามาในปากของเธอ

“อ่ะ...อ่า...”

เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่บดจูบกันทั้งสอง เรียวลิ้นร้ายของหมอหนุ่มไล่ต้อนลิ้นน้อยจนจนมุมแล้วก็กอดเกี่ยวลิ้นมานิดาฟัดไล่คลอเคลียหยอกเย้า ก่อนจะผละออกมาจูบแก้มนวลแล้วเคลื่อนไล้ถูไถคางสากมายังซอกคอระหง

“อ่า...หมอต่อ...หมอต่อหยุดได้แล้ว มานิดาไม่ต้องการ อ่ะ...อือ...” แม้จะพยายามผลักไสดันคนเหนือร่างมากแค่ไหน แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรุกเร้าเธอหนักหน่วงกว่าเดิม ปากหนาของหมอหนุ่มขบเม้มซอกคอพร้อมกับดูดแรงๆ

“อือ...มานิดา ถึงตอนนี้แล้วอย่าปฏิเสธหมอต่อเลยนะ หมอต่อต้องการมานิดาเหลือเกิน” ภพธรผละปากหนาออกจากซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นหอมของมานิดาทำให้เขาไม่อยากหยุดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เอาอะไรมาฉุดมาขวางเขาก็จะเดินหน้าต่อ เขาไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไปอีกแน่นอน

“หมอจะไร้จรรยาบรรณแบบนี้ไม่ได้นะคะ ทำแบบนี้ใครเขาจะนับถือ อ่ะ...อุ๊ย!” แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อมือหนากอบกุมสองเต้าพร้อมบีบเคล้นคลึงหนักหน่วง