Thirty Days in Paris

CHAPTER 21

“Grabe din 'yang tiyan mo. Umaangal. Ganyan ba yan magutom? Nagrereklamo. Tumutunog. Pag gutom?" nang aasar na wika na sabi ni Thomas habang ito ay tumalikod ulit. Tumungo sa isang suits na nakasabit sa isang sabitan. Dumukot ang isang kamay niya sa may gilid ng isang bahagi ng suits. Kulay itim, blue at ang isa. Kulay naman ma-asul-asul.

May kinakapa ito. Meron siyang dinudukot d'on sa loob. Hindi niya makapa ata. “Ayun!" bigkas niyang wika habang napangiti. Nakapa din sa wakas. Kangina pa kunot ang noo. Kala niya ay nawala na ang wallet niya na itinago sa secret pocket ng suits n'ya. Buti nalang nakita niya dahil minsan na nangyari sa kanya ang nalaglagan siya nang wallet ng hindi niya nalalaman, o napapansin man lang.

Lumingon siya, bumaling siya sa likod. Sa may pinto. Kung saan nakatayo pa rin si April. Nakatayo ito habang naghihintay. Nag-iisip. Naggagala ang isip.

“Pumasok ka rito." utos na sabi ni Thomas, kay Apple. Dumukot siya sa wallet niya ng may ilang papel.

Malawak ang kwarto ni Thomas. Malaki at malapad kumpara sa mga kwarto sa ibaba. Kung saan isa sa mga kwarto ang tinulugan, ni Apple kagabi.

Ngayon lang nakapasok si Apple sa kwarto ni Thomas.

Ngayon lang din siya nakasilip don.

Ngayon niya lang din nakita si Thomas ng maigi na nakasuot ng kanyang simpleng damit. Hindi nakasuot ng suits o di kaya naman ay nakapolo na mas malakas ang dating. Pero, mali pala siya, dahil ngayon na nakita niya si Thomas sa ganung itsura. Mas namangha ang kanyang mata. Mas pogi ito, nakakatawag ng… Nang napahinto siya. Tila nabawasan ang attraction niya ng magbiro ito. “Ikatunaw ko 'yang titig mo." anitong biro ni Thomas. Wika niya ng makita ang manghang titig ni Apple sa kanya while she walks papalapit sa kanya.

Pinapasok niya ito sa kwarto. Tapos nakalimutan niya. He's wearing… Nang mapatingin siya sa suot. Napangiwi siya. Kaya naman pala. Naka sando lang siya. Yung panloob niya sa suot niya kangina ang suot niya ngayon after n'ya hubadin yon ng dumating siya sa unit niya.

Nakalimutan niya pala ang magbihis. Naupo lang siya agad sa silya while focus on his working duty sa computer niya. Hindi rin naman niya iniisip na aakyatin siya ni Apple sa kwarto.

Wala din sa isip niya ang lumabas ng ganun at magpakita sa babaeng kasama sa unit niya sa ganun na itsura.

Pero sa Manila, sa bahay niya. He's favorite, when he's wearing clothes that he is comfortable in. He didn't like wearing clothes that he felt were not comfortable. Gusto niya yung magaan sa pakiramdam at maganda sa mata. Tama na sa kanya ang sando at shorts. Minsan nga naka boxer shorts lang siya while he is in his house.

Nakasanayan na niya yon. And ang kasama niya lang naman don ang mga kapatid niya. Maliban sa ilang kasama sa bahay. Mga katulong.

Nakapasok naman na, si Apple habang iniabot sa kanya ang papel na pera. “Oh, bumili ka. Mag-order ka nalang. Alam mo naman if paano di ba?"

“Hindi eh! Paano ba?" nalimutan niya ang turo sa kanya kangina nung napag tanungan niya ng lumabas siya. Kumunot naman ang noo ni Thomas sa sagot ni Apple.

“Sure ka?" natatawa.

“Or, maybe you're joking?" hindi makapaniwala.

“Oo, sure." sagot ulit ni Apple. Nalimutan talaga niya. Yung turo sa kanya. Nang saglit siyang lumabas kangina.

Naglakad-lakad siya.

Nag-iikot-ikot.

Nagpalingap-lingap siya sa paligid ng hotel.

Namasyal.

Nag tingin-tingin din siya sa mga amenities na kasama sa pag check in ng kasama niya. Yung mga free lang na maaari niyang mapakinabangan habang andun siya sa hotel. But, she needs a pass. Kailangan niya yon. Bago niya magamit ang mga bagay na nakalakip, sa pag stay ni Thomas sa hotel.

Marami nga siya nakita.

She discovers it while she walks around. Isa na don ang libreng massage, spa, may kasama pang manicure at saka pedicure.

Sa laundry. May free access din na maaaring magamit niya kung makukuna niya ang pass mula sa lalaking nakilala. Kung mahihiram niya. Maaari niyang magamit ang free service sa laundry shop maging sa ilan pang kalakip ng pass nito sa hotel.

Maging sa bar ng hotel may access din pala ang hawak nitong pass.

Kaya lang karamihan sa napagtanungan niya. Nagtatanong din sa kanya pabalik.

They ask her. Ano mo yung lalaki sa unit … Eklabos! Ang dami pang mga katanungan ng mga ito sa kanya but ang pinaka matindi. Yung tinanong siya tungkol sa relationship n'ya sa lalaking naka check in raw sa unit… Pati numero ng room hotel. Nakalimutan niya. Pero naaalala niya kung saan siya nanggaling kangina at saan siya babalik.

She was thinking.

Ano na nga bang tawag, o maari mai-tawag sa kanila? Hindi niya din alam.

Naisip niya. Hindi naman siya tsimay ng lalaki. Hindi rin siya kasintahan, nobya o anuman pwede itawag dahil wala naman silang relasyon.

Hindi lang yon. Kakatuwa kahit sa mga sister company ng hotelMarami na mga mall na pang vip exclusive lang. May access din pala ang lalaki.

Napag alaman din niya lang. Big time pala talaga ang lalaking nakilala niya. Hindi niya lang matanong. pa siyang napag alaman tungkol dito. Pero parang baluktot na ang kanyang dila. Ayaw nga nito magsalita. Hindi niya tuloy maitanong, upang sana malaman niya kung papayag ba ito na mahiram at magamit ang access nito sa ilan sa mga amenities na maaari nyang magamit. Habang na katuloy lang naman siya sa lalaki. Hahang nasa unit siya nito. Magamit niya yon dahil sa mukhang hindi naman din nito balak gamitin.

“Oh,.here before magbago pa tuluyan ang isip ko kunin bago pa magbago ang isip ko talaga isip ko. Bakit ayaw mo pang kunin? O, wag na lang? Nagbago na ba ang isip mo?" wikang tanong ni Thomas ng mapansin ang pagkatigil at pagkatulala ni Apple. Hindi na rin kasi ito kumibo ng mapahinto ito at tinitigan lang siya ni Apple habang ito ay nakatayo. Siya naman napangiti nalang sa naging reaksyon ng mukha nito.