Pahapyaw akong tumawa, saka ako matapang na tumayo sa harapan niya. Pero ang totoo, takot naman talaga ako, tapang-tapangan lang para seryosohin naman niya itong project na gagawin namin, at hindi niya ako aandaran ng yabang.
Kasi kapag hindi pa namin matapos ‘to, baka tuluyan na akong sumuko at bahala na kung solo akong magpapasa ng project. Bahala na rin kung makapasa ba ako o hindi.
“May nakakatawa ba sinabi ko?” tanong niya, bumakas ang inis at pagtataka sa mukha, pero nando'n pa rin ang pagiging mayabang.
Humalukipkip pa siya at walang hiyang bumukaka. Sentrong-sentro ako sa pagitan ng hita niya. Akala yata uupuan ko siya. Sira-ulo siya. Ang sarap kaya niyang tadyakan!
Hindi ko mapigil ang mapailing at napakuyom pa. “Aba, syempre mayr’on. Mukha mo pa nga lang nakakatawa na, la
