Chapter 11 ล้างราคี
ดวงตาที่กำลังจะปรือต่ำลงด้วยความเหนื่อยล้า นิทรารมย์กำลังคืบคลานเข้ามาครอบงำ แต่แล้วจู่ๆ ดวงตาคู่นั้นก็เบิกโพลง
จังหวะที่กึ่งหลับกึ่งตื่น ใบหน้าของบิดา มารดา พี่น้องเครือญาติ และที่สำคัญใบหน้าของสามีจางอี้เซียวก็ปรากฏขึ้น ใบหน้าโกรธเกรี้ยวมองมายังนางด้วยความเกลียดชังจนสุดประมาณ ทุกคนต่างชี้นิ้วมายังนาง
‘เจ้ามันผู้หญิงแพศยา!’
‘นังลูกไม่รักดี’
‘พี่หญิงช่างสกปรกโสมม’
‘น้องหญิงช่างทำตัวดั่งคณิกาไร้ค่า’
หญิงสาวหอบหายใจแรง ขยับตัวออกจากอ้อมกอดของชายเลี้ยงม้า นางรีบลุกขึ้นยืนแล้วควานหาเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่ในคอกม้ามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว
“เถ้าแก่เนี้ย ท่านเป็นอะไรไป”
เซียนหยวนมองการกระทำของหญิงสาวด้วยความไม่เข้าใจ นางไม่เพียงแต่ไม่ตอบเขายังสวมใส่เสื้อผ้าจนเสร็จก่อนจะเดินดุ่มๆ ออกจากคอกม้าทันที
“เดี๋ยวก่อนสิขอรับเถ้าแก่เนี้ยนี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือขอรับ เหตุใดท่านจึง
