เสียงคุยอยู่ศาลาริมน้ำประเดี๋ยวดังประเดี๋ยวค่อย แล้วเดี๋ยวก็ขำดังอยู่พักใหญ่แล้ว อุ้ยรับหน้าที่ยกถาดผลไม้และน้ำดื่มมาส่งให้มองเพื่อนๆของเธอแล้วยิ้ม ไม่ลืมยกมือไหว้ เด็กสาวหยิบของบริการให้จนครบถ้วน แล้วว่าขึ้นอย่างเก้ๆกังๆ
“พี่กฤษณ์ให้ถามว่าเพื่อนพี่เปรมจะค้างกันไหมคะ”
คนเป็นเจ้าของบ้านหรี่ตาลง สีหน้าไม่ใคร่พอใจนัก
“ถามทำไม”
“ก็จะได้ทำอาหารไว้รอกับเตรียมห้องไว้ให้น่ะค่ะ”
ได้คำตอบแล้วก็ค่อยคลายอารมณ์ไม่พอใจได้หน่อยหนึ่ง
ณวกาญจน์ยังไม่เลิกอคติกับกฤษณ์ พอเห็นว่าอีกฝ่ายทำอะไรข้ามหน้าข้ามตา เธอจะระแวงอยู่เรื่อย หันไปหาเมธาวีกับวาสนา แล้วถาม
“ค้างกันไหม”
เมธาวีเห็นดีเห็นงามด้วย “ก็ดีนะ อยู่สักคืนสองคืนเนอะพี่วา”
“อือม์ ก็ได้ ไม่ได้กลับมาตั้งนาน อยู่บรรยากาศแบบบ้านเราก็ ดีเหมือนกัน ค้างสักคืนก็ดี สองคืนเยอะไปเม เสียดายกิตมันมาไม่ได้” วาสนาบ่นถึงอีกคนที่ปก
