สยบรักมังกรร้าย

บทที่ 10 มาช่วยกันทำให้มังกรคายน้ำ

บทที่ 10

มาช่วยกันทำให้มังกรคายน้ำ

“ ม่ายยยยย ก่อนฉันนะคะ”

แม้พราวนภาจะกรี๊ดร้องเพียงใด แฮรี่ก็ไม่สนใจ ริมฝีปากบางยังงับอยู่ที่ยอดอก สลับกับนิ้วเรียวที่สอดแทรกเข้าไปในโพรงสาว เมื่อได้ยินเสียงร้องนิ้วเรียวยิ่งเพิ่มแรงสอดแทรกเข้าไปอีก มันเร็วขึ้น แรงขึ้นตามเสียงร้องที่ได้ยิน

พราวนภาไม่สามารถขยับหนีจากอสูรหน้าตี๋ที่ไม่ยอมปล่อยให้เหยื่อหลบหลีกไปได้ ริมฝีปากบางเลื่อนไปกดจูบลงที่ซอกคอขาว ลมหายใจอุ่นร้อนที่เขารดต้นคอสร้างความรู้สึกแปลกๆให้แก่พราวนภา ขนอ่อนบริเวณท้ายทอยลุกชันอย่างวาบหวาม มือที่เคยดิ้นขึงขังอ่อนระทวยจนแฮรี่แน่ใจว่าคนใต้ร่างตกอยู่ในอารมณ์สวาทที่เขาตั้งใจให้เกิดขึ้น เขาใช้มือจับใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นสบตากันก่อนจะประกบปากลงบนปากอวบอิ่มอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งเก่าๆ เขาบดจูบลงไปอย่างจาบจ้วงเรียกร้องในที ลิ้นเรียวเกี่ยวกันลิ้นในปากของอีกคน บังคับให้เธอส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวกันอย่างไม่รู้ตัว

พราวนภาดูดจูบกลับไปตามสัญชาตญาณอย่างไร้เดียงสาทำให้แฮรี่อดใจไม่ไหวยิ่งดูดเอาลมหายใจของเธอจนแทบจะไม่มีโอกาสให้หายใจ ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกเพื่อให้เธอหายใจเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ก่อนจะบดจูบลงไปอีกครั้ง ครั้งนี้เขาค่อยๆแทรกชอนไชควานหาความหวานในโพรงปากนุ่ม ดูดดื่ม เร่าร้อน แนบชิด จนพราวนภาตัวอ่อนมือที่จะผลักดันตัวเขาออกกลับกลายเป็นยกขึ้นโอบกอดรอบคอแกร่งไว้เพื่อพยุงตัว เมื่อแฮรี่ลดปากลงมาควานหาความหอมหวานที่ อกอวบอิ่มชูชัน พราวนภาก็แทบจะกดหัวของเขาให้แนบชิดเข้าไปในร่างของเธอ ความรู้สึกของเธอตอนนี้มีเพียงความสั่นไหวที่ต้องการเติมเต็ม มันเหมือนกำลังเล่นเครื่องรถไฟเหาะที่มีความเร็วช้าๆแล้วเพิ่มความเร็วขึ้นไปเรื่อยๆ เกิดความเสียววูบที่หน้าท้องแบนราบ

แฮรี่ดูดชิมอกอวบอย่างไม่รู้อิ่มถึงแม้จะไม่มีน้ำนมออกมาให้ดื่มกิน แต่จากที่ส่งนิ้วเข้าไปในโพรงสาวทำให้เขารู้ว่าพราวนภาเริ่มส่งน้ำหวานออกมาจากดอกไม้งามให้เขาได้ดื่มกินแล้วตอนนี้ แฮรี่เพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสองเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้แก่พราว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อร่างบางส่งเสียงสะอื้นครางแทนเสียงห้าม มือเรียวยาวยิ่งกดหัวเข้าเข้าไปแนบชิดอกอวบอย่างไม่รู้จักพอ

“อื่อ....ฉันไม่ไหวแล้ว พอเถอะ..”

เสียงครางสะอื้นเรียกร้องให้ชายหนุ่มหยุด เธอพยายามกลั้นกับอารมณ์วาบหวิว ร่างบางผวาเฮือกขึ้นเมื่อแฮรี่กดนิ้วลงไปลึกล้ำกว่าเดิมจนเธอต้องส่ายสะโพกไปมา นิ้วหัวแม่โป้งกดกระตุ้นเกสรดอกไม้สร้างความเสียวซ่านแก่พราวนภา สะโพกส่ายไปมาแทบไม่ติดที่นอน เอวบางยกขึ้นหานิ้วที่กดลงมา แม้ภายในใจจะอยากหลีกหนี แต่ร่างกายกลับทรยศ ร่างบางเริ่มตอบสนองอย่างลืมตัว มือที่โอบคออยู่ยกขึ้นจิกทึ้งกลุ่มผมสีทองอ่อนเพื่อลดความเสียวซ่าน จนแฮรี่รู้สึกเจ็บแต่เขาก็ไม่ลดแรงสอดนิ้วเข้าไปในดอกไม้งามเลยแม้แต่น้อย เขาเร่าเร้านิ้วเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น สอดส่ายซ้ายขวาในโพรงสาวที่แน่นรัดนิ้วเขาจนเจ็บปวด แฮรี่แหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าพราวนภาที่ตอนนี้แดงเรื่อส่ายไปมา เหงื่อซึมออกมาเต็มหน้า เธอพร้อมที่จะไปแตะขอบสวรรค์แล้ว แฮรี่ยกยิ้มในหน้าก่อนจะประกบริมฝีปากบางลงไปเพื่อดูดกลืนเสียงกรี๊ดของเธอที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า และก็เป็นแบบนั้นเพียงเขาเร่งนิ้วในโพรงสาวไม่นาน พราวนภาก็ร่างเกร็งกระตุก หลั่งน้ำหวานออกมาจนเต็มอุ้งมือหนา

“ โอ๊ว... ฮือ ฮือ”

เสียงครางในลำคอของพราวนภาโดนแฮรี่ดูดกลืนลงไปในลำคอ ก่อนที่เขาจะถอดถอนนิ้วที่เต็มไปด้วยคราบน้ำหวานออกมาจากกายสาว

พราวนภาทรุดตังลงบนหมอนอย่างอ่อนแรง ใบหน้าแดงก่ำของเธอช่างเซ็กซี่ที่สุดในสายตาของแฮรี่ นิ้วมือที่ดึงออกมาจากกายสาวถูกส่งเข้าไปในปากน้อย นิ้วโป้กับนิ้วนางบังคับให้เธออ้าปากรับนิ้วชี้ของเขาเข้าไป

“ ดูด...เธอจะได้รู้ว่ารสชาติของตัวเองเป็นอย่างไร”

พราวนภาพยายามส่ายหน้าไปมาเพื่อให้หลุดพ้นไปจากมือของแฮรี่

“ฉันบอกให้ดูด อย่าให้ใช้กำลังนะพราว ไม่งั้นเธอเจอดีแน่”

แฮรี่ที่มีใบหน้าเรียบนิ่งจนพราวนภาคาดเดาความคิดของเขาไม่ออก ยอมที่จะดูดอมนิ้วของเขาที่คราบน้ำของเธอเข้าไปอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“ ดีมาก.. รสชาติดีไหม ต่อไปก็ลองชิมรสชาติของฉันบ้าง”แฮรี่พูดจบก็จับตัวพราวนภาให้นั่งพิงพนักเตียง

“คุณจะทำไร พอเถอะ ฉันขอร้อง”

พราวนภาที่ยังมึนงงกับการที่ได้ยินว่าเขาจะให้เธอชิมรสชาติของเขา เธอพอจะรู้บ้างว่าเขาหมายความว่าอะไร ตอนนี้ในโลกโซเซียลมีหนังโป้เต็มไปหมด

เมื่อตอนอยู่โรงเรียนประจำสาวๆพวกตัวแก่นๆก็พากันเปิดดู ทำให้เธอพลอยได้ดูไปกับเพื่อนๆด้วย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาชิมรสขาติของใครแบบนี้

แฮรี่ลุกขึ้นดึงกางเกงนอนออกจากตัว เผยให้เห็นมังกรยักษ์ที่พองตัวประกาศศักดิ์ดาอยู่ตรงหน้าพราวนภา เธอกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ มองมือหนากำมังกรรูดขึ้นลงไปมาเหมือนกำลังเล่นกับมัน สายตาแฮรี่ไม่ล่ะไปจากใบหน้าของคนที่นั่งหน้าซีดอย่างรู้ชะตากรรม

“ อะ...อะไรน่ะ ไม่นะ ฉันไม่ทำ”

พราวนภาเอ่ยตะกุกตะกักออกไป พร้อมทั้งส่ายหน้าไปมา

แฮรี่จับใบหน้าพราวนภาให้เงยขึ้น ก่อนจะจับหัวมังกรที่บวมเป่ง มีน้ำซึมออกมาเคลือบหัวที่เปิดแย้มออก มือหนาจับมังกรถูไถไปทั่วใบหน้าของพราวนภาที่หลับตา ย่นคอหนี แต่ถูกมือแกร่งบังคับให้หันกลับมาอีกครั้ง แฮรี่ใช้หัวมังกรลูบไล้ไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่เขารู้ว่าในโพรงการนั้นหอมหวานแค่ไหน มังกรยักษ์ดุนดันปากเพื่อจะหาทางเข้าไปในโพรงที่น่าจะอบอุ่นเหมือนมังกรหาถ้ำ แต่เจ้าของโพรงปากเม้นปากแน่นไม่ยินยอม จนเจ้าของมังกรเริ่มที่จะหงุดหงิด เสียงคำสั่งเข้มจึงส่งออกมาเพื่อให้เจ้าของปากเปิดทาง

“อ้าปาก แล้วรับมันเข้าไป พราว” แฮรี่เอ่ยเสียงเข้มสั่งออกไป

“ ไม่ ฉันขอร้อง หยุดเถอะ”

พราวนภาขอร้องทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอหวาดกลัวทั้งชายหนุ่มที่ออกคำสั่งและมังกรของเขาที่ทั้งใหญ่และยาว เธอจะรับมันเข้าไปได้ยังไง

“ฉันทำไม่ได้ มันใหญ่เกินไป”

พราวนภาพูดขึ้นไปอย่างใจคิด คำพูดของเธอเรียกรอยยิ้มตรงมุมปากของชายหนุ่มได้ แต่พราวนภาไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะเอาแต่หลบตาไปให้ไกลจากทั้งชายหนุ่มและมังกรตรงหน้า

“ เธอทำได้ เชื่อฉันสิ รับมันเข้าไป ดูดเลียมัน พราว”

แฮรี่ล๊อคใบหน้าของหญิงสาวให้หันมารับมังกรที่เริ่มทำให้เขาปวดแก่นกายแทบระเบิดอยู่แล้ว

“ดูดเลียมันสิ มันกำลังต้องการให้เธอดูดเลียมัน ถ้าเธอไม่ดื้อมันจะไม่ทำร้ายเธอ มันจะรักเธอ เชื่อฉันสิ พราว” แฮรี่กระซิบเบาๆ

พราวนภาเหมือนโดนชายหนุ่มสะกดจิต มือแฮรี่จับมือน้อยมากำที่มังกรยักษ์ของเขา มือหนาจับมือน้อยให้ชักรูดมังกรขึ้นลงไปมา สายตาของทั้งคู่สบกัน

แฮรี่ส่งคำสั่งให้ทางสายตาพราวนภาทำตาม มือน้อยๆเริ่มที่จะรูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้า และเร็วขึ้นเมื่อเธอเห็นสีหน้าของแฮรี่เปลี่ยนไป เขาแหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้อง ส่งเสียงคราวในลำคอเบาๆ ทำให้พราวนภาเชื่อว่า หากเธอทำให้เขาเสร็จได้ด้วยปากและมือของเธอ อาจจะหลุดพ้นไปจากการเสียตัวในครั้งนี้ได้

พราวนภาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้มังกรยักษ์ เธอส่งลิ้นเรียวออกไปแตะปลายยอดมังกรเท่านั้นแฮรี่ก็กายกระตุกขึ้นมา พราวนภามองอาการของแฮรี่ก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียไปที่หัวของมังกรมากขึ้น มือน้อยๆรูดมังกรขึ้นลงสลับกับลิ้นน้อยเลียไล้ไปมารอบๆตัวมังกร แฮรี่นั่งชันเข่าลงให้พราวนภาต้องก้มหัวลงไป เธอค่อยๆกลืนหัวมังกรเข้าไปในปาก และรูดขึ้นลงเนิบช้า เธอรู้ว่ามือของแฮรี่ดึงทึ้งเสื้อของเขาที่เธอสวมอยู่ออกจากร่างบาง มือหนารวบผมของเธอไว้ด้วยมือเดียว อีกมือยกบีบคลึงอกอวบอิ่มที่ขยับตามจังหวะหัวที่เธอผงกขึ้นลง พราวนภาเพิ่มจังหวะขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคราวดังขึ้นกว่าเดิม

“ โอ้ว.....ซี๊ดดดดดด พราว โอ้ววววว”

แฮรี่ปล่อยมือจากอกอวบมาจับที่หัวของเธอ

มือหนากดปากพราวนภาให้อมมังกรลึกเข้าไปสุดโคน เขาแช่ไว้อย่างนั้นจนเธอใช้มือน้อยๆทุบลงไปที่หน้าขาเพื่อให้เขาปล่อย แฮรี่ยอมรามือแต่ไม่ยอมให้พราวนภาปล่อยมังกรออกจากปาก

“ ฮื่อ... หย่อยก่อน(ปล่อยก่อน)” เสียงในลำคอของพราวนภาที่เหมือนจะขายอากาศหายใจ ทำให้แฮรี่ยอมปล่อยมือ พราวนภาผละปากออกจากมังกรยักษ์ ก่อนจะไอจนหน้าดำหน้าแดง

แค๊กๆๆ

“ คุณจะฆ่าฉันหรือไง” เสียงเล็กเขียวขุ่นอย่างไม่เกรงกลัว เธอเหมือนจะขาดใจตายไปจริงๆ แต่เสียงนั้นกลับทำให้แฮรี่กลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่ เขาหัวเราะออกมาด้วยความขบขันที่เห็นคนจะตายเพราะอมมังกรของเขา

“555555 ไม่เคยได้ยินว่าใครตายจะตายเพราะอมมังกรของฉันนะ ทุกคนรักมันทั้งนั้น”

แฮรี่เอ่ยออกไปอย่างเย้าแหย่เมื่อเห็นหน้าพราวนภา ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้มอีกครั้ง

“อ้าปาก อมมันเข้าไป”

“ ไม่ ฉันไม่ทำแล้ว. ปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณไปหาคนที่รักมังกรคุณเถอะนะ ฉันขอร้อง ฉันไม่ชอบมัน”

“เธอจะอมมัน ทำให้มังกรคายน้ำออกมาเอง หรือจะให้ฉันจับหัวกดแบบนั้นอีกเลือกเอา”

แฮรี่กดดันพราวนภา แต่ก็ยังเหมือนใจดีให้กับเธอ แต่ทางเลือกที่ให้มาช่างเป็นทางที่เธอไม่อยากทำทั้งนั้นเลย แต่เมื่อสบสายตาของแฮรี่ที่ส่งมา ทำให้พราวนภาก้มลงไปดูดเลียมังกรยักษ์อีกครั้ง ทำให้มันคายน้ำเหรอ แค่นั้นก็เสร็จใช่ไหม พราวนภาคิดไปในทางที่ดี

“ฮืม ดีมาก พราว อมมันเข้าไป เลียมัน ปลอบใจมัน ทำให้มันสงบ ทำให้มันคายน้ำ อย่างนั้น”

แฮรีเอ่ยชมคนตรงหน้าที่เข้าใจอะไรง่ายขึ้น เขายกมือลูบไล้ไปที่แผ่นหลังเนียนเพื่อลดความเสียวซ่าน สุดท้ายเมื่อความเสียวซ่านพุ่งขึ้นสูง ทำให้เขาล้มตัวลงนอนโดยดึงเอาร่างบางของพราวนภาลงมาด้วย ตอนนี้พราวนภาอยู่กลางลำตัวของแฮรี่ เขาจับพลิกอีกครั้งให้หน้าของเธออยู่แนบชิดกับมังกรเขามากขึ้น ขณะที่ดอกไม้งามของเธอกำลังปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา พราวนภารู้สึกตัว เธอจะยกก้นหนีจากริมฝีปากที่ยกขึ้นชิมน้ำหวานที่ยังหลงเหลืออยู่ตามกลีบดอกไม้ แต่แฮรี่กลับกดให้ดอกไม้งามชิดริมฝีมากเขามากขึ้น พราวนภาสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นหนาแตะลงที่เกสรดอกไม้ มันเหมือนหนอนกำลังชอนไซหาทางเข้าไปชิมน้ำหวาน เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อลดความเสียวซ่าน แต่ถูกมือหนากดหัวให้อมมังกรยักษ์ต่อไป

“ทำให้มังกรคายน้ำออกมา พราว” แฮรี่ผละจากดอกไม้งามเพื่อมาออกคำสั่ง ก่อนจะหันไปสนใจดื่มกินน้ำหวานที่เริ่มซึมออกมาจากดอกไม้งาม เขาบดขยี้ปากเข้ากับกลีบดอกไม้อย่างแรง จนพราวนภาสะดุ้งอีกครั้ง

“ ซี๊ดดดดด คุณแฮรี่...ฉันเสียว..” ปากคายมังกรออกมาเพื่อครวญคราง แต่มือน้อยก็ยังทำหน้าที่ชักรูดขึ้นลงไม่หยุด

“ฮื่อๆๆๆๆ หวานเหลือเกินพราว น้ำเธอหวานมาก ดอกไม้เธอก็หอมมาก พราว” แฮรี่พูดเหมือนคนละเมอ ก่อนจะฝังหน้าเข้าไปในดอกไม้กลางกายสาวอีกครั้ง

“อื้อส์!~ คุณแฮรี่ ฉันไม่ไหวแล้ว” กายสาวกระตุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อแฮรี่สอดนิ้วแทงสวนเข้าไปในดอกไม้ที่มีน้ำไหลหลั่งออกมา เขาไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร ตอนนี้มีเพียงดอกไม้งามตรงหน้าเท่านั้นที่เขาสนใจ ปากบางกดเข้าไปดูดดึงกลีบดอกไม้เล่น

จ๊าบ จ๊าบ จ๊าบ

เสียงยกปากเข้าไปงับดอกไม้งาม ดูดน้ำตามกลีบดอก ดังขึ้นมาจนพราวนภาแทบทนไม่ไหว เธอก้มหน้าลงไปดูดอมมังกร กดหัวขึ้นลงด้วยจังหวะเร็วขึ้น กดลึกแล้วรูดขึ้นลงเร็วๆ มือน้อยสะบัดรูดสลับกับจังหวะปาก เธอต้องทำให้มังกรคายน้ำให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้หลุดพ้นไปจากตรงนี่เสียที สู้ๆๆ พราวนภาบอกตัวเองก่อนจะก้มหน้าก้มตากับมังกรที่เธอต้องปราบพยศมันให้ได้ มันต้องคายน้ำออกมาเร็วๆสิ

เมื่อพราวนภาสู้กับมังกรน้อย ทำให้เจ้าของมังกรต้องยอมรานิ้วมือออกจากโพรงสาว เขายกตัวขึ้นนั่งจนพราวนภาล้มลงไปด้วย แต่เธอก็ยังไม่ได้ขยับตัวไหนก็ถูกแฮรี่จับหัวกดให้อมมังกรน้อยให้ลึกกว่าเดิม ก่อนจะผละออก เขายังคงกดหัวเธอขึ้นลงเพื่อช่วยเธอทำให้มังกรน้อยคายน้ำออกมา

อ๊อก อ๊อก อ๊อก.....

เสียงน้ำลายในปากสาวทำให้แฮรี่แทบแดดิ้นด้วยความเสียวซ่าน เขาจับหัวของพราวนภาไว้ ก่อนที่จะยกสะโพกแทงสวนเข้าไปในปากอวบอิ่มซ้ายขาวจนเห็นหัวมังกรผลุบโผล่เป็นลำขึ้นมาที่ข้างแก้ม

“อ๊าววววว ซี๊ดดดดดด เสียวโว้ยววว” เสียงครวญคราวของแฮรี่ดังก้องห้อง เขาอัดสะโพกเข้าปากพราวนภารัวเร็ว สักพักพราวนภาก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นที่มังกรปล่อยออกมาเต็มปากเธอ

แฮรี่รีบพลิกตัวให้เธอเป็นฝ่ายที่อยู่ใต้ร่าง มือหนาชักรูดมังกรยักษ์ให้คายน้ำเต็มปากเต็มหน้าพราวนภาที่นอนหมดแรงอยู่ เธอพยายามที่จะลุกขึ้นถ่มน้ำในปากออก แต่ทว่า...

“กลืนมันเข้าไป อย่าคายออกมาเชียวนะ”

แฮรี่ยกมือบีบปากอวบอิ่มบังคับให้กลืนกินน้ำมังกรลงไป ก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากไปประกบเพื่อดูดเลียน้ำมังกรที่หลงเหลืออยู่ในปากของเธอ อีกทั้งยังใช้ลิ้นเรียวเลียดูดคราบน้ำที่อยู่บนใบหน้าของ พราวนภา ยังกับว่ามันเป็นน้ำทิพย์ที่เขาต้องดื่มกินให้หมด

“ ฮื่อ.... พอแล้ว ปล่อยฉันได้หรือยัง” พราวนภาพยายามผลักร่างหนาออกไป แต่ตอนนี้เรียวแรงของเธอเหมือนจะไม่หลงเหลือแม้แต่น้อย

“ ยัง นี่เป็นแค่เริ่มต้น”

“อะ อะไรนะ ไหนว่าทำให้มังกรคายน้ำก็จะปล่อยงัย ฉันก็ทำให้มันคายน้ำแล้วนะ ปล่อยฉันสิ” พราวนภาเบิกตากลมโตขึ้นอีกเมื่อ แฮรี่บอกว่านี่เป็นแค่เริ่มต้น

“ใครบอกว่าเธอทำให้มังกรคายน้ำ ถ้าจำไม่ผิดเมื่อกี้ฉันเป็นคนทำให้มันคายน้ำนะ ไม่ใช่เธอ”

“ ฮะ... ได้งัย” พราวนภารีบเถียงออกไปเมื่อได้คำตอบ เธอทำแทบตาย จะว่าเขาทำได้งัยเนี่ย

“สุดท้ายเมื่อกี้ฉันนะเป็นคนทำให้มันคายน้ำ แต่ก็ถือว่าเธอมีส่วนร่วมก็ได้” แฮรี่บอกอย่างใจดี พราวนภายกยิ้มเต็มหน้าเมื่อได้ฟังแบบนั้น

“ งั้น ก็ปล่อยฉันได้แล้วสิ” พราวนภารีบเอ่ยบอกแฮรี่ แววตาของเธอรู้สึกมีความหวัง

“ แต่... ฉันไม่ได้บอกนะว่ามังกรของฉันต้องคายน้ำกี่รอบถึงจะปล่อยเธอไป พราวนภา”แฮรี่ยิ้มให้พราวนภาแต่คำพูดของเขาทำให้เธอตกตะลึงขึ้นมาทันที

“ ฮะ ว่างัยนะ ไม่รู้ว่ากี่รอบ หมายความว่ายังไง”

เมื่อหายจากการตกตะลึงพราวนภาก็ย้อนถามออกไปทันที

“ ก็หมายความว่ามังกรของฉัน มันไม่เคยคายน้ำรอบเดียวนะสิ สงสัยเธอต้องเหนื่อยหน่อยนะพราวนภา แต่ไม่เป็นไร เดียวฉันจะช่วยเธอรีดน้ำมังกรก็แล้วกันนะ เรามาเริ่มกันเถอะ”

แฮรี่พูดจบก็ก้มลงงับเม็ดบนยอดอกอวบอิ่มเข้าปากทันที

“ ม่ายยยยยยยยย” พราวนภาร้องเสียงหลงเมื่อรู้ตัวว่าเธอตกหลุมพรางของเจ้าของมังกรยักษ์อย่างแฮรี่ซะแล้ว