Ep.7: นัดกับคนพิเศษ
1171 Words
“วีระ วันนี้ฉันมีประชุมหรืองานอะไรอีกหรือเปล่า” เสือเอ่ยถามวีระทั้งที่ตัวเองกำลังก้มเซ็นเอกสารด่วนที่วีระเพิ่งถือเข้ามาให้เมื่อกี้
“ไม่มีครับ แต่คุณกวีผู้จัดการโรงแรมที่ภูเก็ตแจ้งขอเข้าพบบอสครับ เห็นบอกว่ามีเรื่องงานอยากปรึกษาบอส”
“ถ้าไม่ด่วนเอาไว้ก่อน”
“ครับ”
“ฉันจะไปข้างนอก มีอะไรด่วนก็โทรมาแต่ถ้าไม่ด่วนก็ให้รอพรุ่งนี้”
“ครับ ว่าแต่บอสจะไปไหน”
“หึหึ” เสือไม่ตอบเขาเพียงแค่เค้นเสียงหัวเราะชอบใจในลำคอออกมาเท่านั้น แต่กระนั้นก็สร้างความสงสัยให้วีระไม่น้อย เพราะปกติเวลาเสือไปไหนมาไหนก็จะบอกเขาตลอดแต่ครั้งนี้ต่างออกไป ทำให้วีระยิ้มกริ่มพูดแซวเสือออกมาเพราะถ้ามาแนวนี้มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นสำหรับเสือ
“มีนัดกับสาวเหรอครับ สาวคนไหนอีกครับเนี่ย รอบนี้ไม่ยอมบอกผมเก็บเงียบคนเดียวเลยนะครับ”
“ถึงเวลาเดี๋ยวนายก็รู้เอง” เสือปิดแฟ้มหลังจากตัวเองเซ็นเอกสารเสร็จพร้อมกับส่งมันคืนให้วีระ
“แล้วคุณลรินดาละครับเลิกจีบเลิกสนใจแล้วเหรอ”
“หึ” เสือยิ้มมุมปากให้กับคำถามของวีระ เขาไม่บอกอีกฝ่ายหรอกว่าสาวที่เขานัดด้วยวันนี้คือลรินดาคนที่วีระเพิ่งจะพูดถึงนั่นเอง ปกติเข้าใช้เวลาจีบสาวไม่นานแต่เธอคนนี้ต่างออกไปเพราะเธอดูแตกต่าง
“โธ่.... บอส ไม่พูดไม่บอกแบบนี้ผมก็อยากรู้แย่สิครับ”
เสือยักคิ้วให้วีระแล้วลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากห้องไปข้างนอก แต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องก็มีคนเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“สวัสดีค่ะพี่เสือ คุณวีระ นิภาขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาโดยพลการพอดีนิภาไม่เห็นใครอยู่ข้างนอกเลยถือวิสาสะเข้ามา” นิภาหรือนพนิภาสาวสวยรวยเสน่ห์ลูกสาวเพื่อนสนิทของครอบครัวของเสือ ทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่ไปมาหาสู่กันอยู่ตลอดตั้งแต่เด็ก ๆ เดินยิ้มหวานเข้ามายืนข้างเสือ
“นิภาไปยังไงมาไงละเนี่ย”
“นิภาผ่านมาแถวนี้เลยจะมาชวนพี่เสือไปทานข้าวด้วยกัน” นิภาถือโอกาสเดินเข้าไปคล้องแขนเสือเหมือนที่เธอชอบทำมาตลอดไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เธออยากแสดงให้ทุกคนได้รู้ว่าเสือคือคนของเธอถึงแม้เธอกับเสือยังไม่ได้เป็นอะไรกันแต่เธอหวังไว้ว่ายังไงเธอกับเสือก็ต้องได้แต่งงานกันในไม่ช้าก็เร็ว เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่มีทางปล่อยให้เสือไปมีคนอื่นแน่นอน
“วันนี้พี่ไม่ว่าง สงสัยนิภาจะมาเสียเที่ยวซะแล้วล่ะ”
“พี่เสือมีนัดเหรอคะ”
“ครับ”
“ขอนิภาไปด้วยคนไม่ได้เหรอคะ นิภาสัญญาเลยว่าจะไม่รบกวนจะนั่งเงียบ ๆ เลยค่ะ” นิภาเงยหน้ามองสบตาเสือก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนด้วยความหวังที่ว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจและยอมให้เธอไปด้วย
“วันนี้พี่ไม่สะดวกจริง ๆ”
“แต่...”
“เอาไว้โอกาสหน้าพี่จะไปทานข้าวด้วยนะ”
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวไม่ทันเวลานัด” พูดจบเสือก็แกะแขนของนิภาออกพร้อมกับเดินออกจากห้องทำงานไปทันที โดยไม่หันกลับมามองข้างหลัง จึงทำให้เขาไม่เห็นสายตาดื้อรั้นและไม่ยอมของนิภาที่มองตามเขาไปจนลับตา
เมื่อเสือออกไปแล้วนิภาจึงหันมามองวีระด้วยสายตาไม่พอใจพร้อมกับเอ่ยปากถามเอาข้อมูลจากวีระด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างต่างจากเวลาที่อยู่กับเสือลิบลับ
“นี่นาย พี่เสือไปไหน มีนัดกับใคร ที่ไหน”
“ผมไม่ทราบครับบอสไม่ได้บอก”
“นี่!!!! นายเป็นทั้งเลขาทั้งผู้ช่วยทำไมพี่เสือมีนัดที่ไหนกับใครนายถึงไม่รู้ ทำงานประสาอะไรเจ้านายไปไหนยังไม่รู้ มันน่าไล่ออกจริง ๆ”
“ก็บอสไม่ได้แจ้ง ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับให้บอสบอกได้หรอกครับ”
“นี่นาย!!!!” นิภากระทืบเท้าพร้อมยกมือชี้หน้าวีระด้วยความโมโหที่อีกฝ่ายพูดกวนประสาทเธอ มีอย่างที่ไหนเจ้านายตัวเองไปไหนจะไม่รู้ แต่นี่คงไม่อยากบอกเธอละสิ รอให้เธอแต่งงานกับเสือก่อนเถอะเธอจะไล่ผู้ชายตรงหน้าออกเป็นคนแรกเลยไม่เชื่อคอยดู
“ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ งานผมเยอะไม่ได้ว่างวิ่งตามผู้ชายเหมือนคนแถวนี้”
“แก!!!!”
วีระพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันทีปล่อยให้นิภายืนหน้าแดงหน้าดำเพราะโมโหเขาอยู่ในห้องคนเดียว ผู้หญิงอะไรอยู่ต่อหน้าเสือก็ดูอ่อนหวานเรียบร้อยนิสัยดี ใจดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แต่พอลับหลังเสือแค่นั้นกลายเป็นคนละคนทันที เขาเจอแบบนี้บ่อยจนชิน แรก ๆ ก็ตกใจแต่พอนานวันเข้าก็ชินและเลิกสนใจไปเอง
เสือขับรถมาจอดยังหน้าบริษัทของลิดาเพื่อมารอรับเธอไปทานอาหารและคุยงานกัน ที่จริงเรื่องงานก็แค่ข้ออ้างเขาแค่อยากใช้เวลาอยู่กับเธอมากกว่าโดยไม่มีคนที่สามสีห้า และประจวบเหมาะวันนี้พายไม่อยู่เพราะต้องไปคุยงานกับลูกค้าอีกที่ เลยเป็นจังหวะให้เขาได้มีโอกาสอยู่กับลิดาสองต่อสอง
เสือหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาลิดา รอไม่นานอีกฝ่ายก็รับสายพร้อมกับเสียงหวาน ๆ ที่ตอบกลับมา
“ลิดาครับ พี่ถึงแล้วจอดรถอยู่หน้าบริษัทลิดา”
[พี่เสืออยู่หน้าบริษัทลิดาเหรอคะ]
“ใช่ครับ”
[ค่ะ ๆ ลิดาจะรีบลงไป]
“ครับ”
หลังวางสายไม่นานเขาก็เห็นลิดากึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางรถเขาที่จอดอยู่ด้วยความเร่งรีบในมือก็หอบแฟ้มหนาติดมือมาด้วย เมื่อเห็นดังนั้นก็รีบลงจากรถเดินไปหาลิดา
“พี่ช่วยครับ” เสือเอื้อมมือไปช่วยเธอถือแฟ้มเอาไปใส่ไว้ในรถก็เดินไปเปิดประตูรถให้ลิดา
“ขอบคุณค่ะ” ลิดาพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้กับเป็นสุภาพบุรุษของเสือที่แสดงออกมาอย่างให้เกียรติเธอ เมื่อทั้งคู่ขึ้นรถแล้วเสือก็ขับรถออกไปยังร้านอาหารที่เขาจองไว้ทันที
ระหว่างทางที่ขับรถไปร้านอาหารเสือก็พยายามชวนลิดาคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกับเธอที่ไม่เกี่ยวกับงาน เพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูล
- Writer
