Ep.6 : สงสัย
1758 Words
พายกับลิดาเดินเข้ามาในผับ ระหว่างทางก็ยิ้มทักทายพนักงานของที่นี่ที่รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ก่อนจะพากันขึ้นไปชั้นบนที่เป็นห้อง VIP ที่มีไว้สำหรับคนที่ชอบความเป็นส่วนตัวไม่เหมือนด้านล่างที่เสียงดังและมีเวทีสำหรับนักร้องนักดนตรีและคนที่ชอบเต้น เพราะก่อนที่จะมาถึงเสือได้โทรมาบอกเขาแล้วว่านั่งอยู่ที่ชั้นสองห้อง VIP
“พายแกเข้าไปก่อนนะ ลิดาขอเข้าห้องน้ำแป๊บ” ก่อนที่พายจะทันได้เปิดประตูเข้าห้องลิดาก็เกิดปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำจึงได้บอกให้พายเข้าไปก่อน
“เออ รีบ ๆ มานะ”
“รู้แล้วค่ะ” พูดจบลิดาก็เดินแยกออกไปทางห้อง ส่วนพายก็เปิดประตูห้องเข้าไป พอเข้ามาภายในก็เห็นเสือกำลังนั่งดื่มเหล้าเคล้าเพลงรออยู่ก่อนแล้ว
“คุณพายเชิญนั่งครับ” พอเสือเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นก็ยิ้มพร้อมกับมองไปด้านหลังแต่ไม่มีคนที่เขาอยากเจอตามมาด้วย
“ครับ”
“แล้วลิดาละครับ”
“ไปเข้าห้องน้ำครับเดี๋ยวก็คงมา”
“ครับ คุณพายดื่มอะไร”
“อะไรก็ได้ครับ ผมได้ทุกอย่าง”
“ครับ” ฟังคำพูดของพายจบก็หันไปสั่งพนักงานที่คอยบริการให้ชงเหล้าให้พาย แต่ส่วนเครื่องดื่มของลิดานั้นคงต้องรอเจ้าตัวมาก่อนถึงจะรู้ว่าดื่มอะไร ทั้งสองคนนั่งดื่มและพูดคุยกันด้วยเรื่องทั่วไปเพื่อสร้างความสนิทสนมและคุ้นเคย เพราะอีกไม่นานพวกเขาก็ต้องทำงานร่วมกันและต้องเจอกันบ่อยขึ้น
ระหว่างที่พายกับเสือนั่งคุยกันอยู่นั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างของลิดาที่เดินพูดคุยหยอกล้อมากับชายหนุ่มหน้าตาดีด้วยความสนิทสนม เสือมองทั้งสองคนด้วยสายตาไม่พอใจแต่ก็แค่เพียงเเว็บเดียวเท่านั้นก็เปลี่ยนเป็นปกติบวกกับความมืดด้วยจึงทำให้คนอื่นไม่ทันได้สังเกต
“อ้าว!!! ลิดาไปเจอพี่บอสที่ไหนละเนี่ยถึงมาด้วยกันได้”
“เจอแถว ๆ นี้แหละเลยพามาด้วย” พูดจบลิดาก็หันไปยิ้มหวานปนทะเล้นให้บอสที่ยืนอยู่ข้างกันก่อนที่อีกฝ่ายจะยกมือขึ้นมาโยกหัวลิดาด้วยความเอ็นดู
“สวัสดีครับคุณเสือ ขอผมนั่งด้วยคนนะครับ”
“เชิญครับ นี่คุณรู้จักคุณพายกับลิดาด้วยเหรอ” เสือมองลิดา บอสและพายก็อดจะสงสัยไม่ได้เพราะดูจากการหยอกล้อและพูดคุยแล้วทั้งสามคนน่าจะสนิทกันพอสมควรเลยทีเดียว
“ครับ รู้จักเป็นอย่างดีเลยละครับโดยเฉพาะคนนี้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
“พี่บอสอย่างแกล้งสิ หัวลิดายุ่งหมดแล้วเนี่ย” บอสยีหัวลิดาพร้อมกับหัวเราะชอบใจที่แกล้งเธอได้ ต่างจากลิดาที่ทำหน้ามุ่ยร้องโวยวายจากการโดนบอสแกล้ง
“พี่บอสอย่างแกล้งสิ หัวลิดายุ่งหมดแล้วเนี่ย” ด้านเสือที่ทำหน้านิ่งมองและสังเกตพฤติกรรมของทั้งสามคนไปเงียบ ๆ อย่างคนเก็บข้อมูล
“พอ ๆ พี่บอสมานั่งและเลิกแกล้งลิดาได้แล้ว”
“อืม” บอลดึงแขนของลิดานั่งลงข้างเขาโดยไม่ได้ไปนั่งลงข้างพายเหมือนทุกครั้ง เพราะในห้องนี้ไม่ได้มีแค่พวกเขาแต่มีเสืออยู่ด้วย เพราะสถานะของเขากับพายยังไม่เปิดเผยมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ว่าเขากับพายเป็นพวกชายรักชายและเป็นแฟนกัน
พายเองก็ยังไม่ได้บอกเรื่องความสัมพันธ์นี้ให้กับครอบครัวได้รู้เพราะต้องการเวลาพิสูจน์ตัวเองให้ครอบครัวได้เห็นก่อนจึงจะเปิดตัว ซึ่งเขาก็ไม่ว่าหรือน้อยใจที่ความสัมพันธ์ของเขากับพายยังเป็นความลับ
“คุณบอสกับลิดาดื่มอะไรดีครับ”
“ของผมเหมือนเดิมแต่ลิดาขอเป็นค็อกเทลอ่อน ๆ พอนะขานี้คออ่อน” บอสยิ้มให้เสือก่อนจะหันไปสั่งกับพนักงานที่คอยบริการเอง
ทั้งสามคนนั่งคุยกันไปดื่มกันไป สำหรับคนที่ชอบดื่มอย่างหนุ่ม ๆ นั้นแอลกอฮอล์แค่นี้ทำอะไรพวกเขาไม่ได้เลยต่างจากคนคออ่อนที่เริ่มเมาเพียงแค่ดื่มเข้าไปไม่กี่แก้วก็ออกอาการหน้าแดงนั่งไม่ค่อยไหวแล้ว ที่ลิดากล้าดื่มจนเมาเพราะมีพายและบอสอยู่ด้วย
“ดูท่าลิดาจะเมามากแล้ว เดี๋ยวผมขอพาลิดากลับและผมก็ขอตัวเลยนะครับว่าจะไปตรวจงานก่อนกลับสักหน่อย” บอสประคองลิดาลุกขึ้นก่อนจะพูดบอกพายและเสือที่นั่งมองเขาอยู่
“ผมฝากลิดาด้วยนะ”
“ได้”
เสือไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่มองลิดาที่อยู่ในอ้อมกอดของบอสด้วยสายตานิ่งไม่ได้เผยอะไรออกมา ซึ่งต่างจากพายที่ยิ้มกว้างแถมยังพูดฝากฝังลิดากับบอสอีกด้วย เมื่อทั้งสองเดินออกไปเสือไม่รอช้าที่เอ่ยปากถามถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่จากพาย
“คุณพาย ไม่ทราบว่าสองคนนั้นเป็นอะไรกันเหรอครับ”
“ครับ?? อ๋อ สองคนนั้นเขาเป็นคนสนิทกันครับ”
“สนิท?? สนิทประมาณว่าเป็นคนรักหรือคบกับอยู่อะไรประมาณนี้หรือเปล่าครับ”
“แล้วคุณเสือคิดว่าไงครับ”
“ผมคงตอบไม่ได้เพราะเพิ่งแคยเจอทั้งคู่ด้วยกันครั้งแรกแต่ดูแล้วก็สนิทกันเกินคนรู้จักธรรมดาทั่วไป”
“พวกเขาสองคนรู้จักกันมานานแล้วครับ สนิทกันมากแต่สถานะไหนผมคงตอบคุณเสือไม่ได้ เรื่องนี้คุณเสือต้องไปถามทั้งคู่หรือหาคำตอบเอาเองครับ”
“หึ” เสือไม่ได้ถามอะไรต่อแต่เขากำลังคิดว่าที่จริงเขากำลังคำนวณเรื่องของลิดาผิดพลาดอะไรหรือเปล่าแต่ก็ไม่น่าใช่ เพราะทั้งพายและบอสดูแคร์และเทคแคร์ลิดามากกว่าคนรู้จักทั่วไปแต่ไม่ใช่ถึงขั้นแฟนเพราะไม่มีอาการหึงหวงและสายตาของทั้งสองมองลิดาไม่เหมือนสายตาของคนรักที่ใช้มองกัน เห็นแบบนี้แล้วเขาคงต้องรีบทำความรู้จักคุ้นเคยเธอให้มากขึ้นกว่านี้ซะแล้ว และคงต้องเร่งเวลาให้กระชับขึ้นอีกด้วย
หลังจากกลับจากเที่ยวผับวันนั้นเสือจะโทรมาหาลิดาทุกวัน แรก ๆ ก็แค่จะชวนคุยเรื่องงานแต่พอนานวันเข้าก็มีชวนเธอคุยเรื่องอื่นปนไปด้วย ไหนจะข้อความที่ส่งมาสามเวลาหลังอาหารและก่อนนอนอีก ทำให้ตอนนี้เธอเริ่มคุ้นเคยกับเขาพอสมควรและสามารถพูดคุยกับเขาได้สนิทใจมากขึ้นกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรก
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง เสียงข้อความดังขึ้นติด ๆ กันหลายครั้งทำให้ลิดาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จต้องรีบเดินมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูพอเห็นว่าเป็นใครส่งข้อความมาลิดาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
เสือ : ลิดากลับถึงห้องหรือยังครับ
เสือ : ทำอะไรอยู่ ทานข้าวหรือยัง
เสือ : นี่พี่กำลังขับรถกลับบ้านเพิ่งแยกจากลูกค้าเมื่อกี้ไปคุยงานมาเหนื่อยมากเลย
เสือ : ไม่อ่าน ไม่ตอบแสดงว่าไม่ว่าง ทำอะไรอยู่ครับ
เสือ : งั้นพี่ไม่กวนแล้ว ฝันดีนะครับ
ลิดาอ่านข้อความไปก็ยิ้มให้กับข้อความที่ดูเหมือนจะเป็นการพูดคุยซักถามธรรมดาแต่ในความรู้สึกของลิดามันไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ เพราะมันแฝงไปด้วยความใส่ใจและห่วงใยปนอยู่
ลิดา : ลิดาเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะเลยตอบช้าไปหน่อย
ลิดา : พี่เสือขับรถกลับบ้านดีดีนะคะ ฝันดีค่ะ
พอส่งข้อความเสร็จลิดาก็เดินไปปิดไฟเตรียมตัวจะเข้านอนเพราะเธอคิดว่าเสือกำลังขับรถอยู่คงยังไม่ตอบข้อความกลับมาง่าย ๆ แน่ แต่ลิดาคิดผิดเพราะเสือโทรกลับมาทันทีที่ลิดาส่งข้อความเสร็จ
“สวัสดีค่ะพี่เสือ”
[ครับลิดา ยังไม่นอนเหรอครับดึกแล้วนะ]
“ยังค่ะ แล้วนี่พี่เสือขับรถอยู่ไม่ใช่เหรอคะ ขับรถไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วยมันอันตรายนะคะ”
[เป็นห่วงพี่เหรอครับ พี่ใช้แฮนด์ฟรีครับ คุยได้]
“อ๋อ ค่ะ”
[ลิดาทานข้าวหรือยังครับ]
“ทานแล้วค่ะ พี่เสือละคะทานหรือยัง”
[ทานแล้วครับ ทานกับลูกค้า]
“ค่ะ”
[เมื่อไหร่ลิดาจะว่างไปทานอาหารกับพี่บ้างครับเนี่ย เห็นเอาแต่ทำงานกับทำงาน]
“ก็คงต้องรอแก้ไขปรับแบบงานของพี่ให้เสร็จก่อนค่ะถึงจะว่าง ตอนนี้พายเร่งงานมากเลย อยากให้เสร็จเร็ว ๆ”
[ทำงานเยอะก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ พี่เป็นห่วง]
“.....” พอได้ยินคำพูดที่แสดงออกถึงความห่วงใยก็ทำให้ลิดารู้สึกใจสั่น ตื่นเต้น และอึ้ง ไม่คิดว่าเสือจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา พอเขาเป็นแบบนี้เธอก็ทำตัวไม่ถูก เธอยิ่งมีภูมิต้านทานเรื่องพวกนี้ต่ำอยู่ด้วย ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้มีเพียงแค่คุยเรื่องทั่วไปแค่นั้น
[ลิดา ลิดาครับ เป็นอะไรหรือเปล่า ยังอยู่ไหม] เมื่อเห็นว่าปลายสายเงียบไปเสือก็ร้องเรียกลิดาเพื่อเช็กว่าอีกฝ่ายยังอยู่ไหมหรือสายหลุดไปแล้ว
“ยะ... อยู่ค่ะ”
[ง่วงหรือยังครับเนี่ย]
“นิดหน่อยค่ะ พี่เสือละคะขับรถถึงบ้านหรือยังค่ะ”
[ใกล้แล้วครับ นี่พี่รบกวนเวลาพักผ่อนของลิดาหรือเปล่า]
“ไม่หรอกค่ะ”
[แต่พี่ว่าพี่ปล่อยลิดาไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงาน เอาไว้พรุ่งนี้พี่โทรหาใหม่นะครับ]
“ค่ะ”
[ฝันดีครับ อย่าลืมฝันถึงพี่บ้างนะ]
“ฝะ... ฝันดีค่ะ”
- Writer
