Pleasured By My Bestfriend's Brother

Kabanata 5:

Nagkausap pa kami ng ilang minuto, hanggang sa nararamdaman kong sapat na ang temptation na ito para sa unang araw ng bakasyon ko, na ayaw ko ng isipin pa. Kasi kung ito na nga ang unang araw ko, ayaw kong isipin kung ano ang mga susunod, isang kumpletong at masarap na pahirap.

Nagpaalam ako sa kanya, ngunit hindi ko iniwan ang basong ininuman ko nang hindi ito nililinis. At pagkatapos nito, malambing at mabilis akong nagpaalam, dumiretso ako sa aking silid.

Kung saan inabot pa ako ng isang oras pa, bago ako tuluyang nakatulog na. Nang isara ko ang aking mga mata, siya lamang ang aking naisip, ang makapigil-hininga at gwapong Greek God na nagmamay-ari ng kama na aking ginagamit, at ang kakaibang kahalayan na aking nadama sa pagitan ng aking mga hita.

Kailangang-kailangan kong pigilan ang aking sarili na huwag siyang isipin at maglaan ng atensyon sa anong kailangan ko sa sandaling iyon.Ang makatulog ng mahimbing para maalis ang lahat ng aking nararamdaman, at ito'y nangyari ilang minuto pagkatapos na akong makatulog at ipahinga muna ang aking utak na labis na naguguluhan.

Dumating ang bagong araw at ayaw ko nang umalis sa kwarto, hindi ko talaga gustong umalis dito dahil alam kong makikita ko siya o iyon ang inaasahan ko. Bagamat siya ay sobrang busy bilang isang negosyante, marahil wala na siya sa bahay.

At sa kaisipang iyon, ako'y nagising nang mas maganda ang pakiramdam at nagpasya akong maligo. Sa shower, tuluyan akong nagising nang buo at masigla, na nagpawala ng lahat ng masasamang iniisip ko.

Nagsuot ako ng isang bulaklakin na damit na hindi masyadong kasya sa aking katawan, ngunit kahit medyo maikli ito, abot ito ng mga tatlong daliri pababa sa aking puwet. Pero dahil wala akong balak na lumabas at iniisip kong mag-enjoy sa pool buong araw, hindi ito naging problema.

Isinuot ko ang aking swimsuit sa ilalim, nag-apply ng kaunting makeup na hindi masyadong makapal. Sinuot ang mga sandals, at itinaas ang aking buhok sa isang mataas na ponytail, na may ilang strand na nakabagsak sa aking mukha.

Napangiti ako nang makita ko ang aking sarili sa salamin, at tuluyan na akong lumabas patungo sa first floor. Bago roon, tiningnan ko muna kung kumusta si Kate.

Pumasok ako sa kanyang silid at nakitang mahimbing na natutulog si Kate. At alam kong malamang na magkakaroon siya ng matinding hangover paggising, kaya't may nakakalokong ngiti ako sa aking mukha bago umalis pababa sa first floor.

Sa pag-apak ko sa sahig, nakita ko agad ang ilang tao sa lugar, lahat ng mga kasambahay sa bahay.

Binati ko silang lahat nang masaya. Wala akong pinagkaiba sa kanila, kaya't nararapat na bigyan ko sila ng paggalang kahit hindi ito maunawaan ni Kate.

Tinahak ko ang malawak na living room at dumeretso sa kusina. Gutom na ako at nais kong mag-almusal para magsimula na ang araw ko ng tama.

“Magandang umaga," masayang bati ko, ngunit ako'y nagulat nang makita si Samuel na nakaupo sa kabisera habang umiinom ng kape at nagbabasa ng dyaryo.

Itinigil niya ang kanyang ginagawa, ibinaba ang dyaryo, at nagbigay sa akin ng tingin na nagpanginig sa aking katawan.

"Amanda, magandang umaga," aniya sa kanyang malamlam na tinig na nagpatindi ng libu-libong imoral na nasa isip ko, at may kasama pang ngiti na nagpapalibog sa akin.

"Samuel," sagot ko, natigilan, ngunit siya'y ngumiti, umiling, at muling nagpatuloy sa pag-inom ng kanyang kape at pagbabasa ng balita o kung ano pa ang kanyang ginagawa.

Sa kakaunti kong lakas at tanging nasa isip ko ay ang matuloy ang aking balak, naglakad ako nang isang hakbang bago ko hinarap ang isang masayahin na babae.

"Miss, maupo ka na, I’ll take care of you," aniya nang may kabaitan, at tumingin sa kanyang direksiyon nang makaramdam ng kaba.

"Hindi, kaya ko na. Kaya ko na ang sarili ko, may magagandang kamay ako," pabirong sabi ko sa huli, at ngumiti siya.

"Alam ko, at maganda ang mga iyan, pero hayaan mo na po akong pagsilbihan ka," aniya nang may pagmamahal, at wala akong magawa kundi ang um-oo sa kanyang hiling.

"Sige, pero sa susunod ay tutulungan na lang kita," pabirong sinabi ko, at siya'y gumanti sa akin ng malambing na paghawak sa aking braso.

Nagpatuloy ako at umupo sa una kong nakitang upuan, at ini-check ang aking cellphone na may nag-text habang binibigyan ako ng aking almusal.

Narinig ko lamang ang kilos ng mabait na babae habang naghahanda ng aking pagkain.

"Hindi ako nangangagat, alam mo?" narinig ko ang boses ni Samuel, na muling nagpanginig ng buo kong katawan. Tumango ako at itinaas ang mga mata sa kanya, at nakita ko siyang mukhang hindi naiintindihan ang nangyayari.

"Ano?" Wala akong alam kung ano ang kanyang ibig sabihin, ngunit hindi ko rin lubos maisip kung siya ay makakain nang maayos kung siya ay masyadong malapit sa akin.

“Hindi ako nangangagat…” aniya na may ngiti at itinuturo ang dako kung saan ako nakaupo “... nasa kabilang side ka ng mesa," wika niya, at napagtanto ko ang kanyang tinutukoy.

“Ah—pasensya na, hindi ko napansin, basta—umupo lang ako…” sabi ko na may hiya sa aking mukha. Hindi ko iyon sinadya pero na-appreciate ko, sa tingin ko hindi ako makakakain nang maayos kung magkadikit kami.

Tumawa si Samuel ngunit umanggulo siya at muling nagpatuloy sa kanyang ginagawa.

“Well, sana mas malapit ka sa akin bukas…” wika niya, at muli akong nagsimula mag-imagine sa mga sinabi niya. “... Maganda sana kung magkatabi tayo," sabi niya at may kakaibang sumagi sa akin.

Dahil ito'y nagpaalala sa akin ng kadakilaan ng lugar na ito at ang nakakalungkot na buhay niya. Kahit sino ay malulungkot mag-isa sa loob ng mga pader nito. At hindi na ito nakakapagtaka, kahit pa desisyon niyang mamuhay nang ganito.

Ngumiti siya sa akin na may sinseridad at affectinate, at imposible na para sa akin na tanggihan ang imbitasyon na iyon.

"Wala namang problema, simula bukas, magsisilbing ipis ako sa sopas mo para sa almusal..." sabi ko at nagtawanan kaming tatlo, "at kahit kagatin mo ako, ayos lang sa akin," dagdag ko, habang iniinom ang isang baso ng juice, ngunit huminto ako sa kalagitnaan nito nang ma-realize ang aking sinabi.

Iniwan ko ang tingin sa harap ko, at iniwasan ang pagtingin sa kanyang direksiyon, malapad na napadilat ang aking mga mata, nanginig ang aking mga kamay, nagsimula akong pagpawisan, at dahan-dahan kong nilulon ang juice hanggang sa naubos ko.

Naging tahimik ang paligid, kung may nagtapon lang ng pako sa sahig ay maaaring marinig ito sa buong lugar dahil sa tensyon at kawalan ng kasiyahan na natira pagkatapos ng hindi inaasahang salita. Ano bang sinabi ko?

"I... I..." susubukan ko sanang sabihin ang anuman nang pumasok si Kate sa kusina, iniligtas niya ang eksena at ang aking ginawang kalokohan.

Ini-release ko ang hininga na aking pinigilan at tiningnan ko si Samuel na nakaupo sa kabilang sulok ng lamesa. Nakita kong nakatitig siya sa akin na may ekspresyong hindi ko maipaliwanag at mga mata na lubusang sumidhi, tila may maitim na nakabalot sa kakaibang kahulugan na mas pinili kong huwag na lang intindihin.

“Saksakan ng sakit ang ulo ko, Oh God!” sabi ni Kate, na umupo sa gitna ng lamesa.

Tinanggal ko ang aking tingin mula sa nakakaakit na lalaki na iyon at itinuon ko sa aking pagkain, kahit tinalikuran na ako ng ganang kumain dahil sa katangahan.

“Maganda ba ang party?” tanong ni Samuel, patuloy na tinitingnan ako, na siyang nagpapabahala sa akin.

“Hmm,” sagot ng kanyang kapatid, at kumamot ito ng ulo.

“Alam mo, hindi lahat ay tungkol sa party at alcohol, Katherine,” sabi ni Samuel na parang pinapagalitan siya, saka ko tiningnan ang plato, at iniharap ito sa akin. Ayaw kong maging bahagi usaping ito dahil sa tingin ko ay tama siya.

“Huwag kang magsimula, hindi ako nandito para sa mga sermon mo, Samuel. Bata pa ako at may karapatan akong mag-enjoy,” ika ni Kate sa gitna ng kanyang mga ngipin, na tila hindi natutuwa sa kanya, at niyayamot ang kanyang waffles, at iniwan na lamang ang paksa roon.

Pero hindi ko alam kung handa siyang tularan ang kanyang kapatid, at mas lalo na nang makita kong bumigat ang kanyang ekspresyon at binigyan niya ito ng tingin ng pagka-inis.

"Hindi ito sermon, brat, tinutulungan kita para huwag itapon ang buhay mo sa sobrang kahibangan," sabi niya ng galit habang iniinom ko ang laman ng aking baso.

“Parang hindi ka naging bata noong araw, Samuel! Baka nga mas malala ka kaysa sa akin noon," sagot ng kanyang kapatid na may masamang ngiti.

Hindi ito nagsalita, tumahimik na lamang at tumayo.

“Nasa opisina ako at nagta-trabaho kung may kailangan niyo ng anuman. Amanda, Kate, mag-enjoy kayo ngayong umaga," sabi niya, at tuluyan siyag umalis.

Napabuntong hininga ako nang hindi ko na nararamdaman ang kanyang kasiyahan kanina at sa halip, naramdaman ko ang masamang enerhiya ng kanyang kapatid na sa tingin ko ay sobrang bastos sa kanya.

Alam ko na may 20 taon na agwat sila sa edad, ngunit kapatid niya ito at dapat na nirerespeto. Lalo pa ngayong nais lang nitong alagaan ang kapatid niya subalit hindi ito maunawaan ni Kate.

“He’s bitter,” anang kaibigan ko, kaya napatingin ako sa kanya.

“Hindi iyon, sinabi lang niya ang totoo,” depensa ko sa kanya, “Nasosobrahan ka na sa party at ang sobra-sobrang pag-inom na hindi maganda para sa kalusugan mo,” sinabi ko sa kanya na medyo inis, dahil inulit ulit ko na iyan sa kanya noong nakaraang okasyon.

“Huwag nga kayong mag-alala, ganito lang talaga,” sabi niya, at iniling ko ang aking ulo.

“Nag-aalala lang kami sa’yo Kate,” sabi ko at siya'y nagngangalit sa sama ng loob, ibinaba niya ang napkin sa mesa nang may pagkabuwisit, at nagsalita.

“Hindi na ako gutom, babalik na lang ako mamaya," sabi niya at umalis nang walang ibang sinabi.

Nakita kong umalis siyang labis ang inis, at naaawa ako sa kanya, ngunit sasabihin ko sa kanya ang aking mga saloobin ng kahit ilang beses hangga't hindi siya makikinig sa mabuting payo ko.

“Nag-aalala si Sir para sa kanya, patuloy na tumatawag ang mga magulang nila tungkol kay young lady. Alam mo na minsan sumusobra na siya at hindi na healthy lalo na’t hind na na nila alam ang gagawin," sabi ng mabait na babaeng hindi ko alam ang pangalan.

“Alam ko, sila rin ay palaging tumatawag o ako ang tumatawag sa kanila. Ako ang kanyang kaibigan, gusto kong tulungan siyang huminto ngunit hindi niya ako pinakikinggan at sa totoo lang, alinlangan akong makakatulong si Samuel kay Kate," sabi ko at itinaas niya ang kanyang ulo na may malungkot na ngiti.

“Sana nga ay maging maganda itong summer na ito,” sabi ko at siya'y maamong ngumiti.

“Umasa tayo, at kung sakali man, ako pala si Gloria,” sabi niya at nagpasalamat ako.

“At ako naman si Amanda, masaya akong makilala ka, ibinalik ko ang pagbati at nginitian siya nang malapad.

Ang natitirang bahagi ng umaga ay nagdaan nang parang wala lang. Wala akong makitang Kate, malamang ay bumalik siya sa kanyang kuwarto upang matulog. Nasa balkonahe ako, sa harap ng pool, nagbabasa ng isang libro na nagpapasaya sa akin. Ito'y isang libro na erotic at hindi ko magawang itigil ang pagbabasa. Nasa ikalawang chapter na ako nito. Nakaka-excite ang pagbabasa nito.

"Miguel pushes her back over the hood. He spreads her legs and puts his mouth in her s*x. Oh my God! But what am I witnessing? My boss, Mrs. Tiquismiquis, let out a groan and I covered my eyes. But curiosity, morbidity or whatever it's called can get to me and I uncover them again. Without blinking, I see how he, after licking his lips, pulls a few centimeters away from her and puts a finger in her, then two and, getting up, grabs her dark hair and pulls it while moving his fingers at a rhythm that would make anyone sigh.”

"Yeeeeeee," naririnig ko ang boses boss niya!

Naghahapo ako.

Natutunaw na ako.

Napakainit nito!

“Punta tayo sa pool?” sabi ni Kate, nagulat ako at natakot, napahiyaw ako at tila lumipad ang puso ko sa kisame.

“s**t, Kate!” Reklamo ko at siya'y ngumiti.

“Binabasa mo pa ba iyan? Akala ko tapos mo na o bagong libro ba iyan?” tanong niya, at ako'y tumango.

“Oo, ito ay mas malalim na libro, at oo, punta na tayo sa pool. Mainit,” sabi ko, at lalo pang nag-init pagkatapos kong basahin ang eksena na iyon. Hindi ko dapat basahin ang librong ito habang narito ako sa bahay na ito na may isang lalaki na nagpaparamdam ng libog sa aking pantasya.

“Puwede mo ba akong tulungan na maglagay ng sunscreen?” sabi ko kay Kate, at pumayag siya.

Tumayo ako, iniwan lahat ng aking gamit sa sun lounger, at lumapit sa pool kung saan naroon siya para tulungan ako. Subalit nang ako ay malapit nang hubarin ang aking damit, naramdaman kong may nakatingin at papalapit sa akin.

“Mainit?” Hindi ko alam kung bakit bawat salitang kanyang binabanggit ay nagpapalakas ng t***k ng puso ko na hindi normal, na hindi makabuluhan.

Ito ay mistulang nagpapainit sa akin. Itinakip ko ang aking mga mata at umiling, nanigas ako sa parehong posisyon. Hindi ko man lamang maatim na huminga.

“Oo, with Amanda, mag-eenjoy tayo sa pool sa natitirang oras ngayong hapon,” sabi ng kanyang kapatid na parang wala lang ang nangyari at sumilip sa pool.

“Okay iyan para sa akin,” sabi ni Samuel, na nagpadala ng panginginig sa aking balat nang maramdaman kong naglakad siya papalapit sa akin.

“Puwede mo ba siyang tulungan?” sabi niya, at nanlaki ang aking mga mata, nauunawaan ko kung ano ang ibig sabihin niya. Gamit ang aking mga mata, sinabi kong huwag, ngunit hindi niya ito naramdaman! “Kailangan niya ng tulong sa paglalagay ng sunscreen, maaari bang tulungan mo siya, Sami?” sabi ni Kate, at ang aking puso ay kumabog sa takot, nerbiyos, at kaligayahan.

Diyos ko! Bakit nangyayari sa akin ang mga bagay na ito?

“Walang problema,” sabi ni Samuel, tapos lumapit siya sa akin.

Nakita kong ang kanyang kaliwang braso'y pumalibot sa aking katawan at inilapit ako sa kanyang tiyan. Bumilis ang pagpintig ng pulso ko, at mukhang libo libo na ang pagtibok ng puso ko. Nagkakaroon na ako ng anxiety!

And what about the wetness between my legs? I'm about to turn into a f*****g puddle in his presence.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya, hindi ko alam kung bakit sobrang lapit niya sa akin. Nararamdaman ko ang kanyang balat sa akin, ang init ng hininga niya sa aking leeg at ang paghaplos sa aking balat.

Kinuha niya ang isang bagay sa aking mga kamay, at nang buksan ko ang aking mga mata (hindi ko alam na sarado pala ito), nakita kong binuksan niya ang sunscreen.

“I need this…” sabi niya, itinuturo ang lagayan at tumango naman ako na parang tangang inaasahan ang lupa na lamunin ako at idura sa kung saan gusto niya, pero dapat malayo rito!

Lord, bigyan mo po ako ng pasensya at lakas para hindi ako matukso!

Nagmamakaawa ako, please…