Pleasured By My Bestfriend's Brother

Kabanata 4:

Nasa ibabaw siya ng aking katawan, pero hindi niya ako naiipit, masyado siyang malapit, sapat upang maramdaman ang kanyang matigas na dibdib na nakadikit sa akin.

Mali ito; Hindi kami dapat ganito, pero damn me for not wanting him to move away from me. Gusto ko siya nang mas malapit, habang ang kanyang mga labi ay nakalapat sa akin, at ang kanyang mga kamay sa aking katawan, ini-explore ang bawat parte ko.

Ang hininga niya sa mukha ko ay nagdala ng panginginig sa mahinang katawan ko dahil pagdating sa kanya, mas nanghihina ako.

“Amanda…” ang kanyang magaspang at masculine voice na bumigkas ng aking pangalan ay tila awit ng mga anghel, ngunit hindi ito pwedeng maging totoo.

Ang tunog ng isang malakas na ring ng telepono sa kusina ay biglang nagtapos sa kahanga-hangang sandali na nararanasan ko sa gabing ito.

Lumayo si Samuel sa akin na para bang ako ay salot at pumunta sa direksyon ng kinauupuan niya, kumain, at napagtanto niya na ang kanyang cellphone ang walang tigil na tumutunog.

Sinagot niya ito at binibigyan ako ng mga panandaliang sulyap. Umupo ulit ako kasi sobrang nanginginig ang legs ko, at ayokong makita niya niya iyon. Nananatili akong nakaantabay sa susunod na mangyayari.

“Oo, naiintindihan ko... Wala na po bang dapat gawin?” nagtanong siya sa kabilang dulo ng linya, ang kanyang mukha ay nagkaroon ng kakaibang expression, at tila tulad seryoso ang nangyayari.

Mukhang may kaugnayan ito sa trabaho.

Pinagmamasdan ko lang siya nang mabuti, habang humihigop mula sa aking baso, pilit na hindi nanghihimasok, bagama't dahil nasa iisang lugar kami, imposibleng hindi ko marinig ang kanyang usapan.

Kinuha ko ang cellphone para maghanap ng kahit anong inhteresting, ngunit sa ngayon ang nakikita ko lamang ang mga larawan mula sa i********: ni Kate, kung saan she’s having a good time. Masaya siyang nakangiti, dahil mahilig siyang mag-party.

Pero sa boses ng sexy mega specimen na ito ay isinantabi ko ang phone ko para mabigyan siya ng buong atensyon.

“Amanda, pasensya na at kailangan na nating tapusin ang gabi sa ganitong paraan. Kailangan kong umalis ngayon din para sa issue ng kumpanya,” sabi niya, apologetically.

Sa loob loob ko ay nagpapasalamat ako na aalis na siya dahil sa tingin ko hindi ko na makakayanang lumayo pa sa kanya, pero sa kabilang banda, gusto ko sana na hindi siya umalis at matapos na namin ang gagawin namin.

“Huwag kang mag-alala, alis ka na. Ako na ang bahalangang maglinis dito,” nakangiti kong sinabi, nakatingin siya sa akin na may ekspresyon na hindi ko maintindihan.

"Hindi na kailangan, pagdating ko ako na ang maglilinis," sabi niya, at umiling ako.

“Sinabi ko naman sa iyo, dahil ikaw ang nagluto, turn ko naman para maglinis. Look, kung tinawag ka nila sa oras na ito tiyak na mahalaga iyan,” sabi ko nang may parehong ngiti at pag-iwas sa nerbyos na hindi pa rin ako iniiwan. Nakita ko siyang nagdududa at may gusto siyang sabihin sa akin pero sa huli ay hindi niya ginawa.

“Well, they call me anything,” sabi niya at tumalikod. Napabuga ako ng hangin na pinipigilan ko dahil wala sa lugar ang naramdaman kong isang halik sa aking noo.

“See you!” Nagpapaalam na naman siya at iniwan ako sa gulat.

Ano iyon?!

Dumilat ako sa direksyon kung saan siya dumaan dahil sa kawalang paniniwala, hinalikan niya ako... Sa noo ko, pero hindi ko alam, parang... iba, espesyal.

Ang kanyang mga labi sa aking balat ay naramdaman kong sobrang lambot, maselan, at may napakagandang init na tanging siya lamang ang makapagbibigay sa akin.

Mas maganda pa ito kaysa sa naisip ko. I blush sa kung saan ako humantong at hindi, ito ay hindi disente.

Nai-imagine ko na kung ano siguro ang pakiramdam ng mga halik niya sa labi, malamang na hihimatayin ako kung sakali man, dahil nasa bingit na ako ngayon ng nervous at mental breakdown.

I shake my head frantically, nakita ko ang mesa at ang mga maruming bagay at nagpasya akong iwanan ang lahat nang malinis bago matulog, ang araw ko ay tapos na at wala na akong ibang gagawin.

Kinuha ko ang lahat at nilinis ito nang maayos, pagkatapos ay tinuyo at inilagay sa lagayan. Iniwan ko ang kusina na sobrang linis at isinasaalang-alang kong ang lahat ay nasa ayos. Pumunta ako sa aking kuwarto na may baso ng alak at ang bote na may kung ano ang natitira.

At least if I can’t have s*x with my stud, iinom ako hanggang matapos ko ang bote. Duda ako na mag-aabala si Samuel na ubusin ito, although sasabihin ko pa rin sa kanya sa lalong madaling panahon kapag nakita ko siya. Ayokong isipin niya na freeloader ako, kasi hindi naman.

Dinala ko ang aking mga gamit hanggang sa kuwarto habang narito ako, may ilang linggo pa, na inaasahan kong magiging masaya at the best possible way.

Pagpasok ko, iniwan ko ang bote at baso sa bedside table, tinanggal ang damit ko at hinanap ang pajama ko para mas maging komportable. Nang makabihis na ako, kinuha ko ang aking inumin at pumunta sa maliit na balkonahe na sobrang ganda tuwing gabi.

May maliit na sofa at maliit na mesa, iniwan ko ang bote roon at umupo na nakabaluktot ang aking mga paa habang ang aking mga tuhod ay nasa taas ng dibdib ko, na nakapalibot sa magkabilang binti gamit ang kaliwang braso habang sa kanan ay umiinom ako mula sa aking baso.

Ipinikit ko ang aking mga mata habang nasisiyahan sa hangin, kung paano nito hinahaplos ang aking katawan na bumabati sa akin, kung paano ko tinatanggap ang mga nocturnal na hayop sa lugar habang naririnig ang kanilang kakaibang tunog o kung paano ang tunog ng dagat at ang ilang mga puno na nasa lugar ay bumubuo ng isang magandang himig na pumalibot sa akin sa loob ng ilang segundo.

I’m missing so much, hanggang sa napagtanto ko na hatinggabi na at hindi pa nakarating sa bahay si Samuel at si Kate. Napabuntong hininga ako at nang wala na akong mainom, pumasok ako sa kwarto at natulog.

Bukas ay isa pang araw, kung saan inaasahan kong mas magiging maganda kaysa ngayon. Napagod ako sa flight ngunit ang lahat ng ginawa namin ni Kate kaninang hapon ang mas nagpapagod sa akin, na naging dahilan para mahulog ako sa isang malalim na pagtulog sa loob lamang ng ilang segundo.

Ngunit kakaibang tunog sa ibaba ang nagpagising sa akin at ikinatakot ko. Bigla kong idinilat ang aking mga mata at ang puso ko ay tila nagmamartilyo sa aking dibdib. Ang aking paghinga ay nababagabag at isang matinding takot ang sumalakay sa akin.

Ano ba iyon? Hindi naman siguro magnanakaw?

Heck, nanginginig ako nang husto at tinakpan ang sarili ko ng mga kumot na parang ang s**t na iyon ay makakatulong sa akin sa kung sila man ay mga armadong tulisan, siguradong ang mga kumot at sheet talaga ang magliligtas sa akin mula sa pagkamatay.

Fuck, masyado pa akong bata para mamatay, bigla kong naalala na ang pinto ko ay hindi naka-lock at sa isang mabilis na sorpresa sa akin dahil sa kung paanong nanginginig ako, tumayo ako upang tumungo roon isara ito. Hanggang sa isang tinig ang nagpaitigil sa akin.

"..." Alam ko ang boses na iyon, inilagay ko ang aking noo sa pinto at hinayaan ang aking sarili na maging relaxed.

Naglakad ako nang marahan paakyat ng hagdan nang mabangga ko si Kate na pumasok na lasing na lasing, halos hindi na makaya ang sarili. Sinubukan niyang umakyat sa hagdan at ilang hakbang lang ang ginawa, tumingin pa ako pababa at may ilang bagay sa sahig, umiiling ako at tumulong sa kanya.

Naglakad ako sa missing steps patungo sa kanyang gilid at hinawakan ko siya sa kaliwang braso.

“Halika, tutulungan kita,” mahina kong sabi at natawa siya.

“Hindi... Where is Sammi?" sabi niya, iniiwasan ang tumawa ng malakas, tinakpan niya ang bibig niya ng kanyang malayang kamay.

"Wala siya rito, kaya sige na bago siya dumating at makita ka niya sa ganitong paraan," bulalas ko, pagod, dahil hindi ito ang unang pagkakataon na napunta siya sa ganitong kalagayan at hindi ito ang unang pagkakataon na kinailangan kong tulungan siya na parang bata na nangangailangan ng mag-aalaga sa kanya.

She's 20 years old for god's sake, dapat alagaan niya ang sarili niya. Hindi ko alam kung bakit lagi niyang gustong ganito ang ending.

Ang sumunod na mangyayari ay ang laging nangyayari, after ng ilang eternal minutes ay nagawa naming makarating sa kwarto niya pero diretso na sa banyo kung saan iniwan niya kahit kaluluwa niya sa toilet. Hinawakan ko ang buhok niya para hindi marumihan, pagkatapos niya ay ipina-flush ko ang toilet at tinulungan ko siyang magsipilyo ng ngipin at tinulungan ko rin siyang magsuot ng pajama at saka pinahiga.

Sa sandaling makita ko ang kanyang mabilis na pagtulog sa kanyang kama, pumunta ako sa kwarto ko para kumuha ng isang pares ng mga tabletas at isang baso ng tubig dahil sigurado akomh bukas kapag nagising siya ay kakailanganin niya ang mga ito. Bumalik ako sa kwartp upang magpatuloy sa pagtulog, ngunit tulad ng ito ay palaging nangyayari sa akin, nagising na naman ako ng alas tres ng umaga.

Umungol ako at medyo sumigaw sa unan ko. Nagsisimula akong mag-isip ng immortality of the crab na nawawala sa aking mga iniisip. Marahil kung kumain ako ay makakatulong iyon sa aking pagtulog.

With zero enthusiasm, pumunta ako sa unang palapag, inayos ang gulo na iniwan Kate na nakalimutan ko. Sa sandaling tapos na, ay pumunta ako sa kusina para kumain.

Parang isang intruder, sinimulan kong pasadahan ng aking mga mata, ngunit wala akong mahanap hanggang sa makita ko ang isang maliit na cake sa dulo ng isa sa mga hilera sa refrigerator.

“I got you, tutulungan ninyo akong matulog na parang sanggol ngayong gabi,” sabi ko habang nakikipag-usap sa cake at nakangiti na parang bata sa Pasko.

Inabot ko ang isang maliit na kutsara at umupo sa isang island stools para kumain. Kinuha ko ang unang kagat at simpleng pumikit at hinayaan ang aking sarili na ma-enrapture sa pamamagitan ng masarap na delicacy na ito.

“God, this is great!” puri ko sa sinumang gumawa ng dessert masterpiece na ito. Kumuha ako ng isa pang kagat, masyadong na enrapture sa lasa nito sa aking mga labi.

“Cravings?” sabi ng isang tinig sa likod ko na nagpasigaw sa akin dahil sa gulat at takot na ibinigay nito sa akin.

Lumingin ako at nakita kong natawa si Samuel dahil sa nagawa niya sa akin.

I shake my head, hindi ko alam kung ano, pero ito lang ang nagawa ko dahil sa takot at bara sa lalamunan ko nang makita ko siyang so damn sexy sa harap ko.

“Hmm… Hindi ako makatulog at um, naisip ko na makakatulong sa akin ang pagkain,” sabi ko at pulang pula na tila kamatis, dahil nahuli ako red-handed.

“That’s not how I see, bagaman hindi ko alam kung gaano karaming asukal sa sistema mo ang makakatulong sa iyo, sa tingin ko ay mas magiging mas masahol pa,” sabi niya at tumingin ako sa aking plato at hell, sa tingin ko siya ay tama.

“Hmmm hindi ko naisip iyon.”

"Mas mabuting gawan kita ng tsaa para mapababa mo ang nakonsumo mo," sabi niya at tumingin ako sa taas para makita siya na may friendly smile. Tumango ako ng walang sinasabi at pinagmasdan ko siyang gumalaw sa kusina, hanggang sa ilang minuto ay nasa harapan ko na siya at nag-iwan ng isang steaming cup, nang ininom ko ay napabuntong hininga ako dahil sa sarap ng lasa nito.

Tumingala ako dahil medyo awkward silence ang nalikha nito, dahil nasa harap ko siya na nakatingin sa akin sa paraang hindi ko alam kung paano i-e-explain. I squirm sa aking upuan at sinubukang mag-isip ng isang bagay o isang topic ng pwede pag-usapan upang maalis ang tensyon sa amin, ngunit siya na ang gumawa nito.

“Hindi ako makapaniwala kung gaano ka nagbago sa paglipas ng mga taon, tiyak na hindi ka na ang batang babae na kilala ko. Dalaga ka na ngayon... Parang hindi si Amanda,” sabi niya, hinahayaang pagapangin ang mga daliri sa aking braso, tumingin ako sa kanya nang tuwid sa mga mata at napalunok nang marahas dahil sa sinabi niya.

Ano... Ano ba ang sinabi niya?

Tinitingnan ko siya at wala akong nakikitang panghihinayang sa kanyang mga salita, ano ang ibig niyang sabihin? Sinong nakakakita sa akin bilang isang dalaga?

Heck, forever ko itong hinintay pero...

“Hmm oo, siguro nga. Lumilipas ang mga taon at lumalaki ka, nag-ma-mature ka at oo... Talagang hindi na ako bata,” I blurt out the first thing na pumasok sa isip ko.

Fuck, ano ba ginagawa ko?

“Although aaminin ko na better ka dati, I mean... Mas nagiging better ka sa bawat taon na lumilipas,” binitawan ko ang mga salita at kinagat ang dila ko sa sinabi ko.

Ano bang problema ko?

"So parang..." aniya sa malalim na boses, na nagpayanig sa kaibuturan ko. “Sasamahan ka ba ng boyfriend mo sa summer o kayong dalawa lang?” Isa pang kaakit-akit na tanong.

“Hmm hindi, wala akong boyfriend. Naghiwalay kami ilang linggo na ang nakararaan,” sinabi ko na mas maraming detalye kaysa sa dapat kong sabihin, pero wala na akong magawa.

Ibinuka ni Samuel ang kanyang mga mata sa aking sagot, marahil ay hindi niya ito inaasahan o baka…

“Interesting…” sabi niya at muntik na akong mabilaukan sa sariling laway ko, ano ang ibig niyang sabihin?