บรรยากาศในจวนแม่ทัพกรุ่นไอหวานละมุน ทำเอาทหารและบ่าวรับใช้ต่างหายใจหายคอโล่งอกไปด้วย ก่อนหน้านี้ไม่มีมีแต่ผู้คนหวาดกลัว ไม่กล้าเงยหน้าสบตา หากมีปัญหาอะไรก็ไม่มีใครกล้าพูด หากแต่เวลานี้มีฮูหยินท่านแม่ทัพอยู่ในจวน เมื่อมีเรื่องใดต่างมารายงานฮูหยินเพียงผู้เดียว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยหรือใหญ่โตเพียงใด ทุกคนล้วนรายงานนางก่อนทั้งสิ้น
“ท่านดุมากเลยหรือ” หรูซื่อถามพลางยื่นถ้วยชาส่งให้ซุนหลวนคุน
“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไร” มือหนึ่งรับถ้วยชา อีกมือโอบเอวคอดมานั่งบนตัก นางขืนตัวออกแต่วงแขนนั้นรัดแน่นหนาทำให้นางจำนนจงใจนั่งบนตักแกร่งของเขา โชคดีที่อยู่ในห้องตามลำพัง ไม่มีผู้อื่นกล้าเข้ามา นางจึงยกน้ำชาให้เขาด้วยตนเอง
แท้จริงแล้วหรูซื่อไม่รู้ว่า เป็นคำสั่งของท่านแม่ทัพไม่ให้ผู้อื่นเข้ามาใกล้ ภรรยาตัวน้อยขี้อายมาก ยามร่วมอภิรมย์ยังต้องดับไฟให้หมด นางกลัวเสียงร้องของตนเองจะดังจนผู้อื่นได้ยินจึงยอมกั
