“ช่วงนี้เฮียยุ่งนะ อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม”
“มีงานใหม่เข้ามาเหรอ”
“ก็ไม่หรอก ร้านรถไอ้เสือถูกงัดนะสิ ตอนนี้ก็เลยวุ่นวายต้องไปนอนเฝ้าร้านช่วยมัน”
“ใครไปบ้างอะ”
“มีแค่เฮียกับไอ้เสือ ไอ้สิงค์มันไม่ไป ช่วงนี้มันเห่อของใหม่”
“จะกลับมาวันไหน”
ฉันพยายามถามข้อมูลให้ละเอียด เพื่อที่จะนำไปวางแผนการเดินทาง ถ้าเฮียไม่รีบกลับมา ฉันจะไม่บอกเขาว่าฉันกำลังจะไปไหน ไม่ค่อยอยากบอกด้วยแหละ ไม่ชอบเฮียเวลาถามซอกแซก แต่ถ้าเขาไปไม่นาน ก็ต้องบอกเขาบ้าง เขาจะได้ไม่เป็นห่วง
“ก็คงนาน….จนกว่าจะจับคนร้ายได้ … ละมั้ง”
“มันอันตรายไหมอะ ทำไมไม่ขอให้ตำรวจช่วย”
“ตำรวจเขาช่วยได้แค่ทางคดี ร้านก็ต้องเฝ้ากันเอง กลัวพวกมันย้อนกลับมาขโมยของอีก”
“ร้านเฮียเสือสร้างได้มาตรฐานเปล่าเนี่ย ทำไมแลดูเข้าออกง่ายจัง”
ฉันหรี่ตามองอย่างจับผิด เมื่อคำพูดของฉันทำให้เฮียไมค์ยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรง ท่าทางแบบนี้แสดงว่าพูดโกหกอยู่ โธ่เว้ย เส
