Gaya ng inaasahan ko ay magarbo ang loob ng restaurant. May isang waitress ang iginaya kami sa isang upuan sa bandang gitna. Mukhang wala pa ang uncle ni Erick dahil naupo kami sa isang bakanteng lamesa. Wala namang masyadong tao sa loob maliban sa isang couple na medyo may kalayuan sa ‘min.
I look around the place, and I can’t help but be mesmerized. This is one of the things I like about architecture; the feeling it gives to users like me. It is not just about decorations and its appeal in humans’ eyes. Architecture like this is about the feeling.
There are small chandeliers hanging on the ceiling. Kung hindi puti ay bahagyang dilaw ang accent ng kulay ng buong paligid. Bahagyang naka-dim ang mga ito, giving a more romantic and intimate vibe on the place. Para tuloy kaming nasa date ni
