For the next days, I have been busy. Because of loads of works, nagawa kong ialis sa isip ko kung ano man ang mga bumabagabag sa ‘kin. Hindi nito tuluyang nabura lahat.
I still think about it every night before I sleep. Minsan nga ay hindi pa ako nito pinatutulog. But in the end, wala rin akong sagot na naiisip.
All I can wish for is sana, sana hindi pa magbunga ang kung ano mang ginawa namin. Both with Erick and Nash. For sure, kung magbunga ang nangyari, mas magiging komplikado talaga ang mga bagay-bagay. I will not be able to know who the father is, and I will not have the courage to want to know about it.
If one thing is making me frustrated aside from this, that will be Nash. Hindi niya ako tinawagan man lang para tanungin kung ano ang nangyari, o kahit na para kumustahin man lang
